Niet gelijk het slechtste van mij denken, ik plaats dit juist omdat ik even stoom moet afblazen.
Zojuist heb ik een discussie gehad met een tradi dressuur vriendin.
Ik kan/wil niet dressuuren met mijn paard. Wel aan de hand vind ik leuk maar als ik er op ga doe ik liever een buitenrit. (daar kan je ook oefeningen doen maar niet volgens deze dressuur ruiter niet) Daarnaast heeft mijn paard een pees blesure gehad en doen ik wel alles met hem maar niet teveel bak werk.

De stelling van mijn vriendin:
Stel er komt iemand en die bied heel veel geld, verkoop je storm dan?

Mijn antwoord nee nooit. Toe ging ze een stap verder.
Doe je het voor 1000 euro.....nee dus
2000 euro....nee dus
3000 euro....nee dus
Uiteindelijk zaten we tegen de 10000 euro en Storm werd nog steeds niet verkocht.
Haar reactie "voor dat geld kan je een goed dresuuur paard kopen en wel wedstrijden rijden"

Ik heb geprobeert uit te leggen dat mijn gebrek aan wedstrijd ambitie er niet is omdat mij paard het niet zou kunnen maar omdat ik het zelf niet wil.
Ik geniet van mijn paard met de dingen die ik nu doe, we hoeven niet te presteren en dat vind ik prettig.
Toen werd het verhaal helemaal mooi en werd er gezegt misschien denk je wel zo omdat je nou eenmaal een paard hebt die het niet kan. Daarom doe je ook zo raar met altijd buiten zonder deken, bit etc.

Zij gaat mij dus niet snappen en ik haar niet.
Zijn er meer mensen die hier tegen aanlopen?
Hoe gaan jullie daarmee om?
Ik merk aan mezelf dat ik er erg boos van word.
Waarom kan je niet genieten van je paard zonder (dat het een ding word voor) wedstijden.

Groetjes Mirella

Blijft er nog één heel groot vraagstuk over: ¨Wat is leven?¨

Je kan een pakket onderdelen op een hoop neerleggen en er een auto of vliegtuig van bouwen.
Maar je kan nooit een pakket onderdelen neerleggen en daar een mens, dier of plant van bouwen.

Els.