Arabesk schreef op woensdag 17 maart 2010, 23:20:


Wat mij betreft moet je eigenlijk geen parken willen maken met paardjes (en andere import) er in om vervolgens beheersplannen te bedenken en kamerdebatten aan je broek te hebben.
Als daar op de OVP nu eens gewoon niets gedaan was..dan was dat nu mooi natuur. Niet zo aaibaar, vermoedelijk wat bossiger, niet zo toegankelijk, maar wel gewoon inheems passend bij de bodem, en daar zou ook vanalles in floreren. Dat dat er pas binnen 500 jaar als 'oude en echte' natuur zou uitzien, en tijdelijk als een stuk braakliggend bouwland, is toch eigenlijk gewoon ons probleem als waarnemers.

Groetjes,
Elke

Het is ook een kwartje dat moet vallen bij het paard. Zo langzaam draven en dat zonder hand en langere tijd achter elkaar is iets wat hij van nature niet zou doen. Niet zo lang.
Het is goed mogelijk dat je je de eerste keren ontzettend sukkelig voelt omdat je steeds moet manen tot langzamer en dan weer aansporen tot draf en weer terug en vooruit etc etc. Geneer je niet voor eventueel klunzig lijkend gedrag, maar hou vol en bedenk dat als paard het niet doet, het geen onwil is, maar een andere balans die gevonden moet worden. Net als leren fietsen! Of net als leren fietsen op zo'n eenwielertje.
Je ziet vanzelf wanneer het goed is: dan heb je geen gewicht in je handen, de kont gaat meer op en neer deinen en de staart wordt losjes afgestoken. Dat is soms maar enkele passen, je raakt het makkelijk weer kwijt want een balansverstoring is zo gemaakt.

(vervolg vertaling interview met KFH)

Mark: Ja, ik bedoel het lijkt mij dat mensen gewoon die twee niet met elkaar verbinden. Ik bedoel, die man op de video (de blue tongue video, kk) zegt: Ja, ik hou van mijn paard. Maar op hetzelfde moment lijkt hij zich niet te realiseren wat hij zijn paard aandoet. En het is alsof, hoe kun je op zo’n niveau een verbroken verbinding hebben? En misschien is het gewoon omdat, zoals ik eerder heb gezegd, het zo zeer verankerd is in het: “Tja, dat is nu eenmaal wat je doet, hè. En het is de manier waarop dat altijd al gebeurde. En dat is normaal.”
Kirsten uit Belgie heeft gereageerd, ze schreef, en ik moet nu denken aan deze quote, dus dank je Kirsten voor je reactie, ze zegt: “Zoals Ghandi zei, je kunt het niveau van een samenleving meten aan het niveau waarop ze hun dieren behandelen.” En dit haakt in op wat jij aan het begin van dit gesprek zei, Klaus. We zijn de feeling daarmee kwijt, echt waar.

KFH: Als je me toestaat, dan zou ik graag 60 seconden spenderen om wat dieper in te gaan op dit fenomeen…

Mark: Ja, ga je gang alsjeblieft.

KFH: … en op het moment dat je vindt dat ik … (..onverstaanbaar, kk) te veel, onderbreek me dan alsjeblieft.

Mark: het wordt altijd met dank ontvangen, ga je gang alsjeblieft. (gelach in de zaal)

KFH: Dank je Mark, dank je. Het punt is, kijk… ik werk nog maar, zeg maar, … Ik ben 53 en ik werk pas sinds 20 jaar in de paardenwereld. En al behoorlijk, behoorlijk snel begon ik een professional te worden en deze dingen te doen voor een publiek. Maar, toen ik net startte in de paardenwereld, vanuit het fenomeen dat ik gewoon een kunstenaar was geweest, en ik kunst onderwijs heb gegeven aan de universiteit en andere dingen, en van daaruit ben ik in de paardenwereld gesprongen. Het was behoorlijk moeilijk om de paardenwereld te begrijpen. Als eerste, vanwege wat ik deed. Ik heb gereden en gedanst met paarden. Maar in de tweede plaats, precies vanwege dit fenomeen, dat mensen zich zo gedragen dat je hen in de ogen kunt kijken en aan hen vragen: Hou je van je paard? En ze zeggen “Ja!” en er is níets in hun ogen dat een leugen symboliseert of dat doet vermoeden dat ze een leugenaar zijn. Nee. Ze geloven het.

