Merel Stoffers schreef op zaterdag 8 mei 2010, 0:30:
> Ok, voor deze ene keer laat ik me ook verleiden iets over dit gedoe te
> schrijven...
Goeie woorden, vind ik, Merel! Ik sluit me er graag bij aan (en voeg er m'n persoonlijke visie aan toe).
Voor de duidelijkheid (dat schrijft Merel eigenlijk ook al, maar toch...): ik vind Eddy de kampioen ongenuanceerd zijn en keihard afkraken, maar hij is niet de énige die dat vaak of soms doet.
Eddy op het fórum bedoel ik, vanzelfsprekend. Want op basis van de vele getuigen geloof ik dat "Eddy in 't wild" veel sympathieker is dan dat ik op basis van alleen de forumberichten zou denken. En dat Eddy rete-goed is met paarden, qua trainen, daar twijfelt volgens mij niemand over, op dit forum.
Nu, laat ik voor mezelf spreken: IK twijfel daar niet over. En ik twijfel er ook niet over dat Eddy een héél groot hart heeft voor paarden. Als het gaat over voeding en gezondheid, dan heb ik wel wat twijfels t.a.v. Eddy's kennis/kunde. Dat is best hard om te zeggen, aan de andere kant wél eerlijk
. Ik heb die twijfels toch al eens laten doorschemeren, en dan is er eerlijk/duidelijk over zijn eigenlijk beter - hoop ik.
Ik hoop Eddy dat je dit niet meteen opvat als een zware belediging. Ik kan er ook náást zitten. Ik zeg daarom niet dat ik zéker weet dat je op dat punt soms tekortschiet, maar op basis van verschillende forumdraden heb ik twijfels daarover. Als je daar *prijs op stelt* wil ik dat natuurlijk best toelichten, hoe ik daarbij kom.
Maar goed, zo heeft iedereen zijn minder sterke punt, denk ik. Mijn minder sterke punten zijn rijden en léf hebben met rijden. Vroeger heb ik tot in de Z-dressuur gereden, maar op een manier die ik nu nooit meer zou willen (
kopsjorren met bit, sporen). En vroeger had ik zoveel lef dat ik - terugkijkend - niet snap dat ik nooit een vreselijk ongeval heb gehad. Ik klom met veel bravour op zo'n beetje élk paard.
Maar ja, dat was vroeger. NU is lef óp een paard m'n sterke punt niet meer; integendeel. En rijden ook niet; vooral omdat het lastig rijden is als je (door ziekte van Lyme) vaak zere spieren en gewrichten hebt, soms een gestoorde motoriek, en als het tegen zit van je paard afdondert met een epilepsie aanval. De ervaringen met epilepsie in combinatie met paardrijden is één van de belangrijkste oorzaken dat ik weinig lef meer heb, met paardrijden. En ach, ik zal ook wel gewoon een "oud wijf' worden hoor, dat zal ook best meespelen
! De mate van "bravoure" die ik had als tiener/begin twintiger, die zou waarschijnlijk ook grotendeels weg zijn, lós van mijn ziekte.
Of ik met de methodes die ik nú voorsta, nog steeds een paard tot Z-dressuur zou kunnen rijden, als ik niet ziek was, dat weet ik niet. Ik zou het graag proberen - hoewel dressuur niet meer in dezelfde mate als vroeger mijn belangstelling heeft - maar dat proberen behoort domweg niet meer tot m'n mogelijkheden.
Ik zeg de dingen over mijn ziek zijn niet om zielig te doen; ik voel mij op veruit de meeste dagen een werkelijk gelukkig mens en beschouw mezelf dus niet als zielig. Ik zeg het om open te zijn (en ja, natuurlijk hoop ik dat door open te zijn mensen meer begripvol worden, voor zover ze dat nog niet waren). Dus ik vraag niet om medelijden, maar wel om wat meer begrip; met name van Eddy en van Anja.
Naast de Kampioen zijn er dus ook een aantal andere forumdeelnemers die in meer of mindere mate in mijn ogen soms te ongenuanceerd zijn. Het niet (altijd) respecteren dat er mensen zijn die dingen net even anders doen uit volle overtuiging, of die dingen nu nog anders doen omdat ze nog lerende/zoekende zijn.
Qua hoeven, of voeding, of gebruikte tuigage, of gymnastiseren, of trainingsmethode, castreren, houding/zit; eigenlijk bij álle onderwerpen die hier regelmatig langskomen wordt er nog al eens scherp veroordeeld; m.i. té scherp. Niet alleen door Eddy.
Natuurlijk zijn er ook mensen die zich aan míjn schrijfsels ergeren. Ik vind dat jammer/vervelend, maar in 't echte leven kan ook niet iedereen met iedereen opschieten, dat is nu eenmaal zo.
Ik doe serieus mijn best om geen mensen persoonlijk te kwetsen of te scherp te veroordelen; hoewel ik soms behoorlijk kritisch en eigenwijs kan zijn. Als ik dat tóch eens doe, te scherp, wijs me er dan op alsjeblieft (maar wel heel concreet graag
).
Karen
Warboel
