Het is nu 6 dagen geleden dat Nancy bekapt is. Vind haar nog steeds belabberd lopen, zo belabberd dat ik haar nog niet veel heb laten lopen. Hele kleine stukjes. Zelf deponeert ze haar mest nu weer op de daarvoor door hun bestemde plaats en niet meer bij de hooibak. Ervaar dat als positief.

Vandaag even, heel even op het harde om naar de waterslang te lopen, met verlenging kan ik ook in de paddock water gebruiken dus dat is het punt niet. Wilde even kijken hoe ze op het harde liep, belabberd dus....

Bij het afspuiten aan 2 benen wondjes ontdekt, in de kootholte dichtbij de hoef. Is dit 'normaal'. Hoort dat erbij?

Op zich zakt de moed me in de schoenen als ik haar zie lopen. Alleen haar houding straalt één en al levenslust uit. Hinnikt zoals ze altijd doet....

Ze krijgt de magnesium nu opgelost in een beetje water met een spuit rechtstreeks in de mond. Ook heb ik haar net weer wat asprines gegeven.

Vind het moeilijk en haar manier van lopen doet mij pijn in m'n hart.

Vraag me af of in naast de hoefverzorger nog de da moet inschakelen voor ontstekingsremmers of pijnstillers. Hoe gaan 'jullie' daarmee om? (Eddy bijv.) Heb jullie ontstekingsremmers/pijnstillers/magnesium gegeven? Wanneer zijn 'jullie' begonnen met kleine stukjes lopen?

Groetjes, een vertwijfelde Aafke....

Ok... net gevonden op hoefnatuurlijk:

"Wanneer een paard hoefbevangen is is er vaak sprake van afgestorven weefsel wat moet worden opgeruimd. Een gedeelte wordt met het bloed afgevoerd en door de lever afgebroken, een ander gedeelte vindt zijn weg naar buiten middels een abces. Je ziet bij hoefbevangen paarden dan ook vaak een abces ontstaan, meestal bij de kroonrand. Wees hier niet ongerust over, dit is normaal en geneest vanzelf weer."

Stelt me weer enigsinds gerust..

van lennep schreef op dinsdag 4 mei 2010, 9:28:


Hoe gaat het nu met deze shetlander Esther?

Het hooi komt van onze eigen weide, en die weide is van zichzelf nogal arm.
Ik vind het een beetje 'onnatuurlijk' om eerst het hooi te weken, waardoor er dus waardevolle stoffen verdwijnen, en om dan een supplement bij te voeren, het voelt nogal onlogisch aan en ik ben altijd voorstander om zoveel mogelijk de voedingsstoffen in hun natuurlijke vorm te verstrekken. Maar goed, misschien zit er wel degelijk teveel fructaan in het hooi.
Misschien is het wel interessant om ons hooi es te laten analyseren. Kan dat bij gelijk welk labo eigenlijk?

joop schreef op zaterdag 15 mei 2010, 10:03:


Jamaica wordt continu in het oog gehouden wanneer hij buiten loopt.
Hij loopt nog dwars door omheiningen heen en de stroom staat nog niet op.

Eigenlijk waren we van plan om Charly en Jamaica in de piste te zetten direct nadat hij geboren was. Omdat de piste omheind is met zo'n groene tuindraad en hout. En daarna in de paddocks voor de stallen.
Maar dat mocht allebei niet van de DA. Hij mocht niet op zand en moest persé op gras lopen. We moesten ons dus een beetje aanpassen.
De weides waar gras op staat, zijn niet voorzien op kleine veulentjes. + Dat 2 andere paarden bij ons op stal ontzettend geflipt reageren op Jamaica. Dus die moeten ook even binnen wanneer hij buiten komt
Dus staan Charly en Jamaica voornamelijk op stal en gaan we enkele keren per dag erheen om ze een uurtje te laten lopen. Ik ben de laatste dagen continu paarden binnen en buiten aan het zetten en aan het wisselen, daarom dat ze dus ook halsters aan hebben.
Niet zo ideaal dus.
Vanavond gaan we proberen om de stroom op te zetten en morgen eens kijken of Tempête erbij kan lopen. Als dat allemaal lukt kunnen ze misschien binnen enkele dagen wel gewoon overdag buiten blijven. (En dan zwier ik die paarden die zo lelijk doen, wel in een andere uithoek.)

En binnen een week of 2 vertrekken Charly en hij naar een kennis, die sinds gisteren ook een hengstveulen heeft zodat de 2 mama's en hun zonen de rest van de zomer samen op de wei kunnen doorbrengen.