Vandaar, dat ik ben doorgegaan met die kant van mensen te bestuderen, ook omdat dit was waarmee ik gestart ben in mijn jonge jaren. En dus, de maatschappij waarin we leven is min of meer simpel te beschrijven. Kijk, als baby, we zijn allemaal als baby geconfronteerd geweest met ouders, een moeder en een vader met min of meer, hopelijk zo min mogelijk – maar we zijn allemaal geïnfecteerd door dit waarvan de psychologen zeggen dat het in deze tijd…, als de baby zegt “Ik ben van jou afhankelijk”. Dus de baby heeft het meest innige contact nodig met de moeder en de vader.

Maar de moeder en de vader in onze moderne samenleving zijn niet in staat om dit innige contact te bieden. Dus het kind stopt uit zichzelf om dit contact te zoeken. Dus het kind verlangt naar liefde enerzijds, maar het kind zal nooit die liefde krijgen. Dus het missende aspect van misschien 10%, 50%, 80%, afhankelijk van hoe ver weg de ouders zijn van hun authentieke zelf, dit (gapende) gat zeg maar, creëert een haat. Dus, vanaf baby begint al het combineren van liefde en haat, jegens één en dezelfde person. En dat is een rolmodel voor hun leven. Dus ze schreeuwen het uit, om liefde en nabijheid te vragen. Ze schreeuwen het uit, voor echte authentieke liefde en verbondenheid. Maar op hetzelfde moment, als iemand die van een mens houdt bijvoorbeeld, wanneer de andere persoon signalen uitzendt “Nu ben ik dicht bij jou”, dan vernielen ze dat door te vechten, of te vluchten of wat dan ook. Omdat hun rolmodel betekent dat er geen echt authentiek contact IS in de wereld.

Maar het paard blijft. Het paard is warm. Het paard is zacht. Het paard is vriendelijk. Je kunt het paard te eten geven. Je kunt dekens kopen voor je paard. Je kunt zo veel dingen doen met een paard dat het voor 70%, 80% je innerlijke behoefte aan liefde vervult. Maar het volgende moment, dit soort van duivels-kant, dit soort van diep duistere kanten in de persoon’s psychologische structuur kunnen ook worden opgeroepen en worden uitgeleefd.

En dit is het fenomeen: dat ik voor deze persoon sta, in m’n shows, of waar dan ook, en ik kan ze vragen “Heb je enige reden hiervoor? Hoe kunnen we deze dingen met elkaar rijmen?” en ze zeggen, werkelijk waar Mark, ze zeggen “ja”.
Omdat het hetzelfde zou zijn zoals bij jonge eendjes die achter een ballon aanrennen omdat de wetenschappelijk onderzoeker op het allereerste moment dat ze uit het ei kropen, gewoon een ballon heeft opgeblazen. En dus denken zij, dit is de moeder. We moeten ons bewust zijn trouwens van deze tragische realiteit, gewoon wat de psychologen zeggen dat, na een bepaalde leeftijd – vanaf 35, 38, 40 jaar oud – er geen therapie meer is. Geen therapie. Dan is het zo’n groot onderdeel van het “gen”; ze (de psychologen, kk) kunnen niets meer voor hen doen.

Karen Koomans schreef op zondag 21 maart 2010, 23:06:

[.]
[.]

Fijn dat jij op jouw manier praktisch hier meteen mee experimenteert.
Boter bij de vis

Mijn eerste conclusie:
* Dit gaat niet lukken zonder voldoende bekwame volwassen begeleiding.
Afgeleide:
* Dus zal er eerst voldoende volwassenen draagkracht moeten komen.

Ik wil hier niet meteen mee katten dat een kinder- of jongerengericht paardnatuurlijk-iets kansloos is. Verre van dat. Maar het vraagt denk ik een totaal andere aanpak en invalshoek.

ElkeW schreef op zondag 21 maart 2010, 23:47:


Sterker nog, het zag er rond 1975 al meteen, en niet pas na 500 jaar, "echt" uit.

