Michiel schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:12:


Dank je Michiel voor dit antwoord. Ik ben het hier volledig mee eens, dat je een paard in eerste instantie paard moet laten zijn. Maar als een paard dan zo'n negatieve dingen heeft meegemaakt met een mens, gaat dit dan zijn visie over de mens veranderen.

Ik heb ooit een situatie geweten waar een paard dat door mensen met elektorshocks was gegetraind een gigantische afkeer had van mensen (en hij had natuurlijk groot gelijk). Maar het was uberhaupt onmogelijk om dat paard te leiden, laat staan hem naar de kudde te krijgen. Dus, daar sta je dan. Wat dan?

Die waterhole rituals ga ik zeker eens bekijken.

Groetjes

Gea R schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:30:


Geef dat paard dan een jaar vrijaf in de kudde, en wel verder met een band op bouwen door aanwezig te zijn in de kudde, zoals ik beschreef. Helpt dat niet dan helpt er helemaal niets. Een beter manier om vertrouwen op te bouwen ken ik niet. Betere manieren om iets werkbaars voor elkaar te krijgen zijn er misschien wel, maar dat zou ik persoonlijk weer niet willen. Zonder een goede band beter helemaal niets meer meer doen met een paard.

Piet schreef op zaterdag 13 maart 2010, 7:22:


spijker op z'n kop, om die reden ben ik toen ook gestopt met parelli. Die haak die tegen die kaak klapte met jojogame....paardvriendelijk? Mijn paard snapte gewoon niet wat de bedoeling was van dat zwaaiende vingertje, die had zoiets, vind ik best dat je met je vinger zwaait, moet jij toch weten....als beloning kreeg ze een loei met het touw. Dit deed iemand anders die me hielp omdat ik me afvroeg of ik soms iets verkeerd deed.
Nu Linda parelli dit dus ook doet, is geen toeval, dat hoort bij hoe je die oefeningen aanleert. Mijn paard gaat nu wél achterwaarts als ik met het touwtje wiebel (gefeliciteerd, doel bereikt ) , maar ik gebruik het nooit, omdat ik de associatie niet meer op wil roepen. Ik kan paard ook op andere manieren achterwaarts laten gaan, met een laag koppie.

Het is alleen jammer dat de uitspraak "wat je geeft krijg je terug" niet daadwerkelijk zo werkt.
Je ontkomt er niet aan dat je tegen situatie's aanloopt, maar hoe ga je er mee om. Hoe anticipeer je op bepaald gedrag. Dan denk je wat opgebouwd te hebben, maar het blijven dieren, met karakter. Dat er karakter in zit is goed, maar denken dat dat door mooi samen zijn geen vervelende dingen kunnen gebeuren is niet gegarandeerd. Het is zaak om daar passend op te reageren. En als dat een manier is dat het weer rechttrekt, is dat goed. Hoe dat in zijn werk gaat van beide kanten is essentieel.
Kunnen inleven en anticiperen op hetgeen je op Dat moment meemaakt. Door op dezelfde manier van trainen verder te gaan, hoe het ook zo in je straatje past, hoeft per defenitie niet de juiste/passende manier te zijn. Anticiperen, kunnen inspringen op hetgeen je voelt of ziet om dat te verbeteren. Of dat nu een gedrags probleem is of een bewegings probleem. Dan kan je doorgaan in je eigen visie, maar als die niet blijkt in te werken zal je over moeten stappen op een andere methode. Het dier kent ons op een gegeven moment erg goed, ze weten hoe wij reageren op de situatie. Die associatie hebben ze na een aantal keren wel door.
Het karakter; ze zullen iets wat ze minder vinden om te doen, uiten. In de mate waarin ze dat doen is van wezelijk belang. Dat heeft alles te maken met het karakter. Je zal bij een probleem nooit een vergelijking kunnen maken, met andermans probleem wat gelijk "lijkt". De situatie's zullen altijd anders zijn. Het karakter van het paard en onszelf.

Het is een Gave als je altijd juist kan anticiperen, snel kunnen omschakelen naar de juiste benadering.
En met juiste benadering bedoel ik op een eerlijke manier bereiken wat je voor ogen hebt.
Een eerlijke manier is een correctie die op het juiste moment gebruikt wordt, en dus begrepen wordt door het paard en hiervan leert, zodat hij het de volgende keer door de accociatie begrepen te hebben, beter zal doen. De mate/druk waarin dat gebeurd hangt af van het karakter/gevoeligheid van het paard.
Goh, wat zou dat veel problemen kunnen uitsluiten, ipv erin sluipen.

Het blijven doorvragen, maar bij geen/amper reactie krijgen, wordt het "probleem" , (kan probleem zijn of worden) niet beter / groter van.
Een keer duidelijk zijn (de mate waarin hangt af van het paard), werkt voor het paard veel duidelijker, de accociatie naar het gevraagde. Stomp doorgaan in hetgeen je doet niet.
De manier waarop het toegepast wordt, de eerlijke manier, geeft duidelijkheid en verbetering.
Mijn visie, door mijn ervaring,
Anita

Wat erg dat alles gejat is!

Ik kan je in ieder geval zeker de barefoot cheyenne aanraden. Ik gebruik hem bij mijn NRPS van 21 jaar die nog helemaal geen ingevallen rug heeft en ik heb er welleens mee gereden op ons Groninger paard van 24 jaar, zij heeft wel een beetje in ingevallen rug. Maar met de cheyenne kan je er nog goed op rijden.