Zeker sobere rassen zijn gevoelig voor hyperlipaemie wanneer ze plotseling afvallen. Ik zou enkele balen hooi bijhalen en dan gedeeltelijk (in die kale wei die nog niet hard groeit) bijvoeren, zodat de overgang wat geleidelijker is.

Das lief van jullie , maar hoeft echt niet.
Weet je wat het moeilijkst is? Zorgen dat ik volgende week weer mag komen!
De mensen die mij kennen , weten dat ik niet altijd even tactvol ben , en das echt schipperen in deze situatie. Niet drammen , maar toch zorgen dat er iets veranderd.

Gr Esther

Ans Jondral schreef :



Bij Bombita idem.
Ze heeft nooit echte eczeemplekken zoals een eczeempaard dat heeft maar is compleet neurotisch als er maar één vliegsel in de buurt is.
We hebben haar van het gras gehouden, op het gras gezet, geëxperimenteerd met voer en het maakte allemaal niks uit. Het enige wat wel uitmaakt is haar deken, die draagt ze continu vanaf maart tot de herfst. Nu loopt ze er gewoon mee op de weide en dat gaat prima.

Twee jaar geleden zat er een keer een grote scheur in de deken en precies op die plek kreeg ze een eczeemuitbarsting. Daardoor weten we dat het UV gerelateerd is (Appaloosa, dus veel witte plekken in de huid).

Na haar beenwond in 2006 bleef ze last houden van een dik been, hoewel ze er niet kreupel mee liep. Bevriend fysiotherapeute erbij gehaald en met zo'n rood lampje behandeld (weet niet hoe dat heet) en ons geleerd hoe je lymfedrainage moet toepassen en dat heeft toen geweldig geholpen. Als ik Koen's reaktie zo lees interessseert me dat lymfegedoetje wel dus ik wil er meer van weten.
We weten wel al dat wanneer we het litteken op haar been soepel houden, het beter met haar gaat. Er is overigens geen wildvlees, alleen een groot litteken dat wel weer behaard is maar snel uitdroogt.
Evy maakt zich flinke zorgen om Bombita (vandaar dat bloedonderzoek), en komt er wéér niks uit dan weet ze het niet meer. Bommetje wordt al zeker twee jaar amper bereden omdat er altijd wel wat is met haar.

Vorige week tijdens een galopje stopte Bommetje ineens omdat ze helemaal benauwd was en heel zwaar ademde. Nou, als zij dat doet is er echt iets aan de hand want ze heeft een giga temperament. Enkele dagen tevoren had ze een spontane bloedneus gehad, dus DA erbij, hart en longen oké. Enkele dagen later bij het naar de weide gaan liep Bommetje helemaal scheef, alsof ze dronken was en weer op zo'n typisch 'hompelende' manier alsof er een hoefzweer zat aan te komen.
Maar alles was oké, niks warm, niks uitgebroken en de dag erna liep ze weer redelijk.

Daar wordt je knettergek van, zo'n paard, want je kunt er nooit je vinger op leggen.
Evy is er nu over aan het denken om Bommetje maar helemaal op rust te zetten zodra we de weilanden hier aan ons huis erbij hebben.
En ik weet het niet, ik vind het zonde want ze heeft echt wel d'r goede momenten.
Bloedonderzoek en lichamelijk onderzoek oké (vanalles onderzocht) nu is het alleen nog wachten op Vit E en Selenium. Ergens hoop je dan maar dat ze daar een tekort van heeft, dan kun je gericht aanpakken.

Groet, Pien

Karen Koomans schreef op dinsdag 4 mei 2010, 0:08:


Nu het andere stukje ijzer nog...