Anja Seijn schreef op donderdag 18 februari 2010, 0:12:
> Ik heb juist begrepen dat een goede samenstelling, verschillende
> leeftijden, beter is dan alle pubers verzamelen! Als ze uit de opfok komen
> hebben ze niets geleerd, ze worden niet opgevoed, alleen maar ravotten en
> donderjagen. Dit is ook vaak het probleem als ze uit de opfok komen en
> weer naar huis worden gehaald. In een wat evenwichtiger groep qua
> leeftijdsamenstelling wordt een duidelijk opvoeding gegeven door
> soortgenoten.
Ja en nee.
Ik zal eerst de "mijn" opfok even toelichten: het zijn pony's die een "tradtionele" hengstenhouder koopt wanneer ze nog veulen zijn. Ze worden afgespeend tussen de 6 maanden en 1 jaar en door hem in een groep van dezelfde leeftijd grootgebracht (dat is dus niet mijn keuze).
De groep wordt dus hier bij mij in het voorjaar bijeengebracht en dan zijn het dus van die hummeltjes die net bij hun moeder weg zijn of al enkele maanden met een ander veulen in een stal hebben gestaan. Maar doordat het heel de dag naar hartelust spelen is, in combinatie met veel ruimte, vers gras, en dagelijkse "mens-aandacht" zijn ze eigenlijk meteen "happy".
Het plan was om mijn eigen pony's (ik had toen alleen 2 ruinen) bij de jaarlingen te zetten, juist vanwege de opvoedkundige zaken die al in dit topic genoemd zijn, maar dat liep helemaal mis: Victor zag de veulens niet staan en was binnen een week zo vet dat hij bijna bevangen was, dus die moest uit de volle weide. En Banjer was de hele tijd bezig de veulens hardtandig te corrigeren, zelfs zo heftig dat die kleintjes door het lint met 10.000 volt gingen!
Inmiddels heb ik zelf een minikudde (3 ruinen van 4, 7 en 8 jaar en 3 merries van 1, 2 en 4 jaar) , maar krab me tav de gemengde leeftijdsopbouw wel achter de oren. De 2 kleintjes worden nl veel gecorrigeerd en weggejaagd door alle 4 de volwassen pony's en ik moet ze dus ook dagelijks uit de groep halen en apart bijvoeren. Meer voeren aan de hele groep was geen optie, omdat de 4 oudste pony's nou al veel te vet waren, terwijl ik de 2 kleintjes echt te mager vond worden.
Tav de jaarling kan ik het corrigerende gedrag van de grote pony's wel begrijpen, want zij is echt hondsbrutaal. Maar tav de 2-jarige niet: zij is eerder schuw, stapt meteen uit de ruimte als een grote pony er aan komt, is altijd afwachtend en wordt desondanks flink gebeten (mist flinke plukken haar).
Ik denk dus persoonlijk inmiddels dat het opvoeden door oudere pony's misschien alleen goed / prettig gebeurd wanneer het in aanwezigheid van familie is. Immers, een merrie corrigeert haar eigen veulen, maar beschermd het ook.
Warboel
