Sky schreef op donderdag 1 april 2010, 22:35:


Pfff, ik herken dit heel erg goed. Niet alleen dat het misselijkmakend is wat je kunt zien op een gemiddelde manege, maar ook je frustratie over hoe blind je vroeger was.

Ik herken dus die frustratie, maar probeer telkens als ik daar last van heb te bedenken dat ik het verleden niet kan veranderen. Wat ik wel kan doen is van alles in het nú.
En ook: als je nooit in je leven "zwart" hebt gekend, dan kun je de betekenis of de bijzonderheid van "wit" niet zo scherp zien en waarderen.

Ik lees dat jij hetzelfde doet, "in het nu"; je actief inzetten voor veranderingen in de paardenwereld, "vechten" voor een beter paardenwelzijn. Zet 'm op, ga zo door.

De paarden zullen je dankbaar zijn (ze zijn er mee geholpen, dat klinkt wat praktischer), en uiteindelijk dus ook de mensen. We zijn immers allemaal onlosmakelijk met elkaar en met alles verbonden; dieren, mensen, milieu, natuur.

Sjongejonge, dat waren wel effe genoeg "spreuken" voor vandaag !

Hoewel - zonder gekheid - ik vind het erg leuk dat er de laatste 2 dagen allerlei inspirerende meningen en wijsheden op het forum worden gepost. Over leren en motiveren, over mensen die zwaar ontspoord zijn, over zen, over geld en macht, en meer .

Karen

van lennep schreef op donderdag 1 april 2010, 21:54:



Dat kan inderdaad goed komen. Oók als het wel degelijk neurologische schade is, bedoel ik.
Ik ken daar meerdere praktijkvoorbeelden van; het laatste is mijn ezeltje Jomanda, die zich door een val of vastrollen ernstig geblesseerd had (een paar weken geleden). Twee (of meer) wervels in haar schoft zijn tegen elkaar aangeknald en daardoor is neurologische schade ontstaan.
Ze heeft een tijdje héél extreem in hanentred gelopen daardoor, met beide achterbenen. De aansturing van de achterbenen was verstoord (een vorm van ataxie). Geleidelijk aan ging het beter en nu is dat probleem helemaal hersteld. Ze heeft nog wel steeds een heel pijnlijke schoft, maar gelukkig lijkt ze daar uitsluitend echt last van te hebben als iets of iemand daar op drukt. Ze loopt (in vrijheid) even veel als anders en is vrolijk. Behalve als 't regent, maar dát is een ander verhaal !

Karen

Ik herken het gelukkig helemaal niet. De paarden hadden 'zachte monden' op de manege en je ging pas aan je paard werken als je zelf wat kon; voor die tijd zaten de teugels sowieso niet aan het bit vast. Er waren dan ook niet zo heel veel lessen waarbij daar sprake van was.
Overigens gingen de paarden in de zomer elke nacht het land op en stond het merendeel in een grote loopstal met behoorlijke uitloop. Die dat niet stonden hadden een grote box en kwamen daar uren en uren uit.
Verder werd er minimaal krachtvoer gegeven en stond er niets op ijzers...

Ik ben blij om te horen dat het ook zo kan en stiekem schrik ik van de verhalen. Niet omdat ik niet weet hoe het op de meeste maneges werkt hoor (zelf nog een tijdje op een ontzettende tradi-manege gewerkt).
Aan de ene kant de paarden die het lang niet altijd even goed hebben, maar aan de andere kant ook wel de hetze die tegen alles wat manege noemt gevoerd wordt. Ik benijd de mensen die daar werken echt niet, integendeel...

Je zult ergens je basis vandaan moeten halen... En helaas zitten de Pienen en Eddy's niet bij iedereen om de hoek...
Het is wel erg makkelijk afgeven zo op het forum, maar maak maar eens het verschil.
(Ok voor lang niet iedereen haalbaar enzo, maar ik moest het toch even zeggen...)

Ans Jondral schreef op donderdag 1 april 2010, 18:24:


ZO raar hé : hond ,muis ,vogel ,kat, wezel ,rat , nooit geen osteopaat nodig, noch verliezen ze het vermogen om te kunnen GALLOPEREN . Alleen paarden verliezen dit blijkbaar. En hebben regelmatig een kraker nodig .Iemand al is nagegaan hoezeer de krakers onder vuur liggen in de mensengeneeskunde ? In dertig jaar paardentijd heb ik nog nooit een osteopaat aan mijn paarden gelaten. Bij mij in 45j tijd niet zelfs , toch lopen mijn paarden zéér behoorlijk en ben ik in een fase waarin de meeste 20j zich nu bevinden . Fysiek gezien dan IK vind het vooral en bovendien : dikken brol en weeral mensgerichte pseudo geneeskunde op een viervoeterig niveau .Laat morgen is iemand komen om uw kanariepiet los te werken Er is namelijk geen markt voor zie je .Al deze oeliewoelie kutlekkertjespaardewijffies zorgen voor een extra markt voor charlatans van alle ordes en elke markt thuis .Je betaalt er je halve huis aan en je word naar huis gestuurt met mooie praatjes waar je eigenlijk nog je weide niet mee uit kunt . Ga toch paardrijden meiden , word je nog lekker relaxed van ook nog ipv dat upthigt gedoe , grondwerk is tegenwoordig en equivalent van MODDER MAAR AAN .

Als ik op mijn parkiet zou gaan zitten dan heeft die ook geen ostheopaat meer nodig...

Merel Stoffers schreef op vrijdag 2 april 2010, 1:23:


Je moet er ook niet op gaan zitten, hé Merel
Wel herkenbaar overigens (nee, niet dat zitten op je parkiet) ... onvoorstelbaar hoeveel dienstverleners je om je paard kan laten lopen. Van natuurkundige met pendels tot paranormaal begaafden die met je paard gaan "praten" en alles wat er tussen zit. Zo hoorde ik vandaag op de radio dat er in dierenkliniek van de Universiteit van Utrecht behandelingen mogelijk zijn om je huisdier te laten bestralen als kanker geconstateerd is. Een vrouw vertelde dat haar hondje alles voor haar was, de behandelingen kost zo'n slordige EUR 2.500,--! Aan de andere kant van de wereld sterven er kinderen aan onschuldige en goed te behandelen ziekten en hier gaan we onze huisdieren laten bestralen!
Wat mij bij paarden op valt, om het even welk forum, is dat men blijkbaar geen genoegen neemt met een gezond paard. Op één of andere manier moet het paard "iets" hebben. Het is geen oordeel, maar het valt mij wel op en dan krab ik mij soms wat vertwijfeld achter de oren luxe probleem?