Er zit een slotje op????
Ik wilde ook tekenen maar het lukt niet. Vreselijk zeg zoiets!

Groetjes Jolanda

Piet schreef op maandag 22 maart 2010, 10:09:

.

Ja, dat voorbeeld zegt inderdaad een heleboel.

In die zin heb je gelijk met je eerder geschreven opmerkingen, dat je met de gemiddelde hond (veel) gemakkelijker kunt clickertrainen dan met het gemiddelde paard (er hier van uitgaande dat voerbeloningen worden gebruikt).
Niet omdat het leerproces of de gemiddelde aard van een hond zo anders is (zoals het diertje wordt geboren), maar wél omdat honden over het algemeen al van puppy af aan veel beter worden opgevoed in beleefdheidsdingen dan een paard. En omdat een opdringerige hond voor eens mens minder bedreigend overkomt dan een paard, waardoor mensen eerder duidelijk durven op te treden (bijv. níet een pas achteruit doen, als de hond schooit en daarbij opspringt o.i.d.).


Mja (= twijfel; ik denk er over na).
Wat het extra ingewikkeld maakt (voor mij) is dat er maneges zijn, waar je kunt leren rijden.

Bij honden is dat heel anders. Er zijn geen hondenscholen waar je leert omgaan met een hond van de hondenschool. Een hond is vrijwel per definitie, je éigen hond.

Een aantal maal is hier het onderwerp paardvriendelijke ponykampen voor kinderen voorbij gekomen. Dát is een geweldig uitgangspunt. Beter nog zou zijn trainers/instructeurs op maneges, die het hele jaar door op die manier werken, in groepscursussen en/of privé-lessen. Daarvan zijn er nu misschien één handvol in NL/BE/DUI. Maar goed, in de hondenwereld is er in zo'n 12 jaar tijd wat dat betreft een ware revolutie geweest, dus het kán, zulke grote en grootschalige veranderingen.

Zou het verstandig zijn om op een site voor kinderen, het belonen met voer helemaal wég te laten? Praten over beloning in algemene zin (de beloning kan van alles zijn)?
Dit is (nog) geen voorstel, dit is een open vraag .

Karen

Sandra van Bommel schreef op maandag 22 maart 2010, 9:31:


Die pups, dat zijn geen jonge hondjes. Niet dat dat iets uit zou moeten maken....
Het gaat over wantoestanden in de bontindustrie, in China.

Karen

Dani62 schreef op vrijdag 19 maart 2010, 20:00:

Toen ik m'n paard Jack wilde laten chippen hier in Belgie bleek dat hij al een chip had. De DA heeft het nummer gelezen en herkende het als een Nederlands nummer. Dit nummer heeft ie mij gegeven en via google ben ik uiteindelijk op de site van KWPN terecht gekomen. Heb je er al mee ge-googled? Anders ff doen en kijken waar het schip strandt...? Ik zou niet weten of er een chip-nummer-databank of zo iets is waar je terecht kan... Denk ut niet.

Over HB en aangepast hoefbeslag. Ik kan me er wel wel iets voorstellen dat een hoefbeslag dat zorgt voor schokdemping en/of een andere drukverdeling, voor een HB pony heel prettig en nuttig kan zijn. Als dat de pijn verzacht dan zal de pony ook eerder weer willen bewegen, wat het genezingsproces ten goede komt.

Ik kan me niet goed voorstellen dat het ideale HB hoefbeslag dan iets is van (uitsluitend) metaal. Maar misschien wel iets met schokdempend materiaal?

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op zondag 21 maart 2010, 13:59:


Zo hey, fijn topic waar jij naar verwijst... De één straft zijn paard nog gruwelijker dan de ander (stuk hout komt er zelfs aan te pas) en niemand die zich ervoor schaamt dat 'ie zijn paard weleens een trap verkoopt . Ik vrees dat het echt onbegonnen werk is, hoor, op bokt. Maar ik vind het knap dat je je eraan waagt .

Dani62 schreef op vrijdag 19 maart 2010, 20:00:


Weet niet of je hier iets mee kunt?:
http://www.chipnummer.nl/page/databanken.htm
en anders via Google ('databank paardenchip'). Er zijn databanken waar je je chiup kunt checken, maar dat lukt lang niet altijd. Mijn eigen paard Holly kan ik er niet in terugvinden bijvoorbeeld, hoewel ze wel een chip heeft.

