Sandra van Bommel schreef op donderdag 25 maart 2010, 8:43:
> Ik werk zo'n beetje met de merrie van mijn echtgenoot, een zeer
> zelfbewuste dame met eigen mening. Ze moet dringend aan beweging doen,
> maar is zelf een andere mening toegedaan
We hebben er al een paar
> dat doet ze. Gezien ik ook met beloning werk, merkt ze nu dat wegsturen en
> terugkomen eigenlijk een leuk spel is en komt er lijn in. Van hieruit kan
> ik haar dan verder aan het werk zetten, ter voorbereiding op het werk
> onder het zadel
Mooi Sandra, net als Karen waarschuwt voor weg drijven, is vrijwilligheid wel een belangrijk iets in deze methode. Misschien niet voor jou maar wel wel voor de meelezers, daarom enige uitleg...
Voor zover als ik het nu snap, is weg sturen natuurlijk nooit zo vrijblijvend dat een paard het mag negeren. De link naar vrijwilligheid zit hem in, 1 de goede band die vooraf opgebouwd is en 2 het weg sturen slechts een pasje of 8 is waarna ik afwend en het paard mij gaat volgen. Slechts een paar pasjes is zoals paarden dat onderling ook doen, meer is niet nodig. In die zin kun je spreken van een instinctief en vrijwillig wijken van een paard. Door dit ritueel ontstaat er een diepere band en inderdaad plezier om samen te bewegen. En daarop gebaseerd kun je samen uitbouwen. Deze link is daar een mooi voorbeeld van (stond nog niet in deze draad)
http://www.youtube.com/watch?v=bwoRjo2QlKU Karen ik heb je gemaild voor je adres gegevens.
Groet, Michiel
Warboel
