(vervolg vertaling KFH)
Mark: En je zegt duidelijk dat veel van de paarden die je ziet depressief zijn als ze naar jou toekomen. Is dat een gevolg van de algemene manier waarop paarden worden behandeld tegenwoordig? Is het een specifieke trend die je ziet? Is het gerelateerd aan bepaalde disciplines (takken van paardensport, kk)? Hoe komt het dat je tegenwoordig zoveel depressieve paarden ziet?
KFH: Allereerst, het is echt zoiets als… laat ik het een veelvoorkomende (of: “algemene”, kk) ziekte noemen. In het nieuwe boek dat ik aan het schrijven ben, en dat zal begin van ’t nieuwe jaar uitkomen, leg ik deze dingen uit. Het is niet iets dat je zo hier en daar ziet, het is een veelvoorkomende ziekte, een algemene ontwikkeling (of “stroming”, kk) die ik absoluut kan waarnemen. En dit is ook iets dat mijn werk veel, veel moeilijker maakt, omdat ik simpelweg meer tijd nodig heb. In plaats van enkele minuten, heb ik misschien een half uur nodig, of een uur, of een dag, wat voor mijn werk en mijn ervaring veel, heel veel tijd is. En bovendien moet ik telkens opnieuw starten, en opnieuw, en opnieuw. Normaal gesproken repareer ik het paard, en het paard is waar het is. En ik kan dan starten waar ik de vorige les was gebleven. Maar met dit soort ziektes, moet ik opnieuw beginnen, en weer opnieuw, en weer opnieuw. En misschien na 2 of 3 weken, zoals met Harmon, dan kan ik naar buiten gaan en kun je zien dat die jongen weer speelt, de jongen IS er weer.
En ook is de manier waarop ik met paarden werk anders. Wat je kunt zien op de video over Harmon, misschien dat een deel van de luisteraars al de tijd en interesse hebben gehad om deze video te bekijken, maar zij kunnen zien dat zelfs met een hengst, die als gevolg hiervan heel dominant is, omdat als ze een uitweg zien, wow, dan zullen ze vechten en dan zijn ze werkelijk heel gevaarlijk. Omdat ze al dood zijn. Ze hebben niets meer te verliezen. Niets meer te verliezen, voor hen. Dus, hier is het mijn taak (of “werk”, kk) om te zeggen: Ik accepteer het dat je wild bent. Ik accepteer het zelfs dat je een tijdje zult vechten. Ik accepteer heel veel en ik geef je de vrijheid (of “ruimte”, kk), maar allereerst wil ik dat je speelt. Dus ik geef je 7 meter touw aan de linkerkant, en je kunt naar de linkerkant springen, en naar de rechterkant. Ik zal bijna geen controle uitoefenen. En ik verwacht je vertrouwen pas over 10 dagen misschien, zodat je dan niet met mij het veld zal omploegen en dat je respect zult hebben voor mijn manier.
Maar, een ziel teruggeven is het allerbelangrijkste. Ja, het is een algemeen, veel voorkomend verschijnsel en het heeft iets te maken met wetenschap. Omdat als ik iets verkoop als ‘natuurlijk’, zoals dat gebeurt, jammer genoeg vele malen in natural horsemanship – maar ik wil niet iemand de schuld geven – je kunt er welk naamkaartje dan ook aan hangen, maar zover als ik weet wordt het natural horsemanship genoemd. En het is niet altijd zo, maar ze zullen een hoop dingen vinden en dan zeggen: tsja, wat ik doe is natuurlijk. Ja. Maar je zet jezelf wel in de positie van de jager. Dus je bent aan het jagen. En de wetenschap steunt dit, omdat ze precies aan je uitleggen hoe, bijvoorbeeld, een jachtdier jaagt op een antilope. En na een korte tijd zal de antilope opgeven en de antilope zegt tegen de leeuw: Dood me nu, want ik zit boordevol adrenaline. Ik ben al dood en het is in orde, je kan me doden. Er is (dan) geen pijn. En de leeuw doodt de antilope.
