e m kraak schreef op zondag 4 april 2010, 22:40:javascript:insertquote();counter();


Ben het hier echt niet met je eens, Egon.
Respect betekent: ruimte durven geven aan de eigenheid van de ander (in dit geval: het paard).
Dit kan je alleen doen als je zo veel zelfvertrouwen hebt, dat je zeker weet dat jij, wat er ook gebeurt, UITEINDELIJK zal kunnen bepalen wat er gebeurt in de relatie met de ander.
Dat je in staat bent om te voorkomen dat de ander over jouw grenzen heen gaat.

Als je 'respect' toont uit angst, dan is het geen respect maar submissief gedrag.

17&18 April Volg ik een Clinic van Bent Branderup in Heteren .Iemand ideeen voor overnachting ? B&B of iets in die aard ?

Spirithorses schreef op maandag 5 april 2010, 22:11:


.Heb JIJ dan westernzadels waarvan de linkse fender langer is dan de rechtse ?Zelfs na zoveel jaren gebruik ?

Coralie schreef op maandag 5 april 2010, 22:46:


Dat is JOUW menselijke invulling van respect.


Waar ik op doelde was het "respect" dat een paard volgens velen moet hebben.
Dat is het respect van een duistere maffiacode. Zelfde woord, heel iets anders.

Michiel schreef op maandag 5 april 2010, 15:21:


Eddy heeft jouw vorige paard gered. Alle eer wat dat aangaat voor hem.

Ik reageeer slechts op wat er hier geschreven wordt. Als ik lees (of, althans, zo begrijp ik dat eruit) dat jij je menselijke mindgames en psycho-onderhandelingen projecteert op je paard, dan is mijn mening dat je paard dat heel anders ondergaat dan een mens en er totaal verknipt van wordt.

Wat mensen, denk ik, zo anders maakt is projectie van wensen en verlangens, geboden en verboden op derden. Zelfs chimps en bonobo's doen dat zover ik weet niet; verder dan voorwaardelijke relationele handelingen gaan ze niet. Ik heb nog nooit van een andere diersoort gehoord dat ik iets niet meer mag, of juist iets anders moet, terwijl het individu waar die bevelen van uit gaan daar zelf niet direct in gemengd is. Paarden snappen niets van verkeersregels, om maar iets willekeurigs te noemen, terwijl ze voor mensen in auto's toch best wel nuttig zijn. Ik heb mijn twijfels bij superieure intelligentie van mensen (anders dan dat een mens het beste mens kan zijn, een paard het beste paard, etc.) maar de communicatie mogelijkheden van mensen zijn zonder twijfel veel uitgebreider en deels anders van aard.

Maar, misschien doe je wel heel anders dan je schrijft. Onderhandel je ook met je hond of hij bij je wil komen als je dat nodig vindt?

Michiel schreef op maandag 5 april 2010, 21:56:


Cirkeleke links ,cirkelke rechts , appuyé en balleke brengen ! Wel nice music .

Vandaag was het zover, Cindy kwam de workshop massage en bewegingsbegeleiding geven.

Eerst kregen we wat theorie achter onze kiezen, interessante materie, veel stof tot nadenken maar tegelijkertijd allemaal heel logisch.
Daarna de massage- en strechtechnieken geoefend op twee ‘proefkonijnen’: Dali en Jeanneke, Dali heb ik ni heel den tijd gevolgd maar Jeanneke kon het echt wel appreciëren . Verbazingwekkend dat je door enkel te voelen, maar dan ook écht voelen, ‘mankementen’ ontdekt bij je paarden waar je geen weet van had! Daar is die spier wat harder, hoe komt dat en wat doe je eraan? Allemaal zaken die uitgebreid aan bod komen.

