jacqueline postmes schreef op donderdag, 30 december 2004, 18:47:


hoi jaqueline,

gaat t over Murphy?

Mijn haf woont in een potstal + paddock samen met 24 andere ponies. Die stal wordt aan het begin van de winter dik opgestrooid en een paar keer per week komt er weer een pak stro bij. De stal is ongeveer 20 bij 60 en de ponies staan er erg veel in (daar staat het kuil dus moet je bijblijven).
Mijn ervaring is dat het zo begin februari wel een beetje een vieze zooi wordt ondanks het opstrooien. Maar de enige kwalen die de ponies ervan krijgen is van de aangekoekte stront op de bovenkant van hun hoeven. Er zijn er eigenlijk geen bij die hoesten en ook mok komt niet voor. (zelfs niet bij de halfbloedjes). Dus eigenlijk ben ik er wel tevreden over....

jacqueline postmes schreef op donderdag, 30 december 2004, 18:47:


hallokes
Ik denk dat de normale leeftijd van het inrijden 3 jaar is. Je kan uiteraard wel vroeger beginnen met grondwerk, zadel opleggen, aan de hand over straat, drukoefeningen enz... (jong geleerd = oud gedaan) Maar met echt te rijden zou ik minimum wachten tot het paard 3 jaar oud is.
(Ik heb wel geen ervaring met fjordjes, maar ik denk dat dat voor ieder ras hetzelfde is) (western paardjes worden wel al geleerd op 2,5 jaar)

Ik hoop dat ik u hiermee van dienst ben geweest
groetjes karen.

Karin schreef op woensdag, 29 december 2004, 21:09:


ach Karin,
ik denk dat iedereen die met paarden bezig is
als ie diep in zn borst duft te kijken
wel eens bang is
ik ben een doorwassen vent van 43
en ik beken !
ik heb al vaak geslikt en gedacht vooruit dan maar
we zien wel ...
ook niet op de paarden die ik goed gewoon ben
maar toch, mn eerste paard was (en is)
een bloedhete renvolbloed waarop ik dikwijls gedacht heb
waar gaat dit heen, hoe kom ik hier ooit af
en ik ben eraf gekomen, hard op hard,
weer recht geklauterd en verder gedaan
maar toen was ik stukken jonger en onbedachtzamer !
Nu staat zij op pensioen na een hoop veulens
waar ik nu mee rij of leer mee rijden

je angst moet je proberen te kontroleren of te kanaliseren
en in ieder geval, als je écht denkt dit lukt niet
doe het dan niet !
probeer situaties zoveel mogelijk vooraf in te schatten
en probeer jezelf te konditioneren hoe je erop moet reageren
bv en vooral, je houding op je paard
als je dichtslaat in een kramp vlieg je zo door de lucht
maak jezelf lang en buig naar achter ipv naar voor
in probleemsituaties en je wordt stukken zekerder van je zit !
het is géén garantie maar helpt je wel psychologisch.

Rustg blijven, nog zoiets
konditioneer jezelf om in elke situatie rustig te blijven
slik je woorden in en geef géén krimp
ik zag het vandaag nog bij een rit aan zee
(tiens, ik ben je zelfs niet tegengekomen....)
met mn jongste dochter van dertien ging het even fout
ze viel op dr staartje en had nadien ook wat hoofdpijn
(ondanks helm en body-schaal)
en dit is nu precies de angst die mij meest parten speelt
stel dat er iets gebeurt met mn kinderen, vrouw of vrienden ...!!!
ik voel me altijd verantwoordelijk.

Ik ben géén groot voorstander om paarden te rijden die ik niet ken
kijk eerst hoe ze reageren met iemand anders
hoe ze in de omgang zijn en ook
hoe gaan "hun" mensen er mee om !
en ga er zeker nooit zomaar direkt mee buitenrijden

Je kan je angsten ook helpen overwinnen
door enkele simpele tastbare dingen :
- een gsm (mobieltje) : voor mij dé eerste reden om er een aan te schaffen
- je eigen vertrouwde zadel, niets boven je eigen zetel
- een helm en beschermkledij, hoewel ik er zelf liever géén draag
een vriendin van me schafte zichzelf een airparka aan
een soort licht reddingsvest dat je vastmaakt door een touwtje aan je zadel
en zichzelf in een flits opblaast rond hals en heupen en langs de wervelkolom - een jaar later heeft ze het gelukkig nog niet nodig gehad
maar haar zelfvertrouwen is wel enorm gestegen ...

natuurlijk, hoe ouder je wordt, hoe meer gevaren je ziet
en hoe vaker je jezelf bang maakt
maar ook hoe meer ervaring je eigenlijk hebt
je moet dus altijd proberen, het zien van gevaar,
positief te kombineren met je opgebouwde ervaring
way to go girl !

(en als je echt té bang bent geworden ....
koop dan een ijsko of een shet met 'n karretje
SORRY GUYS !!!!)
groetjes peter

als we nou eens
alle toeristen hadden gechipped .....

karen de schutter schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:00:


en volbloedjes en dravertjes
lopen al op twee in wedstrijdjes
topsport met lagere-school-kindjes

ik ben net begonnen met een merrie van 5
heb nog een ruin van 5
en een merrie van 7
om te starten
we hebben alle tijd ....