Dus, als je dit kan doen dan is dat omdat een paard een vluchtdier is. Ik kan min of meer hetzelfde doen. Maar in plaats van het paard te doden doe ik dan wat ik maar wil met het paard, na een minuut of 20. Ik kan er een zadel op doen. En het paard is een machine. Het paard is dood en klaar om te sterven. Dus, met die wetenschappelijk meer en mee uitgebreide kennis die we hebben, kan ik leiden naar dit soort van natuurlijke dingen. Ik kan het als “natuurlijk” verkopen! En dat is dan waar! Maar in de realiteit, ben ik (dan) in de positie die de dood komt brengen.
Mark: Ja, je bent nog steeds een roofdier, hè?
KFH: … (onverstaanbaar) Het doel is daar. Ik wil dit wezen controleren, maar ik wil niet de lange weg nemen. Niet in vrijetijds-rijden, niet in horsemanship, en niet in dressuur, en niet in de springsport. Alles moet gedaan worden waar ik op dat moment ben in Western rijden, in vrijetijds-rijden, alles moet in een goede tijd bereikt worden. En alles moet volgens de regels van een methode, stap voor stap. Game nummer 5, game nummer 6, stap nummer 5, stap nummer 6. En met de garantie dat als het programma is afgewerkt ik alles kan doen met mijn paard. En dit is nu uiteindelijk het resultaat.
Mark: Ik moet zeggen, het gaat terug naar wat ik eerder zie, dat de het hele paardenwereldje, zeg maar, zo uit vorm is dat deze internationale dressuurruiters “succesvol, en ik zet “succesvol” tussen aanhalingstekens, hun paarden kunnen trainen met gebruikmaking van rollkür. En natuurlijk zegt de jury dat het goed is. En de mensen accepteren dat dit de manier is om het te doen. En dat het goed is. En natuurlijk, als dat op de topniveaus gebeurt, natuurlijk filtert dat door tot helemaal naar beneden, En er is een hele hele hele hele lange weg te gaan totdat je snapt wat “natuurlijk-natuurlijk” eigenlijk is. En dat volgt de wetten van de natuur en de tijd van de natuur. En het de tijd nemen om een relatie op te bouwen of wat dan ook, hoe je dat ook benadert. Maar uiteindelijk is dat waar het over gaat. Een relatie die opbouwt. En we hebben mensen die nu schrijven: Wat doet de FEI – waarom zijn ze onwelwillend om deze zaak aan te pakken? Ik neem niet aan dat jij ook maar enige connectie met hen hebt?
KFH: Nee. Maar kijk Mark, als ik voor een paard sta, het belangrijkste dat ik probeer te doen, en het belangrijkste dat ik probeer uit te leggen, en het belangrijkste dat ik probeer te demonstreren is een heel simpel iets. Ik zeg slechts: Ik ben een simpel klein mensje. Zwak en vol fouten en zeker met gelimiteerde vaardigheden en alles wat we zijn. En er is maar één kans om onderdeel uit te maken van de natuur. Om deel van de wereld te zijn. Het is slechts nodig om de wereld te zíen. Gewoon te zeggen: Wow, ik zou graag zien wat ik hier voor me heb.
Dus dit is het eerste ding. Want als mensen met hun paarden bij mij komen, het belangrijkste punt – het eerste punt – dat ik moet doen is de ogen van de mensen te openen om te zeggen: Wow, misschien zou je naar dit alles kunnen kijken vanaf deze kant en bewust worden waar het over gaat bij een paard.
Ik kan altijd vergelijken met een appelboom. Mensen hebben een fantastisch mooie appelboom voor zich, maar ze hebben het idee dat het een pruimenboom is. Dus telkens als ze in de zomer naar de boom gaan om te oogsten, waarderen ze de appels niet omdat ze pruimen verwachten. En als je een pruim verwacht, dan is een appel echt niet zo smakelijk. Maar als je appels verwacht, dan zijn appels fantastisch voedsel. Dus ik moet aan hen uitleggen: open gewoon je ogen en zie de realiteit. En vanuit die houding kun je veel meer dingen begrijpen.
Warboel