Na de lunchpauze kregen we een demonstratie van Cindy en Amaroc en dan stonden we met onze mond vol tanden. Cindy hoeft maar te wijzen en Amaroc reageert, chappeau

Daarna waren onze paardjes aan de beurt. Per combinatie werd er gekeken waar de knelpunten waren en hoe die verholpen kunnen worden.
Jeanneke was al onder handen genomen, nu was het de beurt aan Soraya. Het was veel te lang geleden dat ik haar had gereden en eerlijk gezegd kwamen de kriebeltjes terug wanneer ik opstapte. Zou ze na die tijd nog even braaf zijn of zou haar kantje terug boven komen? Maar nee zenne, ons madam heeft toch wa meer manieren geleerd en ze was een doetje. En zalig dat da was om terug op haar rug te zitten!!
Maar dat stilstaan heeft wel wat mankementjes terug naar boven gebracht, haar huppelpasje is terug op de rechterhand in de bochten en ze was wat stroever. Al ons harde werk (allé hard, leuk werk ) van vorige zomer naar de vaantjes. Cindy vroeg het me een paar weken geleden ook al toen ze hier was voor Jeanneke: ‘was Soraya niet meer gespierd in haar achterhand?’ Euhm, ja
Ach, dat komt wel terug, weten we weer waarnaar we moeten werken Wat oefeningen meegekregen om hiermee te beginnen en we zijn weer vertrokken (dat leg ik mezelf nu op!)
Ik kreeg ook feedback over de oefeningen die ik met haar geoefend had en heb een nieuwe aangeleerd gekregen met de lange teugel: schouder binnenwaarts.
Eigenlijk ben ik best wel fier op mijn madam want dit was slechts de vierde keer dat ik haar aan de lange teugel had en ze doet het toch ni slecht vind ik. Ook gedraafd voor de eerste keer bij schouder buitenwaarts. ’t Is allemaal nog ni perfect (ik ben ook wat klunsachtig aangelegd ) maar ik ben heel tevreden!

Het was een erg leuke, interessante en leerrijke dag. Niet alleen ik maar ook de andere deelnemers vonden dit (en er waren er best wat kritische bij ). Er is nog heel wat dat ik moet laten bezinken maar vanalles begint op zijn plaats te vallen, eindelijk

Een korte impressie:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1202

Michiel schreef op zondag 4 april 2010, 21:56:


Mee eens.


R+ in de vorm van opluchting? Het paard ziet, in dit voorbeeld, dat het bermmonster niet zo gevaarlijk is als het paard dacht. Immers het kind wordt niet aangevallen door het monster; en het kind blijft ontspannen in de buurt van het bermmonster.


Die vraag houdt mij regelmatig bezig, al jaren

Ik denk dat dat kan. Maar hóe dan precies, dat weet ik niet.
De gemakkelijkste want meest rationele verklaring is dat alles wat je denkt en voelt, effect heeft op je lijf. Op je ademhaling, de spanning/ontspanning van spieren, via zweet (en hormonen?) op je lichaamsgeur, houding van je lijf, ... Een paard kan dat soort signalen perfect opvangen en daar op reageren.

Maar sommige gedachtes daarvan kan ik me niet goed voorstellen hoe die zich zouden kunnen vertalen in waarnemingen die het paard met de ons bekende zintuigen kan doen. En toch lukt het me vaak (vooral als ik zelf de rust en focus heb om een gedachte die ik wil overbrengen goed te verbeelden in mijn hoofd), zo'n gedachte over te brengen op een dier. Uit de reactie van het dier blijkt mij dan, dat hij mijn boodschap heeft opgevangen en begrepen. Soms lukt me dat ook prima als ik op grote afstand ben van het dier, ver uit zijn/haar gezichts- en reukvermogen.

Andersom kan ik het ook ervaren. Dat ik, soms op een voor mij volkomen onverwacht moment, een heldere gedachte van een dier in míjn bewustzijn krijg. Een vraag aan mij, of soms zelfs een advies (van dat dier) aan mij. Het kan zijn dat de realiteit anders is dan hoe ik het ervaar. Je hersenen zijn zo complex; ik ervaar het als een vraag of advies krijgen van een specifiek individueel dier - ik weet ook direct van wíe dat bericht komt. Maar misschien komt die gedachte wel vanuit mijn eigen onderbewustzijn opeens naar mijn bewustzijn gefloept.

