Karen Koomans schreef op donderdag 11 maart 2010, 0:12:


Volgens mij geeft het Parelli systeem duidelijk aan dat je moet zorgen dat je paard je niet als predateur gaat zien. Ik ken iemand die bij Parelli in opleiding was en die haar paard op boven beschreven manier van zijn ego had beroofd, dit werd duidelijk afgewezen bij de Parelli club. Het moeilijke is dat een systeem in ieders handen weer anders uitpakt. Ik heb zelf via Parelli met mijn kleine ADHD (weer zo'n kreet) merrie een zeer goede relatie opgebouwd. Zij is 1 van de leukste paarden die ik heb en erg gesteld op gezelschap. Ik kan haar oefeningen (vraag niet veel) laten doen in de wei, in de kudde. Zij werkt altijd mee. Toch zal ik nu niet meer met Parelli aan de slag gaan, clicker werkt nog veel beter.

Nils Vellinga schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:07:


Dat is natuurlijk ook een optie. Ik was zo aan het denken om ze 24 uur op de track te zetten, maar alleen 's nachts is natuurlijk ook mogelijk. Dan is het teveel aan gras ook niet meer zo'n groot probleem. Dan zou ik het een tijd aan kunnen kijken, en dan eventueel alsnog besluiten om ze er 24 uur op te zetten. Afhankelijk van de hoeveelheid gras dat terugkomt op de paden. Hé, soms ben je voortaan zo in kringetjes aan het denken dat een frisse open blik wonderen doet!

Bedankt Nils, ik kan vooruit!

Bloedwormen kan je enkel bestrijden met ivermectine of moxidoctine(= equest ). Ik weet niet vanaf wanneer de bloedwormen niet meer ingekapseld zitten, als ze dat nog wel ( grotendeels ) zitten, werkt zelfs alleen maar equest.

Advies om ook de andere paarden te ontwormen is ook niet zo gek. Als 1 paard het heeft en ze lopen samen op de wei , dan is besmetting van de andere paarden zeer goed mogelijk

Ik heb wel met je te doen als je afhankelijk bent van zo iemand. Ik heb het zelf ook meegemaakt. De pensionhouder kon goedkoop hooi kopen en dat heeft ie gedaan. Bermhooi met ladingen zand! En een heleboel distels die dan weer in je vingers zaten. De eigenaar was nogal licht ontvlambaar en had al meerdere pensionklanten zonder pardon op straat gezet. Ik durfde er toen dus ook niks van te zeggen. Heb in plaats daarvan maandenlang mijn hooi gewassen in een speciekuip. Het was onbegonnen werk, en de paarden waren zelfs al aan het hoesten vanwege het zand/stof.

Ik zou dat bermhooi echt niet voeren. Precies vanwege de redenen die al genoemd zijn.

Ik zou zeggen, zoek een andere plek. Eentje waar wel een pensioneigenaar werkt met hart voor de dieren.

Groetjes Jolanda

mirel schreef op donderdag 11 maart 2010, 8:43:


Mirella, er zit een wereld van verchil tussen bermhooi van een rijksweg, waarvan ik zeg dat het gewoon chemisch afval is door de uitstoot van verkeer....
of een gemaaide berm va een polderweggetje waar nauwelijks verkeer komt.

Zonder het gezien te hebben kan niemand zeggen of het meevalt of niet.

Als jij schrijft dat er afval in zit??? Papiertjes etc.etc.? Dus hooi van een vrij druk bezochte weg? Dat zou ik never nooit aan geen enkel paard voeren.
Het is troep, afval, pestzooi.

Groet,
Wil.

Christel schreef (en Anja ongeveer hetzelfde, in andere woorden):

Oké, ik kan me dat wel voorstellen, dat je daar moeite mee hebt.

Ik probeer onderstaand daarom tot dezelfde conclusie te komen als Hempfling (omdat ik het met de conclusie eens ben), maar dan vanuit een andere gedachte.

Ik kijk naar paarden onderling, hoe zij met elkaar omgaan. Ik zie dan maar twee redenen waarom een paard een ander paard wegstuurt; het is ófwel spel, óf het is respect vragen of opeisen dmv agressie. Die agressie kan mild zijn (een boze blik), tot heftig (een trap die knalhard raak is).

Ik noem het paard dat wegstuurt even Paard 1, dat schrijft wat makkelijker ;-o

(1) Het is spel
In dat geval blijft paard 1 zelf niet staan, maar beweegt méé. Bovendien maakt lichaamstaal, bijvoorbeeld een gleuf (holling) in de bovenlip, duidelijk dat het spel is.
En de relatie die die beide paarden al hebben opgebouwd, die zal ook helpen om duidelijk te maken aan paard 2, dat het spél is, geen agressie.