Ik ben altijd voor helemaal niets doen geweest want de OVP die ressorteerde onder de Rijksdienst IJsselmeerpolders wás al natuur. Het was natuur omdat alle RIJP-beheer er een industrieterrein van te maken was mislukt, o.a. vanwege sterke welbron.
Het blééf natuur (en kwam daarmee onder SBB) omdat het al zo uniek was.
Maar is de OVP nu dan wel aaibaar??? Grotendeels verboden en daarom alleen al maximaal ontoegankelijk gebied verklaard door SBB, onderwerp van regelmatige volkswoede, onderwerp van ook heel wat biologisch onderbouwde woede. Dit laatste vanuit diverse meer of minder aaibare kanten, van de vlinderstichting tot de vogeltjeskijkers, etc.

In beginsel zijn we het dus helemaal eens. Echter, als het dan toch bestemd wordt voor een biologisch experiment, laat het experiment (wat op zich ook waarde heeft) dan ongestoord. Zoals het nu verloopt, er aan alle kanten gesjacherd wordt, verliest het alle waarde vrees ik.
Punt is dat SBB zelf al uiterst verdeeld is en de Veluwse jagerslobby heel invloedrijk.

Christel Provaas schreef op maandag 22 maart 2010, 0:04:


Goopy is daarnaast ook nog eens gangenpaard. Bij tempoverhoging kan hij kiezen voor draf (is ontspannen) of zwijnepas (is gespannen). Is hij te stijf, moe, te druk in zijn hoofd, afgeleid, whatever, dan krijg ik gegarandeerd zwijn. Pas als alles klopt, dan behoort draven tot de mogelijkheden.

Mijn streven is altijd, of we nu rijden, los longeren, lange lijnen of wandelen, om draf te krijgen. En soms gaat dat heel goed, soms helemaal niet.
Ik wilde alleen weten welke oplossingen er tot de "minst kwade" behoorden en welke oplossingen (zoals de volte die hij pakt) ik moet vermijden. Dan kan ik op de beste manier verder oefenen.

Ik ben tevreden met alles wat lukt en hou rekening met wat hij gewoon niet (altijd) kan. Gisteren op buitenrit heeft hij ook bijna alleen maar gezwijnd. Maar wel aan een lange teugel op zijn race-paden, dus dan is dát de overwinning waar ik blij mee ben.

En ik doe alleen maar lange lijnen als er niemand kijkt hahaha, dan kan ik rondhobbelen wat ik wil hihi.

Groetjes Karin

Nils Vellinga schreef op zaterdag 20 maart 2010, 0:24:


Neen, vanaf een bepaalde leeftijd 18 of zo (weet ik niet meer) dekken ze niet meer geloof ik omdat het risico op dood dan groter is dacht ik.

mireille anne schreef op zondag 21 maart 2010, 22:46:


Mail Frans en Ilona, ik denk dat ze direct de site gaan aanpassen.

hier ff een link naar de bokt-buren, ivm een brief die ik daar heb geplaatst.
Het betreft een actie tegen de mishandeling van puppy.s

thanx

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=135&t=1264043

e m kraak schreef op maandag 22 maart 2010, 4:14:


Hmm, je hebt zeker een punt. Ik moet er nog wat langer over nadenken, wat ik denk wat wel en wat niet kan, met kinderen op afstand iets leren - via media, dus niet terwijl je er naast staat - over training van paarden.

Heel veel hangt af van het paard (hoewel, als je het érg fout doet, ieder paard vervelend en/of zelfs gevaarlijk kan worden; maar geldt niet voor íedere manier van trainen?). Een paard als mijn Fálki, die zéér beleefd en zachtaardig is, da's een ander verhaal dan het opdringerige Shetlander type (?).

Ik ga weer denken... :)

bedankt Egon!
Karen

Karen Koomans schreef op zondag 21 maart 2010, 23:06:


Dank je, ik heb het gelezen en doorgegeven.
Mijn hele Positiefclickertrainen dvd's heb ik gemaakt om mensen die willen leren trainen een stap voor stap voorbeeld en alternatief te geven.
Vooral omdat ik me kapot erger aan uitingen als "clickertrainen? Je geeft een snoepje en de zaak is zo gepiept"
Als ze 'normaal' les krijgen dan gaan ze weet ik hoelang naar een manege of naar een privé trainer, waar ze vanaf nul beginnen met de relatief eenvoudigste oefeningen.
Bij clickertraining begín je met het moeilijkste. Je paard clickerwise maken. De click leren verbinden met de beloning dat is eenvoudig, maar dán wordt er meteen daarna een beroep gedaan op het beslissend vermogen, op concentratie, op niet toegeven aan de druk van het paard maar die druk kunnen ombouwen naar het besef van "Ik ga jou trainen en niet jij mij" Vanaf het eerste moment heb je daarbij al ( tuurlijk, afhankelijk van de geaardheid van het paard) leidinggevende kwaliteiten nodig. Ook al sta je achter een draadje. Want wat gebeurt er dan? De méns stapt achteruit zodat paard niet bij hen kan komen en niet het paard. Haal het touwtje weg en er is niets geleerd.Degene die dan wegstapt is nog steeds de mens, alleen zal het paard nu niet meer blijven staan.
Als je nou weet dat er talloze óuders zijn die dat leidinggevende vermogen totaal missen (vandaar de vele onopgevoede ettertjes van kindertjes) is het niet gek dat vele kinderen dat zeker niet kunnen.

