Spirithorses schreef op maandag 10 mei 2010, 12:15:
> Zo heel moeilijk is het niet om te zien of je paard comfortabel is.
> Daarbij kun je beter naar het hele paard kijken, dat vertelt je nóg meer:
>
> Zomaar effe een greep uit de signalen die elk paard geeft. En dan nog kun
> je diverse van deze signalen met elkaar combineren. Op een gegeven moment
> ontwikkel je een gevoel en dan vóél je gewoon of dingen kloppen, of ze je
> zitten te bek*tten of dat er echt iets aan de hand is.
Ik vind het ook niet zo moeilijk. Maar ik denk dat 95% van de paardeneigenaren het wél moeilijk vind. Omdat het ze nooit geleerd is, wat de signalen zijn en wat ze betekenen. En omdat héél veel ruiters opgroeien in een wereld waar "pak 'm aan en sla d'r op!" dé norm is. En waar nooit aandacht wordt besteed (door de lesgevers) aan lichaamstaal van paarden, en behoeftes van paarden (bijv. een wei versus een stal).
Toen ik 20 was, had ik géén idee. Geen idee over de mate van pijn en ander onplezierigs die ik zelf veroorzaakte bij paarden die ik reed. Terugkijkend vind ik dat zó erg en schaam ik me kapot tegenover die paarden van toe.
Kijk rond op een gemiddelde spring- of dressuur- of whatever-wedstijd, en je ziet heel veel paarden met pijn. En ruiters die dat, volgens mij, echt niet in de gaten hebben. Niet bij álle deelnemers (daarin geef ik Aafke groot gelijk!).
Trouwens, hetzelfde kun je ook zien bij sommige bosklossers, of mensen die met één of andere "NH methode" bezig zijn. Het is niet beperkt tot "massa" die prijzen winnen op wedstrijden belangrijk vindt!
Voor een klein deel is het misschien niet
willen zien, bij sommige mensen. Maar voor het overgrote deel geldt volgens mij: het (nog) niet
kunnen zien.
Karen
Warboel
