Anja Seijn schreef op vrijdag 23 april 2010, 19:21:
> Mooi! Maar heb je nu ook gelezen wat ik geschreven heb? Bedoel, het is
> niet zo dat ik de afgelopen tijd nooit op een paard gezeten heb, hoor
> Over de kwaliteit van mijn ruiterkunsten valt te discussiëren, ... maar ik
> ben niet van suiker hé?
Natuurlijk ben je niet van suiker, gelukkig maar! Mijn zorgen op dat punt betreft in het algemeen, en ook in jullie geval, vooral het paard. Geen grote zorgen in jullie geval, maar wel enige bezorgdheid.
Bezorgheid voor de mensen heb ik ook wel, maar die kunnen meestal beter en duidelijker voor zichzelf spreken. Bij een dier ben ik liever aan de voorzichtige kant als het gaat om het opbouwen van inspanningen vragen, dan aan de meer risicovolle kant. Een dier weet niet hover het kan gaan zonder de volgende dag al te veel spierpijn te hebben. Een mens meestal beter. Wat niet wil zeggen dat ik flink werken verkeerd vind; ik heb het hier over opbouw van dat werken!
Overvragen kan meer kwaad qua gezondheid, dan minder vragen dan misschien al mogelijk is. Maar AL te langzaam gaan is ook niet goed (!); het moet voor paard en eigenaar wel een uitdaging blijven.
Ik heb toen je laatst hier een link postte naar het filmpje met Goke ook je filmpje gezien van jou en Jeen in de bak. Natuurlijk is dat maar een moment-opname, maar op dat filmpje zie je dat Jeen zich niet wil of niet durft te laten leiden door jou, rijdend in de bak. Hij ziet spoken (bakmonsters) en blijft die zien, wat je ook probeert om ertegen te doen.
Ik zou daarom zeggen: begin om de basis tussen Jeen en jou goed te krijgen. Met basis bedoel ik wederzijds vertrouwen. Volgens mij zegt Eddy datzelfde! Is ook niks byzonders natuurlijk; het is logisch dat je daar begint.
Ik zou dan zeer waarschijnlijk (want hangt ook wel af van een daadwérkelijke kennismaking), eerst grondwerk adviseren en dan pas rijden. Kan best snel gaan. Als alles lekker loopt en jullie pikken dingen snel op, kun je misschien op dag 2 na het grondwerken al even in de bak of rond het terrein rijden. Wie weet al op de eerste dag. Of pas op dag 5. Want om dat te weten (hoeveel tijd het kost), moet je de combinatie samen aan het werk zien.
Ook op dat laatste punt schrijven Eddy en ik dus precies hetzelfde: wanneer een combinatie klaar is voor een volgende stap, dat moet je ZIEN.
Juist omdat IK jullie NIET zie, schreef ik:
"Na een tijdje, Anja rijden op Jeen. Hoe snel? Geen idee, ligt eraan hoe snel het lukt dat Jeen zich goed laat leiden door Anja, zonder dat daarbij nog veel hulp van de trainer nodig is."
En op het eerste punt (eerst rijden of eerst grondwerk?) zien Eddy en ik 't ietsje anders, maar toch niets wézenlijks anders?
Wat maakt dat op het grote geheel nou uit, eerst nu een paar keer gereden hebben en volgende week ga je aan de slag met grondwerk, of andersom? Het grote geheel is dat wat je na twee weken kunt met Jeen (en hij met jou). En ook over een maand of een half jaar. Want daar gaat 't uiteindelijk toch om: wat je als je straks weer thuis bent met Jeen, wat jullie dán samen kunnen en hoe goed dat nog verder kan groeien zonder dagelijkse begeleiding. Volgens mij is ook op dat punt iedereen het eens.
Overigens, DAT Eddy nog aan de slag gaat met grondwerk met Jeen en met jou, die informatie heb ik vanmiddag pas gelezen. Kun je mij niet kwalijk nemen vind ik, dat ik niet kon weten dat dat nog in de planning zit.
> Ik heb die ervaring gewoon niet en zocht iemand die ik én kon vertrouwen
> én zonder ijzerwerk én deskundig was om mij en mijn paard naar buiten te
> schoppen. Snap je het nu een beetje?
Ik heb het nooit NIET gesnapt (oftewel: heb 't altijd wel gesnapt).
Waarom jij kennelijk denkt dat ik niet snap(te) dat je naar Eddy gaat, voor eigen lessen en voor training van Jeen, dat weet ik niet.
Ik heb het ook nooit afgekeurd. Niet alleen niet op het forum, maar óók niet in mijn eigen gedachten!
Integendeel, ik vind het juist goed hoe je aan de slag bent met zowel Goke als nu met Jeen. Op wat kleine details na, maar ik vind het grote geheel véél belangrijker dan een paar kleine details. Vandaar dat mijn complimenten gemeend waren, en dat nog steeds zijn.
Karen
Warboel
