sindy11 schreef op zondag 2 mei 2010, 23:35:


Dankjewel voor zowel je compliment als ook voor de kritische noot.

Mbt het genuanceerder kunnen lezen van (of: het anders reageren op) de lichaamstaal van de pony, dat herken ik wel. Als ik het op FILM terugzie.
De kunst zal zijn om, in de fracties van seconden waarin ik besluiten moet nemen als ik "live" bezig ben met een paard, te leren om steeds bétere besluiten te nemen ;=o. Want meer tijd om te bedenken hoe ik zal reageren die krijg ik nu eenmaal niet, in zo'n situatie.

Omdat ik het leerzaam vind om na te gaan of ik hier dezelfde dingen bedoel als jij, zal ik een deel van het filmpje voorzien van nieuwe ondertitels, die dan vertellen wat ik daar m.i. fout doe en/of anders had kunnen doen. Als het klaar is dan post ik de URL van het filmpje hier (ik zet het op youtube, maar niet op mijn "happypaard" account).

Mbt de ruis, daarvan ben ik me niet bewust. Kun je één of meer voorbeelden geven alsjeblieft (iets dat je ziet op zoveel minuut en zoveel seconden in filmpje 1, of filmpje 2)?

vr. grt,
Karen

Karen Koomans schreef op maandag 3 mei 2010, 1:14:


Hier staat-ie: http://www.youtube.com/watch?v=OdHECQ6NfKU

Het betreft beelden uit filmpje 1. Ik heb er aan toegevoegd wat ik zelf zie aan fouten die ik maak. En - op andere momenten - verklaringen waarom ik op dat moment doe wat ik doe (al dan niet terecht).
Het filmpje zal worden verwijderd als deze formdraad niet meer actueel is.

Karen

Ik vond de filmpjes geweldig om te zien. Herken de basis van hoe wij bijna 3 jaar geleden Winsor (hij was toen 2 jaar) hier benaderd hebben. Angstig, vreselijk bang zelfs, onzeker... etc. etc.

Ik wist toen nog niets van clickeren, wel al gevoelsmatig (met alle "fouten" vandien) dit toegepast. Kijkende naar zijn reacties en daarop reagerende.

Pas later leerde ik vooral van Piet meer van clickeren. Dat wat ik al 'deed' voor een deel kunnen aanscherpen. En nog, nog gaat lang niet alles goed.

Winsor is veranderd van een angstig, bang paardje (draadwond gehad als veulen + later nog een vreselijk ziek van castratie) en een jolige, vrolijke haflinger. Paar weken geleden voor het eerst een 'mini-buitenritje' met het gemaakt tesamen met zijn grote vriendin Nancy.
Hier naar achteren, het bouwland op.. daarna stukje stille weg. Rijksweg voor ons huis durf ik nog niet aan. Meneer kan uit joligheid soms nog een bokje maken, goed te corrigeren... alleen wil ik dat niet meemaken op deze drukke weg.
De DA (zijn grote angst) kan hem nu normaal benaderen, ondanks dat hij al snuift als hij hem ruikt.

Maar goed, de P+ .... ik heb het inderdaad gebruikt. Met positief resultaat... en idd door hem van me weg te jagen. Het heeft geholpen. Alleen heb ik me daarna 'rot' gevoeld. Me ook afgevraagd of het anders kon. En ja, ik geloof dat het anders kan. Ik geloof dat de P+ die ik toen heb gebruikt niet nodig was geweest. Het is meer de onmacht die maakt dat ik het gebruikte.. en nog steeds bewust of onbewust doe
Zonder P+ heb je meer tijd nodig om iets te bereiken, tijd die we (soms, vaak?) niet (willen) hebben.

Wat je had kunnen doen is... stilletjes blijven staan of lopen zonder hem op te drijven. Proberen zijn nieuwsgierigheid te wekken op een andere manier.

Persoonlijk had ik de andere 2 paarden even apart gezet (draadje ertussen)
Alleen tijd en aandacht voor de kleine. Was bijv. gaan zitten op een kistje of stoel in een veel kleinere ruimte waar hij niet ver bij je vandaan kan.
En ja... ik weet het, je was dan niet in een half uur "klaar" geweest.

'...goed te corrigeren...' = uitzitten, negeren... en gewoon doorgaan. Door hem te vragen door te stappen of te draven.

Zag ineens dat deze woorden op verschillende manieren opgevat kunnen worden.

Lekker begin van de week.
Al m'n kippen dood. Prachtige haan, 3 witte leghorns, 3 australorps en 2 herinneringen aan m'n foktijd 2 geweldig mooie grote Favarolles hennen van 8 jaar oud. De hele ren vol veren en alleen de haan en één van m'n favorolles lagen er nog, haar kop lag 2 meter verder, de rest zal wel richting nest zijn getransporteerd. Meneer of mevrouw vos had een geniepig gaatje gevonden in het gaas. Beetje flink ziek van eigenlijk.

Piet schreef op maandag 3 mei 2010, 8:56:


Ahhhh... vreselijk!!! Vos, dacht even een vos-paard. Maar je bedoeld zo'n kleiner geniepig wezen. Bahhhh...!!!

Sterkte Piet!

Aafke schreef op maandag 3 mei 2010, 8:59:


ja, dank je Aaf, je weet mooi niet wat je ziet, normaal is het altijd een drukte van belang als ze me met voer horen komen, maar nou was het akelig stil en dan al die veren overal....

Piet schreef op maandag 3 mei 2010, 8:56:


Enkele maanden geleden zijn ze onze 'gratis te verkrijgen auracana' haan ook komen halen. Ik denk dat die over het hek was geraakt, want daar zag ik niets. De weide echter lag vol met veren en het spoor konden we volgens tot over de gracht. Akelig voor je, dat kan ik me wel voorstellen. Binnenkort hebben wij weer kuikens, als je wil krijg je ze van me. Al is het maar een schrale troost op dit moment.

Hey Piet, wat vreselijk zeg. Da's zeker een naar begin van je week. Sterkte ermee, hoor!