Maria Delavega schreef op donderdag 25 maart 2010, 10:53:


4,7 is nogal zuur. Weides op bosgrond zijn meestal zuur. Compost is echter basisch, pH rond de 8. Bladcompost is niet zuur, bladcompost heeft wel heel veel tijd nodig om te composteren. Bosgrond is zuur: de calcium zit in de bomen. Ontbossen is calcium afvoeren. Vogels brengen met hun uitwerpselen de calcium weer terug. In opschot en bv bramenbosjes zitten veel vogels, zo komt de kalk weer langzaam terug. Natuurlijke ontbossing is bosbrand, de calcium wordt dan niet afgevoerd maar is weer beschikbaar. De natuur streeft altijd naar bebossing. Als er geen schapen op de hei lopen wordt het automatisch een berkenbos.
In zuring zit oxaalzuur. Niet alle zuringen worden gegeten. Veldzuring (oseille) rumex acetosa, wordt in FR nog steeds in de moestuin gekweekt om sla van te maken of in de omelet te verwerken.
Er zijn veel verschillende soorten zuring, (rumex) geen kieskeurige planten, dus je vindt ze op verschillende grondsoorten en bij verschillende vochtigheid. Ook ruderaal of in onrust gebieden gedijt de plant goed. (wegbermen, bouwterrein, industrieterrein en overbetreden postzegelweitjes)


Hier weet ik niks van maar het zou me verbazen als dit wetenschappelijk is.

joop schreef op donderdag 25 maart 2010, 11:18:


heey joop,

wat voor studie heb je gevolgt of wat voor werk doe je?

altijd interessant hoe jij al die namen van stoffen weet etc.

Er bestaat niet DE ideale manier. Iedereen heeft zijn eigen ideale manier.
De een hecht meer waarde aan een correcte lichamelijke ontwikkeling en zal meerdere facetten van het gymnasticeren beoefenen zoals werken aan de hand, langeteugelen en dressuur in bos of bak.
Een ander legt het accent op de onderlinge relatie en vindt het hebben van en omgaan met paarden eigenlijk al vervullend genoeg. Voor zo iemand is een simpel buitenritje het hoogtepunt van het jaar.
De volgende is erg op hoeven gefixeerd en bekijkt alles vanuit die optiek: bodemblootstellingstraining, beweging, voeding, bekappen. Probeert zo het paard met de beste hoeven te creëren.
Sommige mensen zijn bang om erop te stappen en blijven eindeloos 'freestylen'. Niks mis mee.
Weer een ander vindt fokken tot het ideale paard is bereikt het belangrijkste. En weer een ander heeft het maken van een maximaal aantal kilometers als hoofddoel.
En daartussen heb je allerlei dwarsverbanden en overlappingen.
Is dat verkeerd? Doe je daar iemand onrecht mee? Moet je anderen trachten te overtuigen van de geweldigheid van je eigen insteek?

Ik vind van niet. Wel vind ik dat je een morele verantwoordelijkheid hebt t.o.v. je paard, dat als hij je dragen moet omdat het toevallig jouw passie is erop te gaan rijden, je hem zodanig zijn rug leert gebruiken dat hij heel blijft en draagkrachtiger wordt. Het is immers van nature geen gewichtdrager!

Heel mooi gezegt!

Frans Veldman schreef op donderdag 25 maart 2010, 11:09: