eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 19:59:


Hmm, dat klinkt als jij MAG niet bang zijn (en als je het wel bent dan mag je het niet tonen)?
____

Koen Theys schreef op maandag 15 maart 2010, 20:28:


Helemaal mee eens Koen!

grt,
Karen

Nataschadevreede schreef op vrijdag 12 maart 2010, 17:11:


Ik heb het boek van Carolyn Resnick nu binnen en het is zeer boeiend om te lezen! Ik kan er moeilijk woorden aan geven, het is voor veel mensen hier denk heel interessant. Omdat er zeer veel info te vinden is over het gedrag van "wildernis paarden". Het boek heeft een gevoeligheid en spiritualiteit, de schoonheid van de natuur en de helderheid van bewustzijn. Verhalen en avonturen wisselen zich af met trainings lessen getrokken uit die ervaringen. En bovenal dit leid tot een manier van omgang met je paard waarin de band en vriendschap de voornaamste factor is tijdens het rijden. De beloningen van binnen uit bij alles wat je doet.

Groet, Michiel

Gea R schreef op maandag 15 maart 2010, 18:27:



Geen domme vraag; ik vind het juist een goede, doordachte vraag.

Ik kan niet voor alle clicker trainers spreken, maar bij werkt het zo:
Als mijn paard (Fálki) ergens bang voor is, geef ik duidelijke signalen (lichaamstaal, en ontspanning) dat ik vind dat er niets is om bang voor te zijn.

Wat ik veel gebruikt heb onderweg bij volgens Fálki enge voorwerpen, is vragen om dat voorwerp aan te raken. Hij krijgt na die vraag altijd álle tijd die hij nodig heeft om dat daadwerkelijk te doen, maar als ik dat eenmaal gevraagd heb, geef ik niet op totdat hij het daadwerkelijk heeft aangeraaakt. Voor elke stap verder in de goede richting click en beloon ik.

Ik kan me niet herinneren dat het ooit langer heeft geduurd dan 5 minuten (meestal veel korter). Maar m'n uitgangspunt is: al staan we hier 2 uur, je krijgt alle tijd maar we gaan het wel echt dóen, dat aanraken.

Zodra het paard durft aan te raken, is zijn angst overwonnen. 't Is een antropodinges, maar als ondertiteling bij Fálki's gezichtsuitdrukking als hij uiteindelijk zo'n voorwerp durft aan te raken, zie ik "Nee hè?! Hoe kon ik zooooo dom zijn?! 't Is gewoon maar plástic!!"

Het signaal / de vraag "raak dat eens aan, alsjeblieft" heb ik vantevoren (thuis, in een veilige omgeving met Fálki loslopend) al aangeleerd met voorwerpen zoals een bal, een plastic zak, etc. Het is heel bewust één van de allereerste dingen geweest die ik hem geleerd heb.

Toen ik Fálki nog maar kort had, waren er nogal wat voorwerpen waarvan Fálki bang was en waarvan ik dus vroeg om het gaan aanraken (wapperende plastic zakken, rare brievenbus, raar voorwerp in de berm, witte markeringspaaltjes met van die reflectors , etc.).

Het aantal keren dat dat nodig was, die oefening aanraken toepassen, is héél snel verminderd. Omdat Fálki geleerd heeft, dat als ik aangeef dat ik vind dat er niets is om bang van te zijn, dat hij op mij kan vertrouwen. Omdat ik al heel vaak aan Fálki heb laten ervaren (dmv die aanraakoefening), dat mijn oordeel juist was.

grt,
Karen

Michiel schreef op maandag 15 maart 2010, 21:38:


Het klinkt heel interessant Michiel! Ik ga 's kijken hoe ik ook aan dat boek kan komen.

grt,
Karen

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 20:50:


En ik volg hier helemaal in. Maar in een perfect gecontroleerde situatie kan je veel voorkomen, maar zodra je je buiten begeeft, heb je niet alle factoren in de hand. En kan je toch nooit met 100 % zekerheid zeggen, dat je paard niet angstig kan zijn. Zelfs met de bloemzakmethode is dat niet altijd een garantie.

Ik ben het ook eens met het feit dat je nooit dingen moet doen waar je van weet dat je paard er niet klaar voor is, maar je voorbereiding kan perfect zijn. Eens moet je de stap toch wagen.

