Okke Last van ponyclub Maastricht is overleden. Ik ken de man niet persoonlijk, maar ben wel zeer gecharmeerd van de dingen die ik over hem tegenkom, zoals zijn ponybrieven ( http://www.ponyclubmaastricht.nl/index.html?id=9 ).
Als ik dit allemaal lees voel ik zijn veel te vroege overlijden als een groot verlies.

Ik wens iedereen die dichtbij hem was veel sterkte...

Moniek

Het is inderdaad een fijn zadel om op te zitten, zelfs als je op een heel breed paard zit. Zeker vrouwen met een smaller bekken kunnen wel eens last krijgen met brede paarden, tot heup ontstekingen toe (een klant van mij had continu pijn in haar heupen door haar brede paard, en dat is nu volledig verdwenen.
Het is een interessant onderwerp, dat zwaartepunt verhaal. Want je moet rekening houden met zo veel... niet te ver naar achter om de lendenwervels te ontzien, niet te ver naar voor om de voorhand te ontzien, toch genoeg draagvlak, dus zo groot mogelijk kussens.. het is een hele boterham.
Zadels... je geraakt er niet over uitgeleerd.

Groetjes
Sibyl

Wij, Shiny en ik hebben veel gedraafd naast elkaar. Mijn cue daarvoor was lichaamstaal en een klak met de tong.
Tegen de tijd dat hij bereden werd, weigerde hij alleen op die klak te gaan draven Dat was niet de complete cue!
Als ik in het midden van de bak ging staan, iets voorover leunde en een hiel optrok was hij vertrokken. De berijdster klakte, yeste na een paar stapppen en beloonde.
Natuurlijk duurde het niet lang voordat hij het doorhad, maar we hebben wel gelachen.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 23 maart 2010, 12:17:


Vandaar ook dat het woord 'stalling' gewoon out of the picture moet.
Stellen zijn niet meer van deze tijd. Zoalng mensen blijven denken in 'stalling' zal er stalaanbod blijven.

Maar dat vindt jij ook allang, ik weet het

Moniek schreef op dinsdag 23 maart 2010, 12:43:


Dank je. Ik ben er behoorlijk stuk van....Ik heb Okke van zeer nabij gekend.....
Ik was net een stukje aan het schrijven:

Ik ken hem al van kinds afaan.
35 jaar geleden hebben mijn zus en ik leren rijden bij zijn moeder, Miek, en we hebben in onze jeugd vele uren te paard en op de ponykampen doorgebracht. Zoals zovelen zijn wij, ponyclubkinderen hierdoor gevormd voor de rest van ons leven. We leerden er op een ongedwongen, natuurlijke en avontuurlijke manier met paarden omgaan. Ik draag dit stukje nog steeds met me mee en de ponyclub was een voorbeeld voor als ik 'later' zelf paarden zou gaan houden. Nooit gedacht hoe dichtbij dit zou blijven. Nu er een leeftijdsgenoot weggevallen is, is dat behoorlijk confronterend. Tegelijkertijd nemen we afscheid van een stukje geschiedenis want een bijzondere en karaktervolle man is niet meer.

Vrijdagmiddag om half 4 is zijn crematie in het crematorium in Eijsden.
Ponykluppers van de 'oude garde': aansluitend hebben we een tafel gereserveerd in Chalet Bergrust, om gezamelijk te eten en herinneringen op te halen.""

Pien

We gaan de verzwakte dieren uit hun lijden verlossen. Dat is heel wat anders dan jagen, ook al geschiedt het ook met een geweer. We hebben weliswaar een tekortschietend beheer bij SBB en als het een strenge winter is, lukt het al helemaal niet. Daar zijn we ook erg boos om geworden! We zijn wel VAN PLAN om dieren die blijken geen kans te hebben om de voedselschaarste het hoofd te bieden onmiddellijk te euthanaseren.

Wie gaat dat doen dan?
SBB heeft blijkbaar te weinig personeel en al helemaal niet als het koud is. Jagers zijn alleen maar op konik-trofeegeweien uit dus die mogen zich er ethisch gezien niet mee bemoeien.
Doe dan toch verdomme aan anticonceptie! met natuur heeft het allang niks meer te maken.

Heeft de goede man niet ooit op dit forum geschreven? Hij kwam in beeld omdat hij een pony gekluisterd in de wei zette, meen ik mij te herinneren.

Christel Provaas schreef op dinsdag 23 maart 2010, 13:10:


Ja, dat was hij en dat was een stomme actie van hem. Heeft toen (terecht) veel discussie gegeven.
Er werd veel van hem gehouden maar hij was niet de allergemakkelijkste en had vaak een eigen visie op zijn omgang met paarden....

Dat gaf ehm.... nogal eens wat wrevel....

Groet, Pien

Mooi geschreven Pien; sterkte!