Anne-lauren schreef op donderdag, 30 december 2004, 19:18:


even voor de duidelijkheid het is niet mijn fjord maar een paardje
die op dezelfde boerderij staat als mijn ijsco's . volgens die mensen
is het beestje 2,5 maar volgens mij en nastaja (ook bekent op dit forum)
is het beest pas goed een jaar. ik heb die mensen al vertelt dat het
beestje te jong was. maar die mensen geloven het niet dat het
slecht is voor het veulen om nu al bereden te worden. ben benieuwt hoe
lang het duurt dat de eerste ijzers eronder komen.
heeft iemand nog tips om die mensen duidelijk dat het slecht is voor zo'n beest?

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Peter Donck schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:05:


Hum de IJsco
Karin rijdt op IJscoos.
Peter bij deze ben je uitgenodigd om het vooroordeel over de sukkelige IJscoos hier uit te komen proberen
Ik heb hier een paar braverds hoor, maar op onze Schurk roepnaam Björk ben je welkom met helm reddingsvest bodyprotector en aanverwante artikelen
Je bent wel een grappenmaker MWOE
We spreken snel wat af, en op de Schurk heeft Karin wel gereden
Maar zonder dollen, angst moet je altijd serieus nemen, ik ben ook geen held, en zeker niet op paarden die ik niet ken. De band met een paard is belangrijk, het wederzijds vertrouwen.

Groeten Esther, enne hoe zijn de Belgische paarden??

Peter Donck schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:10:


Wij starten met vijf jaar, omdat een paard met 3 echt nog niet is volgroeid.
Helaas wordt er te vaak gestart met paarden in de groei.
groeten Esther

Florien de Graaf schreef op Mon, 27 Dec 2004 21:12:52:


Hoi Florien,

Ik heb een een vrouw ontmoet en die wil mij graag helpen met mijn pony.
Het is best akelig want hij vliegt als een paard langs komt langs zijn deur.
Eerst kon ik hem dichter bij huis zetten maar die 2 weilanden lopen helemaal onder water wat voor zijn hoeven niet goed is.
Dat vrouwtje gaat mij helpen met mijn pony,omdat ik zelf 15 nou ben en (omdat er in de toekomst nog een paard misschien bijkomt) dan voert ze mijn pony,als mijn toekomstig paard op de manege staat kan ik gewoon elke dag naar ze alle twee toe want de vrouw die ik heb leren kennen heeft het weiland dicht bij de manege.
Deze vrouw is ook nog eens dierenarts.

Wat er nu met mijn pony gaat gebeuren :

Hij kan lekker verhuizen naar een weiland,natuurlijk staat hij niet alleen.
Hij staat dan samen met de shetlander en veulen.
Het zijn wel 2 hengsten,de shetlander is vrij vriendelijk maar kan ook een aso zijn (haha) het veulen is super lief,niet alleen tegen andere paarden maar ook tegen mensen.
Het diertje hadden ze uit een kudde gehaald de moeder moest hem niet,hij met de fles groot gebracht.
Mijn pony is een ruin maar heeft met een shetlander hengst voeger een tijdje gestaan,en dat ging vrij goed af en toe pakte mijn pony de shet wel eens bij de kraag want wilde natuurlijk niet gedekt worden .
Maar deze weien liggen vrij droog,en van deze vrouw kan vanuit gaan dat ze hem goed voert en op hem let.
Ik kom hem wel 1 a 2 keer per week rijden en mijn vriendin rijdt hem bij wanneer ik geen tijd heb.
Die vrouw is er nog en als mijn zusje genoeg ervaren mag zij hem af en toe rijden.

Groetjes Kimberly

Ja dat heb ik niet alleen met paardrijden. Maar ook in de auto, in de trein, in tunnels. Ik zie altijd alles al gebeuren wat niet gebeurd!


Omdat ik het nog steeds leuker vind dan dat ik het eng vind!


Tijdens mijn eerste stage ben ik er heel bewust mee bezig geweest. Toen was ik heel erg bang. Mijn stagebieder heeft me onwijs geholpen door steeds de goeie paardjes te kiezen, tijd te geven wanneer nodig en soms een duwtje om me verder te krijgen. Super hoe sommige mensen dat in kunnen schatten. Daarna ben ik naar duitsland gegaan voor 4 maanden en kreeg ik hele andere paarden te rijden (de typische heette sportijslanders die veel in een box staan). Omdat ik daar weinig keuze had heb ik het gewoon gedaan. En ik ben in vier maanden maar op 1 paard bang geweest, die heb ik geruild met iemand. En het ging super, heb daar dingen gedaan die ik nooit gedacht had te durven. En op de momenten dat ik angst toonde (ik was van een hengst gevallen en wou er graag nog een keer op, om er niet mee te blijven zitten, maar dat kon pas twee weken laten omdat ik beetje in de kreukels lag) werd ik super begeleid. Bleef mijn stagebieder (die andere dingen te doen had waar hij veel geld mee kon verdienen) de hele tijd bij me en hielp me er helemaal doorheen.
In NL benauwd het verkeer me soms. Heb het idee dat ik geen ruimte heb. Maar op het strand vandaag benauwde de ruimte me in begin weer ff. Dus das dan wel tegenstrijdig. De strandrit ging goed. Ik was eerst ff zenuwachtig toen alle ruimte in zicht kwam en daarna ging het super.

Groetjes Karin