Christel Provaas schreef op donderdag 11 maart 2010, 8:17:


Paarden zo uit de wildernis ... dat zal een ander verhaal zijn. Maar de paarden in onze maatschappij? Nee, ik geloof er ook niet zo in dat die ons als "jager" zien. Bedoel, zo'n beetje ieder veulentje wordt direct na de geboorte geconfronteerd met "de mens". Inprenten, noem het van mij part "desensibiliseren", van onze eigen soort. We zijn in de ogen van het paard wellicht een vreemde diersoort ... 't ziet eruit als een jager, maar doodt niet ... sterker nog, het komt voer brengen en ruimt de mest op ...
We hebben het gedrag van paarden in het wild bestudeerd en hebben ontdekt dat er bepaalde knopjes op het dier zitten. We proberen dus niets anders dan die knopjes te beïnvloeden en zo hun taal te spreken. Het zal er in de ogen van een paard best wel vreemd uitzien, maar ach ... het dier is het gewend van ons, hij is, denk ik, wel gekker gewend! Meer is het, volgens mij, niet ... beïnvloeden van rasspecifiek gedrag.

Lena schreef op woensdag 10 maart 2010, 18:20:

Ach, dat is langzaam vanzelf wederzijds ontstaan. Ze staan hier aan huis, ben erg veel bij ze en heb tijd zat de dingen vanzelf te laten ontstaan. Zo is ook dit daaruit geboren. Het valt binnen het grote kader. Van beide kanten begon het klein en voorzichtig, aftasten, zoeken naar wederzijds begrip, wat zijn de spelregels. Je wil elkaar geen pijn doen, waar zijn de grenzen... mijn grens ligt ergens anders dan die van het andere paard (daar speelt ie veel ruwer mee)... toen dat éénmaal duidelijk was kon ik los gaan. Nu zijn we goed op elkaar ingespeeld. Het is een enorm vrolijk, speels en zeer extravert paard. Wat er in zit zie je erg onmiddellijk aan de buitenkant. Dat heeft vast geholpen

Hm, persoonlijk zou ik dat spul echt niet aan m'n paarden geven. Alle troep, benzine, olie, what ever dat op de weg gelegen heeft spoelt of spettert de berm in. Afgezien nog van alle afval die erin waait of gegooid wordt.

Nou , het zijn geen bomen , maar deurposten , elkaar [echt erg af en toe ], de kruiwagen , boomtakken in de bak waarover ze gewoon struikelen, omgegooide watertonnen , de palen in de inloopstal
En Maike , volgens mij kan die ook tegen een boom botsen.
Er wordt hier wat afgebotst.

Ik moet zeggen dat Namkje dat gebots wel wat heeft afgeleerd in de kudde , maar hier ramt alles gewoon tegen mekaar.Toch een beetje friezen eigen?

Gr Esther

Martina schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:17:


Ik moet het ook niet ... maar je hebt bermhooi én bermhooi. Maar het bermhooi waar ik van griezel is de bermhooi die jij nu beschrijft, Martina.

van lennep schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:31:

Ach Ester,
iedereen ervaart 1 stapje voorwaarts en 2 achterwaarts. Is niet erg hoor, iet voor jou en niet voor je paard, want uiteindelijk ga je nog altijd voorwaarts daar waar je vroeger ter plaatse bleef of zelf achterwaarts ging. Als je met die gedachte vrede neemt, gaat te rest vanzelf. De lat niet te hoog voor je zelf leggen, daar doe je je paard geen plezier mee. Gewoon rustig verder opbouwen. Komt wel goed!
Trouwens Dames? Morgen hebben jullie een lekker uitje achter mijn hoek om! Als jullie een bezoekje willen komen brengen (apperitiefje drinken (heb nog een lekje elexir d'Anvers zelfs)) zijn jullie harte welkom

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:18:


Ik denk het! Herken het ook wel, zowel bij Goke als bij Jeen. De laatste noem ik ook wel eens Leo (lomp en onhandig ) Mij omver lopen doet er geen één. In het begin wel, want ik ging ook aan de kant, paardje moest er door hé ... nu absoluut niet meer. Maar het zal niet de eerste keer en ook niet de laatste keer zijn dat ze ergens tegen aan botsen.

