Situatie: Friese Merrie van 6: zij lijkt in de meeste situaties de alpha....
Welsh arabier merrie van 9: zij lijkt laagst in rang, maar telkens hierover bezig met
Shetlander merrie van 12 (6 jaar geleden 1x veulentje gehad)
De andere 2 merries hebben nooit een veulen gehad
Allemaal PN gehouden in paddock en zomers 24/7 weide met 2 ruinen

Probleem: de shetlander is extreem hengstig: een echte 'pismerrie':
De hele dag door staan met kromme rug en al pissen als 1 van de merries haar aankijkt.
Ze biedt zich aan ze aan, ze kruipt onder ze, ze wordt gebeten en weggestuurd, maar ze blijft zich aanbieden.
Gevolg: chagerijnige shet, maar ze blijft wel confident. Ze heeft geen enkele vorm van onzekerheid, maar juist extreem aan de andere kant:
de andere 2 merries worden er stapeldol van (zijn trouwens alle 2 ook erg confident en tonen bijna geen hengstigheid).
Deze hengstigheid duurt 2 weken, zwakt dan wat af en begint zo weer opnieuw.

Vorig jaar kroop ze steeds onder 1 van de ruinen, deze greep zich vast in haar nek en al gillend 'ondergaat' ze dit.
Er gebeurt eigenlijk verder niets, alleen de hele groep is er na verloop van tijd lamlendig van.

Weet iemand of er een mogelijkheid is, om wat te doen aan die extreme hengstigheid?
Het liefst zou ik het homeapatisch ofzo oplossen, maar ben hier zelf helemaal niet mee op de hoogte....

Alvast bedankt voor de info, ben erg benieuwd of ik haar een wat constantere hormoonhuishoouding kan geven.
Groeten Bianca

Karen Koomans schreef op donderdag 25 maart 2010, 17:58:


Ik weet niet of je op een algemene site zo diep op specifieke leermethoden in moet gaan.
Ik zou het al prachtig vinden als overduidelijke onwaarheden weggehaald zouden worden en daarvan geef je genoeg voorbeelden.
Het lijkt nu alsof je met clickertraining persé met voer zou moeten belonen. Ik kan me voorstellen dat je op een PN pagina ook nog eens niet allerlei nuances kunt in gaan bouwen, het moet leesbaar blijven voor élke lezer, maar daarmee doe je tevens en tegelijkertijd clickertraining tekort

Bovendien ben ik het niet helemaal met je eens dat je binnen een seconde of 5 zou moeten belonen. De beloning begint bij het moment van de markering. De minste beweging van de trainer daarna is onderdeel van het ontvangen ervan en maakt de tijd die ertussen zit relatief onbelangrijk.
Juist dát laat zien dat het verhaal van Frans over het in het voer staan van een paard en dat hij dáárom niets zou willen doen voor een beloning stamt uit de tijd dat de hele paardenwereld nog dacht dat je alleen met dwang ( Ok, Frans hoe licht dan ook)
een paard iets zou kunnen leren.
Ik vind het al geweldig dat er wat dat betreft zoveel inzicht is gekomen dat die pagina op PN aangepast wordt

Karen Koomans schreef op vrijdag 26 maart 2010, 17:32:


Karen, juist dit is zo gevaarlijk! Juist wel moet je willen weten hoe het zit, juist wel moet je willen weten hoe oprecht iemand is om geïnspireerd te kunnen worden. Congruent gedrag dus (zeggen wat je doet en doen wat je zegt). Woorden zijn zo makkelijk en zo manipulatief, het is juist het gedrag van de mens die deze woorden waarheid kunnen laten worden. Anders is het niets anders dan een ordinaire oplichter. Ik zou daar niet geïnspireerd door willen worden, laat staan geïnspireerd door zijn! Waarheidsvinding ... daar gaat het om!


Zij schreef het, ik dacht het ... dit keer geen reactie van mij, maar zo vat ik veel van de eindeloos geciteerde teksten wel op. Sorry!


De manier waarop je in diverse topics good old Klaus er bij zijn korte haren bij sleept, doet iets anders vermoeden. Op zich niets mis mee, hoor ... maar je gedrag is wel degelijk dat van een volgeling en dan is Klaus toch echt jouw goeroe

Piet schreef op vrijdag 26 maart 2010, 16:27:


waarom denk je dat ik dat niet doe, Piet? Enkel is het niet het woordje Yes dat ik gebruik

Karen Koomans schreef op vrijdag 26 maart 2010, 17:32:


Gebruik je ogen dan en zie wat er te zien is!

Ik probeer de "inspiratie" en "inspirator" te snappen maar kan er voor mezelf moeilijk omheen dat inspiratie toch voor 90% uit transpiratie bestaat.