Piet schreef op donderdag 1 april 2010, 14:32:
> Lees eens de kunst van Kaizen van Robert Maurer.
> Daar staat nog veel uitgebreider in dan wat die meneer vertelde over hoe
> je veranderprocessen in werking kunt zetten en daarbij de bijna
> automatische tegenwerking van gedeelten van de hersens kunt ontlopen.
> Hiermee heb ik onderbouwing kunnen vinden over waarom iets aanleren via
> heel kleine stapjes, druk en stress vermijdend , zoveel beter werkt
Daar voeg ik als het even kan toch graag mijn "kunst" van wat rekenen aan informatieoverdracht toe.
De efficiëntie wordt groter met de spanningsboog. Als je vanaf A een voldoende persistente motivatie op Z weet te richten neemt het proces naar Z vanzelf de rest van het alfabet mee.
Aan de andere kant is de werkwijze makkelijker en zekerder wanneer je via B, C, D, E, etc. gaat. We zijn het er denk ik wel over eens dat het zo de beste oplossing is wanneer je een chinees iets uit wil leggen maar zelfs geen woord verder komt in simplified dan "ni hao". Idem voor aliens en paarden enzo

Naarmate er meer ervaring is, meer kennis, kun je wellicht toch dubbel zo snel door B, D, F, H, etc. over te slaan.
Stress vermijden is een ander hoofdstuk. Stress blokkeert ieder leren.
Daarom is zoveel via p aangeleerde materie zo onbetrouwbaar. Want wát is er meestal geleerd? Het soorteigen reageren op de p, hetgeen helemaal niet geleerd hoeft want die reactie is er al.
Afgeleide hieruit is hoe je "valse" honden, paarden, etc. maakt, nml. door p's in onlogica met de soortgebonden ethologie toe te passen. Die herder die mij eens gebracht is was daar een goed voorbeeld van, waarbij het achteraf uit kwam dat er mee "ge-politiehond-gewerkt" was en hij die onverwachte aanvallen ook bij ander opvangadres deed. Dit soort dingen gaat helaas heel vaak mis bij amateurs. Ik weet nog steeds niet hoe ik zoiets betrouwbaar ongedaan train (want is Skinner-paradox).