Lily is nu vijf jaar en een "echt" paard geworden. Vorig jaar had ze nog een smalle kippeborst en was ze erg iel onder al dat haar, ze zag er nog erg jong uit voor haar vier jaar. Ik heb haar dan ook niet veel gereden, alleen af en toe er even op en een klein stap/draf ritje en verder veel wandelen.
Als zaterdag de rijbak nog steeds zacht is, maak ik een nieuw begin met Lily. Ze is op de wildwest manier ingereden en je kunt overal op haar naar toe, echter zonder veel vreugde van haar kant. Bij haar vorige eigenaar was het "kop dicht en doen wat ik wil, of anders....". Die vreugdeloze houding steekt af en toe nog de kop op, ik wil er liever helemaal vanaf. Met een paard wat "moet" wil ik niet op pad, ik wil "samen" dingen ondernemen, waarin zij ook plezier heeft.
Lily is al heel wat veranderd in haar doen en laten. Als ik zie hoeveel plezier ze heeft in simpele opdrachtjes en hoe ze haar best doet om een enthousiast "JAAAA" te horen, denk ik dat ze nu ook aan rijden toe is. Ik hoop dat ze het meeste van haar vorige "training" vergeten is en we met een grotendeels schone lei kunnen beginnen.
Omdat het weer zo slecht was, met spekgladde wegen en een erg hobbelige, keihard bevroren bak die daarna in een ijsbaan veranderde, heb ik qua rijden niets met haar kunnen doen. Wandelen was al een hele toer. Nou ja, voor haar viel het wel mee, ze glibberde af en toe wat weg, maar ik heb een aantal fraaie smakken gemaakt, met een verwonderd kijkend paard wat daar nu zo interessant is op de grond. Maakt wel wat uit of je twee of vier benen hebt.
Mijn doel is niet te gaan rijden zaterdag, ik wil niets overhaasten, maar gewoon samen met haar zadeldeken te spelen en daar van alles mee uit te spoken. Als afsluiting maken we een wandeling ZONDER plaaggeest Kim, die altijd alle aandacht opeist met haar capriolen (in het voorbijgaan even in je achterwerk knijpen bijvoorbeeld) exclusief wij tweeen met een lekkere appel in mijn jaszak voor Lily. Mag Klaas Kim thuis entertainen.
Ik zie wel waar ik uitkom. Als ik op een gegeven moment het gevoel heb dat ik niet verder kom, zal ik kijken of ik hulp kan vinden, echter bij MIJ thuis. Ik wil Lily absoluut niet in training geven, ik wil zien wat er met mijn paard gedaan wordt. Ik wil meegroeien en niet een "klaar" paard geleverd krijgen waarvan ik de knopjes niet weet en dat ik ook nog in training moet om te leren hoe met haar om te gaan.
Nu nog iemand vinden die niet schrikt als je meldt dat je een (luie slome harige dikke koppige domme.... ben ik nog iets vergeten?
) tinker hebt....
Monique
Warboel