Groet, Pien

Dank je, Martina. Er valt alleen FedEx-pakket te volgen met dit nummer... . Maar als ik niet achter dit nummer kom, dan zal ik nooit een paspoort aan kunnen vragen voor mijn paardje? Ik bedoel, ze hééft dat waarschijnlijk al, het zwerft vast ergens rond. Ik ben nu in contact (althans, ik mail en wacht op antwoord) met de eerste eigenaar, hoop dat daar wat uitkomt.

Dani62 schreef op maandag 22 maart 2010, 10:48:


Ik zag net jouw bericht in die draad, fijn dat je komt helpen !

Onbegonnen werk, zo zie ik dat niet. Wél als het doel zou zijn om alle mensen daar op een totaal andere manier te leren kijken naar omgaan met paarden. Dat lukt zeker niet.

Maar er zijn ook mensen die twijfelen, die graag meer willen weten over hoe je op basis van positieve beloning een paard van alles kunt leren. O nee, toevoegende beloning !

Wat dat betreft is dit een gunstige tijd voor een positieve verandering. Steeds meer mensen hebben al geleerd hoe je een hond opvoedt en traint op basis van toevoegende beloning. Heel veel mensen in de paardenwereld hebben de "blue tongue video" gezien en denken na over wat zij daar nu van vinden. Steeds meer mensen zijn bekend met Natural Horsemanship ideeën en methodes. Wat al veel meer aandacht betekent voor de psychologie van het paard, vergeleken met de nog heersende "waar op het paard zitten de knopjes die ik moet bedienen?"-mentaliteit.

Zo zijn er nog meer ontwikkelingen/signalen, die mij veel hoop geven dat er nu een goede voedingsbodem is om meer en meer ten positieve te veranderen, in de paardenwereld.

grt,
karen

Ja, je hebt gelijk. En als je niets doet, dan verandert er natuurlijk al helemaal niets!

Spirithorses schreef op donderdag 18 maart 2010, 15:26:



nu wordt er niet meer gelachen, denk ik. Dat zal wel schrikken zijn geweest Pien.

Spirithorses schreef op vrijdag 19 maart 2010, 9:12:


VCP

joop schreef op vrijdag 19 maart 2010, 10:21:


goede onderwerpen, wordt steeds weer verkl**t. Jammer voor de topicstarters. En zo wordt mijn zin in het lezen van en het schrijven op het PNforum steeds minder ...

Cindy Helms schreef op maandag 22 maart 2010, 11:55:


Bij mij ook al een tijdje, eerlijkgezegd. Ik lees alles nog mee maar heb niet meer zoveel zin om te reageren zoals ik dat vroeger deed....

Groet, Pien

(vervolg vertaling interview KFH)

Mark: En natuurlijk, tegelijkertijd, wordt het paard altijd gezien als het meest vergevende van alle dieren. En, zoals je zei, het is maar zelden dat het klaagt of terugschreeuwt, enzovoort. En daarom is het het perfecte doelwit, voor dit soort leven en duistere kanten van gedrag.

KFH: Absoluut.

Mark: En we hebben weer meerdere mensen die schriftelijk reageren, Denis heeft geschreven vanuit Winstead, Connecticut en ook Valerie vanuit Egg Harbor, is dat New Jersey? Nee, sorry, het is Karen uit Nieuw Zeeland, en zij zeggen Klaus, als je met een paard werkt dan maak je haast een geheime afspraak (je sluit een geheim verbond, kk) met het paard, dat je het paard niet terug zult sturen naar het soort leven waarin hij zijn ziel verloor, waar zijn spirit gedoofd werd. En Karen vraagt: wat voor proces ga je door als een paard naar jou toekomt, om het vlammetje van zijn spirit weer te doen ontbranden?

