marianne laenen schreef op vrijdag 19 februari 2010, 8:03:



Schaap dacht ik ook altijd hoor

Maar Peter is veel leuker
Die honden werden daar natuurlijk speciaal
langzaam voor doodgeknuppeld


En die arafatdoekies kwamen pas véél later!

Piet schreef op vrijdag 19 februari 2010, 13:27:


Waarom ben je dat gaan denken?

Christel Provaas schreef op donderdag 18 februari 2010, 22:36:


Ok, net waaraan ik ook dacht


Neenee, dat bedoelde ik ook niet. Ik weet dat mijn paarden niet recht zijn Zeker Jean ni, hoewel ze al iets gebeterd is.
Ik gebruik voorwaarts neerwaarts als ontspanning tussendoor, Soraya volgt mooi de teugel maar zij blijft deftiger lopen dan Jean die ook mooi de teugel volgt maar heel snel op de voorhand loopt.
Ik veronderstel dat voorwaarts neerwaarts dan minder kwaad kan op een lange zijde dan in bochten? Dat je de bochten mijdt en enkel ontspanning zoekt op langere stukken kan dan wel?

Ik denk er mss te hard over na maar omdat ik een paar maanden terug ontdekte dat ik zelf wat scheef in elkaar zit (waar aan gewerkt wordt), begon ik me af te vragen welke invloed dit had op mijn paarden.
Beiden zijn ze rechtsgebogen, mijn heup staat rechts lager.

Kynshiri schreef op vrijdag 19 februari 2010, 13:45:


Ik niet, maar dat laat zich raden

Gegevens zijn
a) bewust (!) onervaren eigenaar
b) 3-jarige hengst, lijkt een timide persoonlijkheid
c) sociaal wrsch slechte omgevingsomstandigheden (moet ik af gaan op wat er geschreven staat uiteraard)
a) en b) zijn mogelijk compatibel! De eigenaar heeft immers nog minstens 2 jaar om zich gericht te bekwamen, bijv. intensief bij Eddy te lessen en verder rond te kijken dan de neus lang is.
De bottleneck zit in c) ... daar ventileer ik liever geen mening over. Trap hier al genoeg op tenen.

Monique Meijer schreef op maandag 8 februari 2010, 11:59:


dat denkt ik dus ook! dieren geven dat idd zelf aan en je moet echt naar je eigen gevoel luisteren, en minder naar je hoofd want dat is het wat je in de war maakt!

je hoort dit soort verhalen veel, wij hadden dat ook met ons hondje! ze was in haar laatste nacht heel benauwd en toen is mijn moeder met haar in de armen door de tuin gewandeld, daar werd ze heel rustig van en mijn moeder ervaarde hetzelfde als jij hierboven hebt uit gelegd! en even later stierf ze in de armen van m'n ouders... heel mooi en vredig!