Onder Nancy's buik lopen 2 dikke "aderen" of wat het ook maar mag zijn (leek die ik ben ) Ze lopen tussen haar voorbenen richting haar uiers. Gebeurt wel vaker dat ze iets verdikt zijn, maar net was behoorlijk dikker dan anders. Waar kan dit van komen? Wat is het?

Kan het te maken hebben met hormonen (als ze hengstig is laat ze dat altijd behoorlijk goed zien + dat ik vind dat ze in het voorjaar veel en lang hengstig is)

Of is het iets anders... heb ze enkele dagen niet op gras gehad. Gisteren en vanmorgen klein poosje. Kan het daarvan komen?

Ook vind ik dat ze behoorlijk stijfjes loopt. Deed ze afgelopen winter al vaker. Een rare kreupelheid/stijfheid die soms zichtbaar was... en daarna totaal niet meer. Als het 's nachts koud is geweest loopt ze ook stijf, na een poosje in het zonnetje gestaan de hebben is die stijfheid weg.

Gisteren even met haar aan het werk geweest in de paddock (grondwerk/lange lijnen)

Is het ouderdom, slijtage.... Vaag, vaag en nog een vaag. Misschien toch maar eens de DA laten komen om te kijken.

Spirithorses schreef op dinsdag 27 april 2010, 9:55:



Toch eigenlijk onbegrijpelijk, wat mij betreft wordt ik juist altijd positief als ik bij de paarden ben. Wat zij allemaal hebben meegemaakt is verleden tijd en zoals zij nu zijn is fantastisch. Geluksvogels. Niet alle tobbers hebben het geluk uiteindelijk bevrijd in een kudde te mogen leven. Ik heb geen medelij om hun verleden, maar vreugde om de toekomst.
Het scheiden van paarden (komt hier ook vaak voor) is makkelijker dan bij elkaar zetten lijkt het wel. Totaal onvoorspelbaar, ik zie soms als ik een paard weghaal dat niemand reageert, afgezien van een hinnik hier en daar, terwijl ik bv vorig jaar 2 oudere trekpaarden hier had, waar niemand in de kudde zich iets van aantrok, de 2 waren atijd samen, ik haal ze uit de wei en hup: de leider springt over het hek, dat toch aardig hoog is.
Echte vriendschappen vind ik moeilijk te scheiden en ik doe alles dat te voorkomen. Ook menselijk: mijn oude Unami is bevriend met Ollie, hij heeft meer dan 15 jaar van zijn leven in de stal gestaan en kon volgens de eigenaar met geen enkel paard opschieten, ging meteen vechten. Nu staat hij dag en nacht naast Ollie en mijn hart zou breken als ik ze uit elkaar zou halen. Ik probeer niet uit of dat terecht is.

Wil schreef op zaterdag 24 april 2010, 17:01:


In dit geval heeft de eigenaresse besloten het opnieuw te proberen. Hebben een goede mailwisseling gehad over het 'waarom'. Vind het helemaal Top dat dit diertje van 19 jaar gewoon op z'n eigen plekje mag blijven!!!

Aafke schreef op dinsdag 27 april 2010, 10:19:


En niet onbelangrijk... bij zijn eigen maatjes mag blijven!

Maria Delavega schreef op dinsdag 27 april 2010, 8:24:

Ik heb het e-book en vind het summier.
Rechtrichten komt wat mij betreft nog voor zadelmak maken. Wandelingen betekent in het vlaams dat je erop zit, toch? Dat kun je beter niet op een scheef paard doen, jouw gewicht accentueert de assymmetrie.
Als jij een trainer hebt die geen ervaring in het rechtrichten heeft, vraag ik me af welke opleiding hij gedaan heeft. Samen uit een boekje maar wat aanklooien lijkt me niet zinvol.

Nataschadevreede schreef op dinsdag 27 april 2010, 9:55:


helaas lijken de gebroeders van Nassau koplopers in deze, zijn ze toch ergens goed in. Jammer dat nu net zg gerenommeerde hoefsmitten zo stom zijn.