Verwacht van mij geen verhaal over hoe de training effectief wordt opgebouwd, maar ik kan wel een ervaringsverslag maken
Gisteren onverwachts een uur eerder naar Eddy geraced. Met de opwinding van een schoolreisje kwam ik aan, maar mijn grote vriend Jeen was er nog niet, die was al met Eddy buiten.
Turend over het pad richting de bossen, zat ik hem op te wachten en plots ... kwam Jeen van de andere kant aan de hand aandraven en pats ... daar stond hij stil met de oren naar voren en wachtend op de goedkeuring van zijn trainer

Ik hoor regelmatig van omstanders "Amai! Wat een sjiek beest!", maar jeetje ... wat is mijn vent toch knap!
Enfin, na een versnapering ... we wachtte op filmregisseur Herman

... Smart gezadeld en samen met Jeen vertrokken. Eddy op Jeen, ik op Smart. Herman heeft diverse stukjes gefilmd, ben benieuwd en daarna waren Eddy en ik vertrokken. Boven op een berg stapte Eddy plots af en keek naar mij, wees naar Jeen. Jawel, we gingen van paard wisselen. Van de zenuwen kon ik niet eens mijn voet in de stijgbeugel krijgen, opstappen is ook wel eens charmanter gegaan en mijn eerste draf op Jeen

sloeg helemaal nergens op!!!
Als Jeen spanning heeft, gaat zijn hals erop, kijkerig en draaft hij nagenoeg op de plaats met inderdaad een tsunamidraf. Deze is simpelweg niet te zitten. Ik heb nu geleerd hoe ik met die spanning om moet gaan en daardoor verdween mijn eigen spanning.
De tweede rit was totaal de andere kant op, door het centrum. Ik dacht dat Eddy een geintje maakte. "Nee, Eddy" "Jawel, Anja!" een paar keer over en weer. En inderdaad, Eddy nam de tweede keer ook Jeen eerst. Het hele stuk terug en dat was dwars door een woonkern, dwars door een centrum, dwars door de kerk waarvan de klokken luidde, dwars door alles heen en Jeen ... Jeen gaf geen krimp

Af en toe een beetje kijken, maar meer ook niet. Dravend over verkeersdrempels. Eddy nog wijzend, die witte stenen dat kunnen Bengaalse tijgers zijn ... niks daarvan "plof plof plof" gingen zijn voetjes in hetzelfde tempo, hals gestrekt, hoofd redelijk laag, niks geen spanning, maar wel een megadraf!!!!
Eddy, het trainingstechnische stuk laat ik graag aan jou over ... maar wat heb ik gisterenmiddag veel geleerd en wat heeft Jeen in krap één week een hoop geleerd. Compleet gebroken, door alle indrukken, reizen en werken op Jeen (want het is echt keihard werken op Jeen als je een beetje christelijk wilt rijden) thuis gekomen, maar met een gevoel "ik kan de hele wereld aan!" naar mijn mandje (bed) gegaan! Ik kan niet wachten tot het zondag is!