Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 2:16:
> Ik weet dat sommige Parelli- en Monty Roberts-achtige trainers (in de hondenwereld horen daar weer andere namen bij maar de princies en meningsverschillen zijn gelijk), zich daar óók op beroepen: “soms is P+ even nodig, om daarna op basis van (vooral) R+ verder te kunnen werken.
>
> Dat is wat mij tegenstaat mbt mijn eigen twijfels. Want zo’n reden is meestal een drogreden. Er zijn niet veel werkelijk gevaarlijke agressieve paarden en honden, het zijn uitzonderingen en bepaald niet de regel.
>
> Maar wat als je wél zo’n exemplaar hebt? Hond of paard maakt niet uit. Als de kansen op verder leven / herplaatsing groter worden door de combinatie van P+ en R+, wat dan?
De man waar ik het meest van geleerd heb, ( ik hoor alweer een aantal zuchten, daar héb je 'm weer, Bob Bailey dus) heeft in een geheim project in samenwerking met de Nederlandse regering en de top van de hondentrainers in politiedienst een voorbeeld hond getraind. Het leuke was dat ik in Zweden als resultaat daarvan met voornamelijk Nederlandse politiemensen heb staan werken omdat ze het allemáál moesten leren.
De politiehond was in de loop der tijd zó vals geworden dat hij alles beet en afgemaakt zou worden.
De uitermate simpele strategie was dat hij overal in mocht bijten wat voor zijn bek kwam, maar alleen bijten op cue werd geclickt en beloond, want dat was het juiste gedrag. ( geen sprake hier van negeren dus)
Uiteindelijk beet hij alleen maar na de opdracht daarvoor.
Het hele verhaal heeft met een grote foto en een heel verhaal in de Telegraaf gestaan toen het beest later een grote Europese politiehonden wedstrijd won, is nu lid van een speciaal antiterrorisme team.
Alléén R+ en een zo simpel , zo dicht bij de grondbeginselen mogelijk blijvend, concept.
Warboel