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1195
Ik heb geen idee hoe het land zich houd, als je een "track" maakt en wat je op dat land mág doen. Word het te blubberrig rond de voerplaats, zou je extra zand kunnen storten.
Investeren ik stelcon platen = kostbaar, maar werk wel.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Ah ok, dus het is een combinatie van clicker en lichaamstaal. Dus eigenlijk een approach-retreat aanpak. En aangezien het paard zelf het tempo aangeeft, stimuleer je zo ook zijn vertrouwen en maak je hem op die manier zelfzekerder. Helemaal duidelijk nu!

groetjes

Nils Vellinga schreef op maandag 15 maart 2010, 22:00:


Nils, waar heb je roosters gevonden die geschikt zijn? (of heb je ze zelf gemaakt?)

grt,
Karen

De volledige versie van het filmpje van Linda zag ik vijf jaar geleden in het toenmalige level 1 pakket (is intussen uit de handel en vervangen). Ik zag het toen echt niet graag gebeuren, en ik was niet de enige want op forums waar veel Parellistudenten zitten kwam heel wat kritiek. Toch ben ik (en die andere Parellistudenten ook) toen niet met Parelli gestopt, en dat komt omdat ik al zoveel andere goede dingen van Parelli gezien en geleerd had. Het blijft voor mij met grote voorsprong het beste systeem om van 'mensen met paarden' paardenmensen te maken, en om mens en paard (terug) plezier te laten beleven aan wat ze samen doen. Zeker de laatste jaren, nu er veel duidelijker wordt gesteld dat de relatie met je paard op de eerste plaats komt, dat er qua aanpak rekening wordt gehouden met de individuele persoonlijkheid (horsenality) van elk paard enz.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 15:38:


Ik verschil nooit met iemand van mening, anderen wel met mij
Ik bedoel hiermee dat je argumenten kloppen op grond van de info die je er bij geeft. Er is echter nog meer info die mijn standpunt duidelijk maakt.


Dat verder trekken is het zoeken naar de beste plek, gebaseerd op ervaring. Dat doen ze binnen de OvP ook. En wat blijkt onze NL omstandigheden geven een aanmerkelijk lagere sterfte dan vergelijkbare gebieden, die immens veel groter zijn. Daar is uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, die sterfte cijfers met hun oorzaken zijn bekend, en wij springen hier gunstig uit. Een groter gebied zou niet helpen. Elk gebied heeft zijn eigen draagkracht voor het aantal dieren dat het kan voeden, of het gebied nu groot is voor veel paarden (met ook een hoog percentage sterfte) of dat het gebied relatief klein is voor weinig paarden zoals in de OvP.

Michiel schreef op maandag 15 maart 2010, 21:38:


leuk, leuk leuk!!! ga het nog niet bestellen (beetje rustig aan met geld) maar het staat boven aan mijn lijstje!!!

Michiel schreef op maandag 15 maart 2010, 21:38:


Is het een erg zweverig boek Michiel?
(lastig te definiëren natuurlijk... - doe eens een poging als je wilt...)

Zou het een idee zijn om het cam-gedeelte van de site te halen?

Ilona heeft eerder aangegeven dat ze het niet zo een goed idee vond om het project nieuw leven in te blazen (toch?) en nu roepen een heleboel mensen dat ze geen beeld krijgen...

Jullie zullen vast genoeg te doen hebben hoor, maar het is een idee.

Arabesk schreef op zondag 14 maart 2010, 14:57:


Dan heb ik al een deeltje goed nieuws: voor het halen van level 3 is geen bit meer nodig. Ik heb m'n level 3 gehaald met volgende 'auditie'filmpjes:
http://www.youtube.com/watch?v=K_8M_h2f310
http://www.youtube.com/watch?v=HaL6TcNAruM
http://www.youtube.com/watch?v=72gRxRw46Ig

Geen bit nodig voor rijden zonder hoofdstel

Wat betreft de stallen: ik was een week in Pat's 'stal' in Colorado en een week in Florida, en alle paarden stonden 's nachts in groepen op de wei. 's Ochtends werden ze allemaal binnen gehaald. In Florida weet ik het niet zeker hoe ze het deden maar in Colorado wel: de hekken gingen open en de paarden liepen gewoon zelf naar hun eigen stalletje. Enkel de hengsten werden wat meer begeleid. Daar werden ze dan uitgehaald, gepoetst, en mee gespeeld en/of gereden, en nadien gingen ze terug naar de wei (tegen de middag waren ze allemaal 'afgewerkt').

Dekens: heb ik in Colorado inderdaad wel gezien, het begon toen 's nachts te vriezen en gezien de meeste paarden later in de herfst meekwamen naar het warme Florida was het groeien van een dikke wintervacht niet gewenst.

Ijzerloos: daar hebben ze eigenlijk jaren geleden redelijk mee geexperimenteerd maar zijn ze wat van teruggekomen. Er is een vaste smid daar die iets Natural Balance-achtig doet. Vele Parellistudenten zijn echter wel overtuigd ijzerloos of soms zelf professioneel 'natuurlijk bekapper' wat dan maakt dat er tijdens cursussen ed. vaak kritische vragen aan de Parelli's hierover gesteld worden.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Koen Theys schreef op maandag 15 maart 2010, 21:07:


Tiens ?