Moniek schreef op maandag, 10 januari 2005, 13:53:
> Ingrid den Ouden schreef op maandag, 10 januari 2005, 12:13:
>
>> Hoi,

>
> Moniek
>
> Moniek
De relatie tussen gewicht, hoogte en sterkte kun je biomechanisch in het kort als volgt relateren:
-Wanneer de hoogte van een dier verdubbeld, verVIERvoudigd de doorsnee van de beenderen (lengte²), terwijl het gewicht verACHTvoudigt.
(McMahon T.A. & Bonner J.T. (1983): On Size and Life. Sci American Libr. New York.)
Een Belg is ongeveer 2 maal hoger dan een Shetlander, weeg 1200 kg i.p.v. 150, maar die stokkies waar 'ie op loopt zijn maar vier maal dikker. (Dit gaat dus over de skeletsterkte. Er zijn echter meer factoren van belang, zoals de skeletSTRUCTUUR, maar ook training van spieren). Het kunnen dragen van 1/5 aan lichaamsgewicht extra is dus geen constante).
Kortom, kleinere paarden zijn relatief veel sterker,
maar:
dan komt er de onwijsheid van mensen bij, geconcentreerd in "stamboeken"!
Als we bij voorbeeld de van huis uit sterke IJslanders (maar het gebeurt bij veel meer rassen; bij miniponies is het eveneens extreem) nemen, zien we dat er modetrends zijn die, net als bij mensen (antropomorf, iemand?) voorschrijven:
-lang
-dun
-sierlijk
-(nee, nog net niet "grote tieten"...)
Met als gevolg dat de verhouding tussen sterkte en omvang verslechterd.
Bij de miniponies is het niet zo erg, aangezien die gefokt worden voornamelijk voor de sier. IJslanders echter transformeren zo doende van ruige stoere vikingpaarden naar kinderponies die alleen nog geschikt zijn om mee te tutten en een ronde over een "töltbaan" te hobbelen.
Heb ik dat dan nooit eerder van de daken geschreewd? Ja tuurlijk wel, al 15 jaar, maar het ijscostamboek wil absoluut niet luisteren; "ECHTE" IJslanders vermeerderen is veel te on-Nederlands.... want dat kan eigenlijk alleen maar op een manier waarin directe menselijke selectie ("veredeling" hahaha) zoveel mogelijk tegen gegaan wordt.
Groeten, Egon