Klein, maar treffend voorbeeld over hoe snel een pony de verkeerde ideeën kan krijgen

Tijdens het filmen werkten we met 10 mensen met 5 pony's in een vrij snel roulerend systeem. Elk koppel kreeg om de zoveel tijd dus een andere pony voor de neus.
Vier van de vijf pony's heb ik bewust goed in de gaten gehouden, maar bij eentje heb ik alle fouten gewoon laten gebeuren.
Resultaat? De derde dag was er niet meer mee te werken, bijten en slaan. Dat ging ongeveer zo: Eerste koppel maakte een klein foutje, het tweede kon dat niet verbeteren, koppel drie maakte het nog erger, koppel vier durfde niet anders meer en koppel 5 werd gebeten en kreeg een mep.

Het is ook niet zo dat wanneer je de basis van de basis goed hebt aangeleerd dat je dan je paard zomaar alles kunt aanleren, maar de grootste valkuil is omzeild, omdat er verder niets meer veranderd. Alle start principes blijven hetzelfde.
Ik heb nog geen oplossing voor de start met kinderen.. Hoewel ik denk dat er in beginnen met clickeren tijdens het rijden een mogelijk antwoord ligt.
Per slot van rekening begin je op "les" ook niet een paard te trainen en dingen aan te leren eerst zélf een beetje leren zitten.....

Ter info :
Angst voor uitbraak dodelijk paardenvirus
http://www.nuvideo.nl/algemeen/36281/angst-voor-uitbraak-dodelijk-paardenvirus.html
Bron: ANP Video

N.B. : ik kan niet beoordelen of de info van deze Limburgse da-en 100% gevoed wordt door bezorgdheid over paardenwelzijn, of - deels - ook door financiele belangen. Ik paats een link naar dit filmpje ter informatie, niet om de boodschap van die Da-en te ondersteunen, noch om hun mening onderuit te halen.

grt,
Karen

Ik heb ook een IR pony maar een aantal punten die je noemt daar denk ik toch anders over. Ik moet er niet aan denken om er een ijzer of plakijzer onder te doen. Dan heb je helemaal geen zicht meer op de hoef, en ik vind het juist belangrijk om elke week de toon goed kort te houden (zeker als hij HB is) zodat de witte lijn op zo'n moment geen druk hoeft te verdragen, met als gevolg dat hij daardoor niet verder losscheurt. Dan zet ik hem uiteraard niet met zijn voetjes op de hoefsteun, maar die houdt ik dan in de lucht zodat ik hem pijnloos ff kan bijvijlen.

Ik geef als het heel erg is Metacam, maar meestal ben ik er op tijd bij en is dit niet nodig. Dan geef ik enkele dagen Ascal om de doorbloeding extra te stimuleren.
Ik ga ook echt niet elke keer een dierenarts inschakelen. Die kunnen ook niet erg veel doen aan de HB zelf. Ook zij zeggen, doe er een ijzertje onder. Ik ken onze pony inmiddels goed genoeg om te weten hoe laat het is. Bloedonderzoek wordt natuurlijk wel door hun gedaan, maar vaak pas als er een vermoeden bestaat van IR. HB kan door veel meer dingen ontstaan.

Je schrijft dat je in de winter extra brokken gaf, ik neem aan dat je pony nu dus ook nog brokken krijgt? Daar zou ik als eerste mee stoppen.

Verder kan ik me wel vinden in de overige dingen die je noemt. Maar zo heeft iedereen zijn eigen zienswijze en ideeen.

Groetjes Jolanda

Iemand een antwoord op mijn vraag...? Zou fijn zijn .