(2) Als het géén spel is, dan is het agressie
In dat geval kan Paard 1 vaak blijven staan. Een boze blik, plus eventueel een uitzwaaiende hals (richting paard 2) is meestal voldoende. De boodschap is “rot op / toon je respect aan mij!”. Dit gedrag zie je bijvoorbeeld vaak wanneer paard 1 iets lekkers eet, en paard 2 komt aanwandelen.

Soms blijft paard 1 bij dit soort agressie níet stilstaan, maar zet een – meestal heel kort durende – achtervolging in. Dat is zeg maar fase 2 (of 3) van Parelli. "Achtervolgen" is méér druk zetten, dat hoeft (bij Parelli) niet letterlijk te betekenen dat je achter je paard aanholt, maar kan ook een signaal met de zweep/stick zijn. Alsof je dan een extra lange hals hebt, die je waarschuwend kunt uitzwaaien in de richting van het paard.

Fase 1 is dus een "mild" waarschuwend signaal (“rot op – en laat daar mee zien dat je mij respecteert!”). Reageert paard 2 niet snel genoeg of niet respectvol genoeg naar de zin van paard 1, dan gebruikt dat paard vervolgens “fase 2”; dat wil zeggen dat de boodschap “rot op” met meer agressie, meer druk, wordt duidelijk gemaakt.

“Fase 5” zou je dan kunnen vertalen als paard 1, die daadwerkelijk een beet of een rake trap uitdeelt aan paard 2.

Parelli-ers zullen die fases herkennen, ze maken er gebruik van en ze beroepen er zich ook op dat paarden dat zelf ook gebruiken (“druk” uitoefenen, en fases daarin). Zelfs de boze blik wordt daadwerkelijk toegepast (!) – Parelli noemt dat de Schwiegermutter blik (de strenge of afkeurende blik van een schoonmoeder).

Is dit alles (Parelli) een natuurlijke gang van zaken? Vanzelfsprekend is dat zo, paarden passen het immers ook op elkaar toe!

Maar, als je kijkt naar twee paarden die dikke vrienden zijn. Passen zij dit ook toe?

Mijn visie daarop is: ja, soms. Maar alleen wanneer één van die twee vrienden een keertje te onbeleefd is, te disrespectvol. Dan zegt die ander daar wat van, mbv fase 1.

Bij echte vrienden (twee paarden) zie ik het nooit verder gaan dan fase 1, én ik zie dat het soms vriend 1 is die zegt “rot op (kun je niet wat respectvoller zijn voor mij?)” en soms is het vriend 2 die dat signaal aan de ander geeft. Vrienden geven dus wederzijds respect, en als dat een keertje niet gebeurt door één van de twee, dan accepteren vrienden van elkaar dat daar wat van gezegd wordt.

_________

De kern van wegsturen (niet als spel) is, dat fase 1 tot en met 5 alléén worden toegepast door paard 1, op het moment dat paard 2 niet voldoende respect toont!
Of ze nu vrienden zijn of niet.
______________

Ik zelf wil graag 2 basis dingen met betrekking tot mijn paarden. Ik wil dat ze mij respecteren (zoals ik ook hen respecteer!). En ik wil graag (innige) vriendschap met mijn paard.

Waarom gebruik ik dan dús geen join-up?
Omdat de join-up er op neer komt, dat je je paard blijft wegsturen (niet als spelletje maar op basis van druk/agressie), nét zolang tot het paard zegt “oké, jij hebt gewonnen, ik geef mij (totaal) aan jou over”. Vrienden eisen niet dat de één zich (volledig) overgeeft aan de ander.

Waarom gebruik ik dús ook niet de principes van Parelli?
Omdat paardenvrienden elkaar alleen maar dán wegsturen (dus respect vragen of respect eisen van de ander), wanneer die vriend een keer de regels van respect/beleefdheid overtreedt.

Maar Parelli gebruikt fase 1 (en indien nodig t/m fase 5) telkens opnieuw en opnieuw, óók op momenten dat het paard 100% respectvol is naar de trainer/eigenaar toe.

Voorbeelden? Te zien in vrijwel elke video opname van iemand die aan het parelli-en is. Bijvoorbeeld, paard staat naast de trainer. Paard geeft alle signalen (lichaamstaal) af dat het accepteert dat het ranglager is dan de trainer (hoofd laag, smakken, etc.).