Ik hou alle mogelijke verklaringen voor zulke dingen open. Uiteindelijk vind ik het ook niet het allerbelangrijkste dat ik weet hoe zoiets werkt (hoewel ik wel erg nieuwsgierig ben daarnaar). Of wat ik ervaar allemaal uit mijn eigen onderbewustzijn + bewustzijn komt, of toch via de geest/energie van het dier, dat is voor mij een vraag waarop ik nog graag antwoorden zou vinden.
Maar het allerbelangrijkste vind ik dat ik er wat aan héb. Het levert me heel positieve, bijzondere ervaringen op. Dát telt voor mij het meest, hóe het ook werkt.

Michiel, staat de vraag je hier stelt ("of kun je toch met een paard werken op mentaal niveau van gevoel en gedachtes?") in direct verband met het boek van Carolyn Resnick?
En probeer je zelf ook om gedachtes over te brengen op Luna, zonder gebruik van lichaamstaal? Als je daarover liever privé mailt dan op het forum vertelt, prima. Ik vind het interessant om daarover iets te horen van je

Ken je deze site en het boek van dezelfde auteur? Over honden die middels telepathisch contact lijken te weten wanneer hun eigenaar die van huis weg is, besluit om weer naar huis te gaan.
http://www.dogsthatknow.com/blog/?p=9
De site verhaalt - terecht! - ook over alle kritiek en scepsis met betrekking tot de gebruikte onderzoeksmethode en getrokken conclusies.

Karen

e m kraak schreef op dinsdag 6 april 2010, 0:15:


Ik ben verre van zeker dat ik goed begrijp wat je hier wilt zeggen, en vooral in welk kader. Maar ik gok het er op: wat jij hier schrijft is voor mij de reden dat ik het telepathie experiment van PN geen goed experiment vond.

Paarden zien niet het belang in van derden. Dus zien ze niet het belang in van vertellen welke voorwerpen er in de black box zijn gestopt, aan een derde.
Sterker nog: in mijn ervaring zijn dieren überhaupt niet geïnteresseerd in "priet-praat" uitwisselen met mensen. Of ze dat onderling wel doen; geen idee.
Als ik aan één van mijn paarden vraag wat hij op dat moment aan het doen is, dan krijg ik geen antwoord. Ik ben daarom al lang geleden gestopt met het stellen van dat soort vragen. Paard vindt dat een onzinnige vraag om te beantwoorden; want wiens of welk belang dient dat? Nu denk ik: gelijk heeft zo'n dier, dat het geen waarde hecht aan dat soort priet-praat !

Karen

Britt Claeys schreef op dinsdag 6 april 2010, 2:14:


Erg leuk Britt, zowel je verhaal als de foto's!

Karen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 april 2010, 23:55:


Dat is ook met gymnastisch grondwerk
Er zijn er weleen paar in de buurt daar en de prijzen vallen best wel mee. Ik heb het de vorige keer allemaal netjes opgezocht, alleen was het mij toen niet gegeven om uiteindelijk daar te geraken (ingeschreven zonder paard).
Een leerling van hem komt hier les geven af en toe.

Heb je trouwens geen lijst van Marijke Dejong doorgemaild gekregen met Bed and Breakfasts?

Ik hou jullie op de hoogte en bedankt voor jullie (soms terecht ongezouten) mening.
Het heeft mij weer de moed gegeven om stevig op zoek te gaan naar een andere smid/bekapper en geeft mij iets meer verstand van zaken, zodat ik zelf actief gesprektpartner kan zijn voor de smid en ideeen kan bespreken
Duim maar voor ons...

mijn echtgenoot is geen ervaren ruiter, maar heeft daar geen last van. (althans niet met paardrijden ) Hij rijdt op een barefoot en zit idd wat verder naar achteren, richting zitknobblels. Soms nog beetje gelijk een zoutzakske, maar goed... komt goed
Zonder zadel durft ie echter niet aan.
Dat issie bang dat het zaakje in de knel komt omdat ie wellicht minder stabiel zit.

Jaja... soms hebben vrouwen het dan toch net iets makkelijker

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 6 april 2010, 0:03:


Nee hoor, geen enkele.
Gewoon goed leer en de juiste manier van opstappen.

Groetjes, Pien