KFH: Ik ga persoonlijk ook, snap je, in de …

Mark: Nee. Ja. Uhm je weet wel, een paard komt bij jou en, zoals je zei, is het depressied en er is niets in zijn ogen. Wat is het soort proces – en ik weet dat het geen proces is van 5 minuutjes, dat is juist het hele punt van ons gesprek hier, dat het geen 5 minuutjes kost – maar, als je kunt uileggen aan mensen wat het soort processen zijn dat je moet doorlopen om te proberen om die sprankel in het paard z’n ogen weer terug te krijgen?

KFH: Ja. Allereerst, ik moet zeggen dat het me een aantal jaren gekost heeft om me te realiseren dat ik verantwoordelijkheid heb voor de dingen die rondom mij gebeuren. Ik ben verantwoordelijk voor mijn volgende stap, zeg maar, en ik moet accepteren dat de wereld is zoals hij is, als één geheel. Dus ik kan alleen proberen het te begrijpen, maar ik probeer om het niet te veroordelen. Omdat als ik begin om het te veroordelen of als ik er echt heel diep op in zou gaan, dan zou ik deze dingen niet kunnen doen. Nou, het punt is, dit is niet wat we zouden moeten doen. Omdat het dan ook voor mij niet mogelijk zou zijn om misschien een paard te helpen, misschien een persoon, of misschien de toeschouwers die als buitenstaanders vanaf een afstand juist de dingen veel helderder kunnen zien dan de meest betrokken mensen, zoals de eigenaar van het paard. Dat is één ding. En het heeft me echt behoorlijk wat tijd gekost (om dat in te zien, kk). En er is ook een tijd geweest in m’n leven waar ik behoorlijk boos geworden was, en ik heb lopen schreeuwen. Ik ben luidruchtig geweest en ik was vol van “Wow! Hoe is dit toch mógelijk?!”

Ik kon het echt niet begrijpen. En alleen door dieper en dieper te gaan naar de psychologen, naar het deel van de psyche etc. etc. etc., kon ik meer en meer op z’n minst een beetje afstand ervan krijgen en een beetje begrip voor wat er aan de hand is. Dat is één ding.

Het tweede is…. [lange stilte, kk], ……, je hoort hoe ik (moelijk, kk) ademhaal.
(KFH praat hier op emotionele toon, kk) Ik denk dat ik moet zeggen Mark, om eerlijk te zijn snap je, zo bén ik als ik eerlijk ben. Het is bijna onmogelijk voor iemand om dit werk te doen tegenwoordig. Als het mogelijk is geweest om een paard te helen dat slecht behandeld was en geslagen en pijnlijk gemarteld en wat dan ook, dat is mogelijk geweest. Maar om DIT te helen, het is bijna onmogelijk. Ik heb om wat voor reden dan ook deze kwaliteit. Ik krijg het voor elkaar, ik zal het misschien doen. En het is door de jaren en het verstrijken van de tijd dat ik steeds beter en beter begrijp waarom. Omdat ik het al kan, min of meer vanaf het begin (toen ik net startte in de paardenwerld, kk), en meer en meer realiseer ik me wat een grote – sta je me toe het woord “gave” te gebruiken – wat een grote gave dit is.

En ik ben in staat om het te doen. Je hebt het zelf gezien. Ik kan het. Maar, om eerlijk te zijn is het dus bijna onmogelijk. Paarden zoals die zijn verloren. Ze zijn dood. Ze zijn half vermoord. Het is in principe onmogelijk om ze weer tot leven te krijgen.

Dus wat ik kan doen in zo’n geval, zoals met Rico - ik heb een korte clip op youtube - Rico is zo’n paard geweest. En Harmon is zo’n paard geweest. Ik kan dat leven terugbrengen in een paard, maar het vraagt veel, heel veel tijd en ik moet heel, heel voorzichtig zijn. Bijvoorbeeld bij deze twee paarden, wetend waar zij vandaan komen en wetend waar ze naartoe gaan, [onverstaanbaar, kk]…, ja die status quo middenweg betekent een stal etc etc. Eigenlijk Mark – en nu stop ik met vragen beantwoorden – eigenlijk zou ik tegen die paardeneigenaren moeten zeggen, zowel bij Harmon als Rico, “Rij nooit meer op deze paarden, nooit meer in hun leven. Omdat zodra je er een zadel op legt dan zullen ze meteen weer doodgaan, omdat je ze mee terugneemt naar dat type omstandigheden.”