Cindy Helms schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:24:


Ja leuk, Cindy! Maar dan hebben deze 40-plussers denk ik zelf ook Massage- en Bewegingstherapie nodig

Vroeger , toen Maike nog op een pensionstalling stond , en ik ging met hem wandelen , liet hem grazen in de berm , dan werd ik door de vader van de pensionhoudster echt aangesproken dat ik dat beter maar niet kon doen vanwege de hondenpoep die er lag.
Hij was een koeienboer , en zei dat er bepaalde wormen in hondenpoep konden zitten die bij koeien zelfs voor miskramen kon zorgen , dus dat het voor een paard ook wel eens niet zo gezond kon wezen....
Hij was de grootste fan van Maike allertijden , helaas is hij niet meer

Maar er zijn bermen en bermen.
De bermen hier bij ons huis , daar wil ik geen hooi van hebben , ook al ziet het er zomers supermooi uit , en heeft het erg veel verschillende soorten grasjes.
Er ligt ook erg veel hondenpoep , oa....

Gr Esther

Anja geen probleem, ik ken daar nu ook een aantal zeer goede "touches' voor

Cindy Helms schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:24:


Weet je , heel veel hangt af van je eigen verwachtingen. Ik had niet verwacht een volledig beleerde Bonfire mee te nemen naar huis , maar een paard waar alle knopjes opzitten zo ongeveer wel. Maar daar heb ik mij gewoon in vergist , wist ik veel! Ben nog nooit op stap geweest met een paard wat ''beleerd'' is , en achterafgezien heb ik nooit geweten wat dat inhield.
Maar ik snap nu hoe en waarom Trudy vindt dat Namkje klaar is , ik kan nu wel verder.


Ik moet nog rijden , zal ik een tupperware bakje meenemen? kan ik het thuis proefen

Leuk Cindy!

Gr Esther

We gaan hier regelmatig rijden in een groot bos en heidegebied "in de buurt". Vorig jaar waren we de weg een keer kwijt. Dus we gingen ff staan beraden. Heb m'n paard ff in een prachtige berm laten eten. Zag er niks mis aan. Bij thuiskomst werd het paard hevig ziek. Zweten... trillen... pijn. Kom ik een tijdje later op de zelfde plek in dat bos.... liggen er dode planten en dor gras... Had een boer dus iets gespoten in de akker ernaast. Tja, dat kon ik op dat moment nog niet zien. Sindsdien ben ik zeer huiverig voor bermen die ik niet helemaal ken.
Er zijn bermen en bermen... de vraag is hoe zeker je bent van waar het spul vandaan komt.

Suzanne Graauw schreef op woensdag 3 maart 2010, 18:17:


ik heb de foto's net bekeken (en in het album een reactie geplaatst), echt leuk. Bedankt hoor, ook aan de fotograaf van dienst.
mooi ook om te zien dat je honden er ook zo'n lol in hebben. Bij ons is het oppassen geblazen met de combinaties paard/hond. Mijn oudste hond hoort niet meer zo goed en kan vaak op de domste plaatsen eerst staan, of zitten, bijvoorbeeld pal achter een paard ofzo . ik heb al vaak de schrik van mijn leven gehad, probeer ook altijd van haar goed in het oog te houden opdat ze niet in haar ongeluk loopt, maar als ik met mijn aandacht bij de paarden ben is het soms lastig. Als ik bewust iets ga ondernemen met de paarden, dan moet ik mijn honden thuislaten.

groetjes, Katrien

Ik heb geen idee waar het hooi van daankomt (waar het groeit)
De mensen waar mijn paard op stal staat die willen zo min mogelijk geld uitgeven aan het eten van de paarden.
Tot nu toe was het hooi niet super maar redelijk (voor zover ik het kan zien)
Nu is het echt bagger wat we voeren zoals gezegt er zit veel afval in het hooi. Ook komt er als je het uitschud veel zand en zwart spul uit.
Als ik het zwarte zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat het een beetje op hele kleine stukken kool lijkt. In elk geval lijkt het me niet goed om te voeren.
Dank je wel voor jullie bevestiging van waar ik bang voor was. Ik ga heel snel een andere oplossing verzinnen.

Mirella

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 9:37:

Eerst de basis, daarna zet je alle (optie)knopjes er stap voor stap op. Zelfs op Amaroc en Enno staan ze nog niet allemaal. Elk leeg plekje dat je vindt kan je daarmee opvullen, maar daar gaat tijd overheen. Die grijze massa in jou hoofd en je paard zijn hoofd moet daarvoor kunnen rijpen. Binnenkort terug van 0 beginnen hier en stap voor stap met Invierno beginnen. Gaat ook voor mij terug wennen zijn, alleen weet ik ondertussen wel al veel beter wat, waar, wanneer en hoe ik het wil én heb ik heeeeeeel erg veeeeeel geduld gekregen.
Tot morgen dames,
Cindy