Wat doet Mil in die kruiden? Ik herken haar niet meer. Alles wat poten en oren heeft gaat ze uitdagen, ze staat zo gek als iets. Haar blik is helemaal anders en oeps, er schuilt een heel ondeugende meid achter dat zielige dingetje...
Weet niet of het alleen de kruiden zijn, maar heb haar verder gevoederd met PN-producten (reclame reclame , naast wat spelt (advies van Emiel) en Duits hooi die ze krijgt.
Woehoew! Ik word spontaan vrolijk als ik zie dat er weer eentje gelukkig is!

Wendy de Meij schreef op vrijdag 19 februari 2010, 10:59:


Hoefbevangenheid is iets dat je in geen enkele omstandigheid snel kunt laten genezen. Het is net als met een losgeraakte vingernagel, je zult gewoon geduld moeten hebben tot er een nieuw stuk nagel is gegroeid, en dat gebeurt niet in een paar weekjes tijd. In optimale omstandigheden kan je paard weer klachtenvrij lopen na ongeveer een half jaar (de volledige genezing beslaat ongeveer een jaar).
Dat blijven liggen zal heel waarschijnlijk dus nog een hele tijd gaan duren.... in optimale omstandigheden, dus als de oorzaak is weggenomen.

In dit geval kun je de oorzaak niet wegnemen. De ene cushing is de andere niet, maar de tumor zit in de hypofyse, een orgaan dat alle hormonen reguleert, inclusief insuline. Bij cushing ontstaat bij mensen ook vaak diabetes, en bij paarden weten we dat de kans op hoefbevangenheid sterk toeneemt.

Je kunt de kans op hoefbevangenheid wat verminderen door te zorgen dat er absoluut geen overgewicht is, en dat er zo min mogelijk koolhydraten worden genuttigd. Dat gezegd hebbende weten we dat cushing langzaam maar zeker verergert, en dat je daar eigenlijk niets tegen kunt doen.
Je hebt deze pony al de beste zorgen gegeven, de hoefbevangenheid is niet ontstaan doordat ze veel krachtvoer kreeg of zo. Je hebt het niet kunnen vermijden.

Het zal dus ondanks alle goede zorgen steeds moeilijker gaan worden om te voorkomen dat er opnieuw hoefbevangenheid optreedt.

Je pony heeft nu een moeilijke tijd, die voorlopig nog een hele tijd zal voortduren. En die waarschijnlijk weer opnieuw zal aanbreken, ondanks je goede zorgen.

Ik weet niet hoe ik het voorzichtig kan zeggen, maar ik denk dat je de realiteit onder ogen moet zien, de pony is 20, heeft nu geen fijn leven meer, wordt nu al hoefbevangen ondanks je goede zorgen, en zal door die tumor steeds gemakkelijker opnieuw hoefbevangen raken.


Ik zou er denk ik voor kiezen om haar in te laten slapen. In de meeste gevallen valt er wel iets te redden, maar cushing is een vervelend iets dat steeds maar erger wordt en de kans op een goede uitkomst onmogelijk maakt.

Sterkte!

Frans

Anja Seijn schreef op woensdag 17 februari 2010, 22:33:


niets moet, parelli vindt dat dat moet.
Ik vindt het losse werk mooi omdat je dan het paard kunt laten beslissen of het al naar je toe wil of nog niet. Komt het uit zichzelf bij je en sluit het zich bij je aan, dan verder met leadrope, dat kan ook heel goed.
Sleutel blijft: goed observeren wat er gebeurt, en erg handig om er begeleiding bij te zoeken als je het gevoel hebt dat je vastloopt.
Ik vindt Voest begrijpelijk voor de meesten mensen, er zijn geen vaste regels en dat is fijn, het paard heeft namelijk ook iets in te brengen. Die ruimte mis ik persoonlijk bij het parelli programma. Als je de mogelijkheid hebt is werken in een vierkant afgezette ruimte wel fijner voor het paard, roundpen is wat meer een vissekom, maar dit terzijde. Je moet gewoon kijken wat voor jou werkt.

Piet schreef op vrijdag 19 februari 2010, 13:27:


Klopt


Ja, duidelijk verhaal Piet en terecht/herkenbaar. Ik ben er erg vóór dat een ieder die met CT begint éérst jouw DVD's bestudeert. Heel veel beter dan alleen geschreven informatie. DOEN dus, iedereen die dit leest en overweegt om met een paard te gaan clicker trainen!!

