clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 8:55:


Hier niet ver vandaan (Bilzen) zit er ook zo-een.
Paarden staan op stal in hun eigen schijt, worden grof bejegend en hardhandig rondgejaagd, de kerel heeft een grote bek en is ook nog eens zeer vrouwonvriendelijk, gaat met z'n 100 kilo op een jonge 3 jarige Arab van nog geen 1.45 zitten maarre.... rijdt wel bitloos he (alsof dat een graadmeter is).

Hij noemt zichzelf in de hele omgeving paardenfluisteraar.
Hoe harder ze dit van zichzelf zeggen, hoe minder vetrouwen ik er dan alweer in heb.

Iedereen die hem kent weet nu gelijk wie ik bedoel (nee, hij leest hier niet mee).

Groet, Pien

Unartica schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:47:


Nee daar schrik ik niet van, ik heb me op dat moment alleen maar kapot gelachen om het zo goed uitgekozen moment.
Vóór ons de menners, achter ons de dressuurrijders in de wit met zwarte pakkies en hun keurige paarden keurig in de plooi, die hebben het allemaal meegekregen.
Tja, bitloos he, en met hengsten, oei oei oei, zie je nou wel wat ervan komt...

Stelletje losgeslagen koibois....

Groet, Pien

equicani schreef op woensdag 17 februari 2010, 15:22:

Het is enkel

Geef jezelf de kans om te testen, je kunt bij diverse zadelsites gewoon zadels uitproberen, zodat je kunt uitvinden wat je zoekt.
Het is handig om een in ieder geval een rugprofiel te weten van je paard. Een zadelpasser kan die maken.
.
Wat je ook moet weten is je eigen maat. Sommige zadels zijn gewoonweg te breed voor je heupen, en sommige zadels zijn gewoon te groot, waardoor je alle kanten op wordt gesmeten.

Dan moet je nog weten welk doel je hebt, zadeltypes zijn ontworpen voor het soort werk dat ermee gedaan wordt

Ik heb zelf ontdekt dat mijn merrie een erg brede schouder heeft, ook nog een buikig figuur heeft waardoor alle singels in haar oksel kruipen en op die manier het zadel naar voren trekt.
Dan heeft ze ook nog een erg korte rug, lees weinig plaats voor een zadel, zodat de meeste zadels gewoon te lang zijn en op haar nieren terecht komen.

Ik heb nu drie zadels: mijn eerste zadeltje paste wonderwel erg redelijk, was bijna een ponyzadel, dus lekker kort. Echter was te smal voor de schouders, ben bang geweest voor atrofie, maar we (mijn zadelpasser en ik ) hebben ontdekt dat het zadel is gaan wijken. Verder heb ik een Heather moffet, boomloos, voor mij zat het prettig, maar ontdekte dat de onderkant dus gewoon recht was, waardeloos dus voor een gewelfde paardenrug. Heb kussens laten maken voor een betere pasvorm.

Ik heb nu ook sinds kort een portugees zadel. De bouw van het zadel is zodanig dat de drukverdeling ideaal is. Ik heb gedacht: ik zoek naar tweedehands ambacht, zodat ik al niet de hoofdprijs betaal. Daarna de zadelpasser laten komen, om het zadel aan de rug aan te laten passen. Omdat het ouderwets ambacht is, is zo'n zadel ook makkelijker te vertimmeren..
Die plastic in elkaar gestanste troep van tegenwoordig valt onder je handen uitelkaar als je er iets aan probeert te veranderen, dus dat past meteen goed en anders koop je het niet.
Je kunt niet zonder adviseur, het mooist is iemand die je niet slechts eigen aanbod laat uit proberen, maar ook wil kijken als je zelf een zadel inbrengt.

Succes!

Ik geloof je hoor , maar ik snap het niet....
Hierin ben ik zeker geneigd om met Eddy mee te gaan.
Ik kan het niet wetenschappelijk onderbouwen , het is meer het gevoel dat je de band die je hebt met je paard , door een praam op de proef stelt.

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 17 februari 2010, 22:41:


mh ik gebruik de praam enkel en alleen een zeldzamen keer en vnl. maar om 1 ding te doen omdat ie dan echt voor zin eigen bestwil, zijn eigenaar en ook een beetje voor die van mezelf even geen afweerreacties mag doen. Chemisch sederen om dit ding te doen vind ik persoonlijk niet wenselijk omdat dat camoufleert. Dus ... jaja ook mijn supergevoelig Rockje heeft hem al 4x op gehad, maaaaaar heeft mij dit als eigenaar noch als behandelende arts ooit kwalijk genomen. Hangt allemaal van het dier, de arts, de omstandigheden, ... af. Maar ikzelf geef ze liever een roesje moest het echt nodig zijn, dan een praam erop voor alle andere dingen. Maar met innerlijke rust en geduld krijgt een mens best al heel wat voor elkaar hoor

Frans Veldman schreef :

Weet je heel zeker dat paarden geen pijn voelen dan? Zijn ze niet gewoon gehinderd in hun bewegen en doet elke beweging pijn in hun lip dus kijken ze wel uit? Ik vind zo'n paard een totaal verstijfde indruk maken hoor, al eens gelet op het oogwit als er een praam op de lip gedraaid zit?

Als je bij Puck met het voornemen om de praam te gebruiken ook maar in de buurt van haar lip komt gaat ze al omhoog hoor, dús heeft ze negatieve associaties, lijkt mij....

Groet, Pien

ps: tijdens eenm bevalling maakt de vrouw ook endorfinen aan, dat is een natuurlijke reactie op pijn. Maar om noiu te zeggen dat bevallen geen pijn doet....?!

marianne laenen schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:24:


op buitenrit?
Neen, je hebt gelijk hij rijdt inderdaad op een blind paard (in de bak).

Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 10:10:


In een omheinde ruimte waarbij het paard het aantal passen leert kennen, geleid door zijn rijder over een waarschijnlijk vlakke gesleepte ondergrond waar het paard zich helemaal kan geven.
Mij lijkt het sterk dat zo'n paard buiten ook zoveel vertrouwen zou hebben want hij is niet in staat zelf zijn weg te zoeken (maw waar hij zijn benen neerzet op ongelijke ondergrond en op onbekend terrein).

Maargoed, ik heb geen ervaring met blinde paarden....

Groet, Pien