Trainer kriebelt het paard op een lekker plekje. Het volgende moment stuurt de trainer het paard weg, op basis van druk (druk is een milde vorm van agressie). Door, bij de circling game, óók nog eens stokstijf te blijven staan, benadrukt de trainer nóg meer dat de boodschap is (door paardenogen bezien): “Rot op, toon eens wat meer respect voor mij. Dit is géén spelletje!”.

Hóe kan een paard dat nu begrijpen?!
Het heeft al duizend keer getoond, z’n allermachtigste bést gedaan om te zeggen: “ik ACCEPTEER dat ik ranglager ben dan jij. Ik toon je ALLE respect dat ik je maar kan tonen” maar tóch vraagt de trainer/eigenaar aan het paard om dat telkens opnieuw en opnieuw te tonen. En tussentijds is diezelfde eigenaar/trainer de vriend, de bondgenoot, die het paard streelt op zijn favorite plekjes.

KFH noemt het jager versus bondgenoot, die “schizofrene” rolwisseling van trainers die dit soort methodes telkens gebruiken.
“Schozifreen”, in meer of in mindere mate; want natúúrlijk gedraagt de ene parelli-trainer zich in veel grotere mate “schizofreen” (bezien door de ogen van het paard), dan de ander! Dat hangt ondermeer af van hoeveel R+ (positieve beloningen) je gebruikt, en of die beloningen wel of niet een duidelijke timing hebben, dus direct verband houdend met specifiek gedrag van het paard.
Dus niet iedereen die Parelli’s technieken toepast, is meteen een schizofreen monster in de ogen van zijn of haar paard. Maar (op zijn minst)een beetje schizofreen? Ja, volgens mij is het logisch dat ieder "Parelli-paard" dat zo ziet mbt zijn trainer/eigenaar.

Misschien is het principe nu duidelijker? Niet persé "jager" versus bondgenoot, maar eventueel "agressor" versus bondgenoot?

grt,
Karen

Ik ben inderdaad op zoek naar een ander plek want dit gaat niet meer goed komen.
Dus als iemand iets weet in zuid holland dan hou ik me aanbevolen
Kan vanavond gaan kijken op een plekje. E nadelen zijn minder ruimte maar wel goed eten.
Mirella

Merel Stoffers schreef op dinsdag 9 maart 2010, 12:02:


Hé Merel, leuk dat je dit onderwerp aansnijdt!
Ooit heeft Peet hier eens een onderzoek naar gedaan, wanneer de paarden begonnen te verharen en of daar een duidelijke algemene lijn in te herkennen was.
Daar is toen niets uit gekomen, omdat dit bij alle paarden anders bleek te zijn.

Mijn paard verhaart nog steeds niet, terwijl ze vorig jaar om deze tijd al bijna helemaal 'kaal' was.
Een poos terug, toen het even lekker zacht weer was, is ze wel begonnen met verharen. Maar zodra het kouder werd stopte het weer helemaal.

De plek waar mijn paard staat is hoog en koud. De sneeuw blijft er veel langer liggen dan elders. Daarom zal mijn paard waarschijnlijk later verharen dan de meeste andere paarden.
Dat dit echt temperatuur gerelateerd is, en niet afhangt van de hoeveelheid licht, dat is mij nu wel duidelijk.
En daarom verwacht ik ook dat het voor ieder paard anders is, omdat iedere lokatie anders is.

Karen Koomans schreef op maandag 8 maart 2010, 23:00:

Ik vermeld ruin/merrie erbij omdat ik vermoed dat dit gedrag voor

Ik vermoed dat ruinen/hengsten wat minder snel afgeleid zijn door graasmogelijkheden onderweg en zich wat makkelijker richten op hun menselijke metgezel.
Bij merries heb ik de indruk dat grazen een hogere prioriteit heeft dan bij de mannetjes.
Maar dit kan evengoed de aard van mijn eigen merries en ruin zijn. Hoewel ik in ieder geval ooit één merrie had die wat dit betreft meer op mijn ruin leek.

Moniek

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:18:


Nee, niet alleen Fries eigen. Puzzle, de welshcob, houdt ook van een goeie botsing.
Het ene paard is gewoon lomper dan het andere denk ik?