Hoewel met honden het risico op gevaarlijke situaties inderdaad veel kleiner is dan met paarden, is het risico dat een niet zo goed voorbereide beginnende clicker trainer met honden ermee stopt "omdat het niet werkt", vergelijkbaar groot. Erg jammer, omdat de methode wel degelijk super werkt... maar, zoals bij élke methode waarmee je probeert een dier te trainen, het inzicht en de vaardigheden van degene die de methode toepast zijn wel degelijk heel belangrijk. Ontbreekt daaraan iets (te veel), dan "lukt" de methode niet.

Les nemen van een ervaren, goede clicker trainer die óók met paarden veel ervaring en kunde heeft is natuurlijk ook een heel goede manier om te starten. Maar helaas zijn er van zulke mensen nog maar heel weinig.

Trouwens, als iemand graag een keer bij mij wil komen komen om iets te leren over CT met paarden, of andere dieren, welkom! Zo lang je er maar begrip/respect voor hebt dat ik als gevolg van een chronische ziekte nog al eens een afspraak moet verzetten, als blijkt dat ik op de dag van de afspraak een erg slechte dag heb. Je mag komen met of zonder paard. Kom je zonder, dan heb ik hier dieren genoeg (paarden en andere) die gráág willen laten zien hoe CT werkt. En nee, een kennismaking kost niks...

grt,
karen

Anita Cats schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:21:


Dat is de stelling van de site van AdB: Een paard dat niet recht is mag nooit laag lopen. Alleen een rechtgericht paard kan voorwaarts neerwaarts lopen.


Hmm, Jean loopt niet goed door haar lijf (soms loopt ze wel goed zenne maar dat is steeds eerst werken) maar wilt altijd meteen zakken, fout weliswaar, een volledige stofzuiger.


Ik trek ni naar beneden


Dat kan ik aannemen maar waarom mag een paard niet voorwaarts neerwaarts lopen als ze niet helemaal recht zijn? Slecht voor pezen/gewrichten?


Je werkt idd telkens aan het rechtrichten maar vanaf wanneer mag een paard, zonder schade aan te richten, voorwaarts neerwaarts lopen?

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:52:


Lijkt me niet zo moeilijk eigenlijk, zonder persoonlijk te worden. Kijk maar naar de groei in NL, hoppeta naar over een half miljoen paarden! Kijk naar alle paarden-met-hun-nitwitten-ellende, wat ik toch moeilijk anders kan zien dan "we willen ook zo'n beest, hebben er 0,0 verstand van maar dat hindert niet". Kijk naar Marktplaats... als er afgedankte-paarden-asielen zouden zijn zaten die voller dan die voor honden. Ook "paarden" is m.n. de laatste 10 jaar tot een iedereen-moet-en-wil-trend geworden. Absurd gewoon.
Maar OK, het waait wel weer over. Rendac vaart er wel bij of anders de salamifabriek. Net als dat ik me herinner dat 15, 20 jaar terug iedere stadse knurft die een "boerderijtje" wist te bemachtigen zo nodig geiten wilde. Is ook nauwelijks iets van over.

Karen Koomans schreef op donderdag 18 februari 2010, 23:12:


Dat vind ik ook, en er zijn succesvolle voorbeelden van. Uitzonderingen weliswaar maar toch.


Túúrlijk, "zolang dat niet ten koste gaat van iemand anders (dier of mens)", zoals jij dat stelt - maar da's niet de grootste gemene deler van de praktijk! Ik heb met meer dan kromme tenen naar de paardhobbelaars van de paralympics gekeken. Ik kijk met dezelfde kromme tenen naar Anky & co hoor, daar gaat het niet om.


Mijn moeder, bijna 84 nu, is zwaar en meervoudig gehandicapt, woont ook hier op de boerderij, is gek met alle dieren, zou heel graag hebben gereden maar weet ook heel goed dat dat erg onverstandig en risicovol zou zijn geweest. Zelfs als je hele hart ligt bij de omgang met dieren zijn er talloze alternatieven voor op een paard zitten.


Ik begrijp nu en hieruit pas dat jij je persoonlijk aangevallen voelt. Dat is een misverstand. Ik doe dat nooit, daar weet ik niets van en was niet zo bedoeld


Ik vind de paarden-rage te zot voor woorden geworden. Er zijn legio alternatieven voor wie vanwege gezondheidsredenen niet kán paardrijden. Dan toch persé koste wat kost moeten vind ik rücksichtlos. Ik heb zelf een jaar of 3 geleden een gemene blessure opgelopen waar ik pas de laatste maanden helemaal vanaf ben (er staat me vaag bij dat Frans toevallig ongeveer hetzelfde had, maar gelukkig voor hem niet zo heftig). Het was niet duidelijk of het ooit zou over gaan. Ik heb om die reden niet of nauwelijks kunnen rijden. Simpel zat, en mijn paard vond het niet erg.
Ik bedoel het niet rot, maar ik vind echt wel dat je om te kunnen paardrijden voldoende fit moet zijn. Er zijn talloze handicaps te verzinnen die paardrijden niet in de weg staan, maar ook talloze waarbij dat wel het geval is. Niet lullig bedoeld, gewoon de waarheid denk ik. Geldt ook alle tuthola's met 50 kg overgewicht, etc., hoor.

Michiel schreef op donderdag 18 februari 2010, 23:58:


Zeg maar gerust voedsel-afwezigheid of -onbereikbaarheid. Had ik je zonder "ontdekking" ook wel kunnen vertellen (val ik niet in herhaling eigenlijk?). Redelijk normale, allerminst nieuwe gang van zaken in Mongolië e.d. extensieve houderijen. Wilde paarden bestaan allang niet meer.
Zelfde verhaal voor wel echte wildpopulaties van prooidieren, of we het nu over veldmuizen of zebra's hebben zijn het ziekten en verhongering die bepalend zijn. Collectief Nederlands Oostvaarderplassen Syndroom ook, zoals Frans al aanhaalde.
Lijkt er sterk op dat het voor mensen ook opgaat. Zou niet nodig moeten zijn gezien onze huidige kennis en communicatiemogelijkheden, anders zou ik toch moeten concluderen dat mensen gemiddeld toch minstens zo dom als muizen zijn
Evolutionair bezien is het echter ineens zo gek nog niet en valt er minstens even veel voor als tegen te zeggen.

marianne laenen schreef op vrijdag 19 februari 2010, 8:03:



Schaap dacht ik ook altijd hoor

Maar Peter is veel leuker
Die honden werden daar natuurlijk speciaal
langzaam voor doodgeknuppeld


En die arafatdoekies kwamen pas véél later!

Piet schreef op vrijdag 19 februari 2010, 13:27:


Waarom ben je dat gaan denken?

Christel Provaas schreef op donderdag 18 februari 2010, 22:36:


Ok, net waaraan ik ook dacht


Neenee, dat bedoelde ik ook niet. Ik weet dat mijn paarden niet recht zijn Zeker Jean ni, hoewel ze al iets gebeterd is.
Ik gebruik voorwaarts neerwaarts als ontspanning tussendoor, Soraya volgt mooi de teugel maar zij blijft deftiger lopen dan Jean die ook mooi de teugel volgt maar heel snel op de voorhand loopt.
Ik veronderstel dat voorwaarts neerwaarts dan minder kwaad kan op een lange zijde dan in bochten? Dat je de bochten mijdt en enkel ontspanning zoekt op langere stukken kan dan wel?

Ik denk er mss te hard over na maar omdat ik een paar maanden terug ontdekte dat ik zelf wat scheef in elkaar zit (waar aan gewerkt wordt), begon ik me af te vragen welke invloed dit had op mijn paarden.
Beiden zijn ze rechtsgebogen, mijn heup staat rechts lager.

Kynshiri schreef op vrijdag 19 februari 2010, 13:45:


Ik niet, maar dat laat zich raden

Gegevens zijn
a) bewust (!) onervaren eigenaar
b) 3-jarige hengst, lijkt een timide persoonlijkheid
c) sociaal wrsch slechte omgevingsomstandigheden (moet ik af gaan op wat er geschreven staat uiteraard)
a) en b) zijn mogelijk compatibel! De eigenaar heeft immers nog minstens 2 jaar om zich gericht te bekwamen, bijv. intensief bij Eddy te lessen en verder rond te kijken dan de neus lang is.
De bottleneck zit in c) ... daar ventileer ik liever geen mening over. Trap hier al genoeg op tenen.

Monique Meijer schreef op maandag 8 februari 2010, 11:59:


dat denkt ik dus ook! dieren geven dat idd zelf aan en je moet echt naar je eigen gevoel luisteren, en minder naar je hoofd want dat is het wat je in de war maakt!

je hoort dit soort verhalen veel, wij hadden dat ook met ons hondje! ze was in haar laatste nacht heel benauwd en toen is mijn moeder met haar in de armen door de tuin gewandeld, daar werd ze heel rustig van en mijn moeder ervaarde hetzelfde als jij hierboven hebt uit gelegd! en even later stierf ze in de armen van m'n ouders... heel mooi en vredig!