Suzanne Graauw schreef op maandag 3 mei 2010, 22:06:
> Maar met graasmasker krijgt hij juist met lang gras minder handig gras
> naar binnen.
> Ik blijf maar twijfelen....Ik wil mn shet zo graag een paar uurtjes langer
> laten grazen.
> Ik al helemaal blij dat die koude nachten voorbij zijn en dat t regent,is
> t nu toch weer koud en gaat morgen de zon schijnen....
Ik herken 't (en een boel andere mensen hier ongetwijfeld ook); rot is dat hè, als je voor de bestwil van je pony/paard zo streng moet zijn qua eten. Wat ik momenteel doe, voor Joris en Juul (de dieters) meer dan voor de anderen, is - op een qua fructaan gunstig tijdstip - grassen, riet en kruiden maaien langs de dijk of in een wegberm of zo. De grassen die in NL van nature groeien zijn minder fructaanrijk dan raaigrassen / weidegrasen / "koeiegras". Plus ik maai op plekken waar het gras mooi lang is. Ik snaai nog ergens wat boomtakken erbij (hihi) en maak m'n paardjes blij
Eventueel kun je het gras in iets eettempo-beperkends geven; ik gebruik de hooiton de ik een tijdje geleden gemaakt heb. Graasmasker kan ook; als je Shet die langere grassen wel kan pakken als ze afgemaaid zijn.
Waar je op moet letten is dat je geen giftige planten maait. Nou valt het aantal giftige planten in NL nogal mee vind ik en bovendien zijn veruit de meeste giftige planten niet lekker voor een paard. Als je paard iets niet opeet, dan doe je er goed aan om het weg te halen, omdat hij het anders misschien later alsnog opeet als hij zich verveelt, of als het niet meer zo vies smaakt als het gedroogd is (JKK is daar berucht om).
Het kan per regio natuurlijk verschillen, welke (giftige) planten er groeien. Als je de volgende planten kunt herkennen en vermijdt, loop je m.i. zo goed als geen risico (niet meer als met goede kwaliteit natuurhooi!): Jacobs Kruiskruid (met stip op nummer 1!), St Janskruid, Smeerwortel, Boerenwormkruid, Boterbloemen, Bereklauw, Lelietje-van-Dalen, Brem, Heermoes, Paardestaart, Hondsdraf, Speenkruid, Solanum soorten. Dit lijkt een lange lijst, maar voor deze planten geldt dat je paard het niet zal eten omdat het vies smaakt en/of geldt dat een kleine hoeveelheid geen kwaad kan. Sommige van deze planten worden juist ook als geneeskruid gebruikt, maar dat neemt niet weg dat ze in gróte hoeveelheden giftig zijn.
Alleen JKK moet je beslist direct herkennen en absoluut nooit meenemen. Zodra het gedroogd is is het niet vies meer, en het is érg giftig. Verder geldt dat je grotere planten, al dan niet met bloemen, waarvan je niet zeker weet wat het is, gewoon niet mee moet nemen.
Paardebloemblad is lekker, maar behoorlijk suikerrijk. Niet of niet veel geven dus. Als het merendeel van wat je maait graasen is, zit je al heel snel goed!
Struiken en bomen: Berk, beuk (geen beukenootjes), els, es, esdoorn, kastanje, eik (blad niet te veel van geven, takken en schors oké), populier, lijsterbes (niet de bessen voeren), wilg – takken van al die inheemse loofbomen zijn oké.
Niet voeren: vogelkers (!), naaldbomen, en alle struiken en bomen waarover je twijfelt wat het is… Er staan nogal wat struiken en kleine bomen her en der, die eigenlijk “tuinvarianten” zijn. Nogal wat tuinstruiken zijn giftig, vandaar bij twijfel niet voeren.
Het is niet zo moeilijk en niet zo gevaarlijk
als het nu misschien lijkt, n.a.v. die lange lijst hierboven. Die lange lijst is gewoon omdat ik liever (te) voorzichtig ben als ik iemand anders tip om dit eventueel te doen, dan dat ik daarin “roekeloos” ben…
Het hoeft ook niet zo tijdrovend te zijn; als je eenmaal wat goede maai-plaatsen weet en je gebruikt een strimmer of een zeis – zo klaar. Met de hand plukken kan natuurlijk ook, maar dan ben je lang bezig (ik weet dat uit ervaring – LOL).
Karen
Warboel