Mijn merrie heeft in haar jonge jaren ook behoorlijk vaak in de omheining gehangen omdat ze wat té vrolijk deed. En blijkbaar de afstanden niet zo goed kon inschatten. 9 van de 10 keer stopte ze voor de omheining, maar elke 10de keer stak ze daar wel eens doorheen.
Dat elk paard volledige lichaamscontrole heeft en altijd 100% doelmatig handelt, daar geloof ik geen fluit van. Als mens doe je dat ook niet, je bent ook wel eens afgeleid of wat trager van reactie. Waarom zou dat voor een paard anders zijn?

Michiel schreef op woensdag 3 maart 2010, 23:15:

.

Ik verlang naar het boek en de DVD over de Waterhole Rituals, wel heb ik enkele mooie filmpjes hierover gevonden. De eerste film van Stina heeft hier al eens gestaan. De volgende twee zijn van Farah die haar paard met de rituals voorbereid op rijden.

Stina haar waterhole rituals
http://www.youtube.com/watch?v=r15L1W80SzU

Farah haar waterhole rituals
Deel 1
http://www.youtube.com/watch?v=s7keyJHgVMM

Deel 2
http://www.youtube.com/watch?v=rFLNMzZt0WM

Nils Vellinga schreef op woensdag 10 maart 2010, 21:12:



Als jij weet dat jouw paard perfect zijn evenwicht houdt wanneer je hem tijdens een rengalop vraagt om zijn hals in te buigen, dan moet je dat vooral niet laten.

Maar ik acht de kans dat mijn paard tegen de grond gaat bij zo'n actie een heel stuk boven de 50%.
Ik laat haar doorgaans ook geen bochten maken wanneer ik haar sneller laat gaan dan een handgalop. Als ik een ander weggetje in sla, neem ik haar altijd terug naar een gecontroleerde galop of meestal zelfs tot in draf, maak dan de draai en laat haar opnieuw vertrekken. Eigenlijk blijf ik er zoveel mogelijk vanaf, als ik haar laat gaan. En ik merk aan haar dat ze het al moeilijk genoeg vindt om zo haar evenwicht te bewaren zonder dat ik nog eens extra dingen verzoek.

Misschien is mijn paard dan misschien wel een sul dat ze zo makkelijk valt of haar evenwicht verliest, maar ik ben al te vaak met haar gevallen om daar aan voorbij te gaan.
En dat heeft niks met suffen te maken.
Toen mijn paard viel in stap, was ze wel wakker en alert en ik zat ook alles behalve te suffen. Ze schrok maakte daardoor een beweging met haar hals en verloor haar evenwicht. Heel gelijkaardig met een ORS.

Buiten wat er als gezegd is, kunnen er giftige planten inzitten. Bij mij in de buurt groeit er JKK in de bermen.
Hopelijk vind je snel iets nieuws! Succes ermee!

Anja Seijn schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:25:

Jep, d'r is dus een reden gekomen voor het paard het niet meer te doen.
Maakt ze blijkbaar niets uit, geen reden dus het niet te doen. Die van mij hier knallen echt nooit ergens tegenaan, en 1 vd 2 heeft echt motorische problemen en verdomd slecht evenwicht. Het terrein is misschien uitdagender om te leren het niet te doen. Dichte stukken berkenboom waar je alleen achterwaarts weer uit kan etc... Opletten dus. De 1e keer dat ik die 2 reuzen in volle galop door het bos zag gaan hield ik m'n hart vast. Nu heb ik geleerd dat dat met grote precisie (en lol) kan.
In het begin zijn ze beiden een keer met hun voorknie tegen het handvat van de kruiwagen aangelopen. Een keer, daarna nooit meer. Ze tillen nu zelfs hun achterbeen eroverheen als het zo uitkomt hahaha (zijn ze groot genoeg voor). Kwestie van laten leren (onder gecontroleerde omstandigheden) en redenen voor dingen hebben. Dit is juist wat ik leuk vindt aan het beleren... terreinwijsheid. Beide paarden letten op, kijken uit, weten waar ze mee bezig zijn. Zowel thuis als onderweg.

Je laatste stukje maakt me blij
Hoe herkenbaar allemaal, de ene keer gaat het super, de volgende keer voel je je als een kieke zonder kop.
Het loslaten is een groot iets, niets meer verwachten en zien waar je uitkomt. Dromen en doelen stellen mag uiteraard maar zijn geen prioriteit, plezier met je paard dan weer wel. Hoe minder je gefocust bent op het resultaat, hoe beter het zal gaan en hoe meer plezier je eraan beleeft.
Dus trek je broek maar terug op een keep on smiling

En dat je meer met je billen bloot gaat tov Namkje dan hier: