Hebben jullie nog tips voor sladressings en kaassausjes?

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 februari 2010, 10:47:


Ben het met jou eens. Eten en drinken kan puur instinct zijn.
Ik denk dat jij heel goed in staat zal zijn om te besluiten wanneer het genoeg voor Amber is geweest.
Het zijn de mensen die er tegenop zien (ik zou dat net zo goed doen) om een definitieve beslissing te nemen, niet het dier. Die weet niet wat er boven z'n hoofd hangt.

Frans Veldman schreef op maandag 15 februari 2010, 13:03:

Grappig Zo'n gebakken ei met bacon in de ochtend "gaat inderdaad veel langer mee" dan 3 boterhammen. Het is nu kwart voor 2 ongeveer en ik zit aan m'n andijvie salade met tonijn en wat pijnboompitten (per 100gr 13,5 carb waarvan 0,1 suiker). O ja, heb wel wat kaas (no carb) tussendoor gesnoept. Het helpt ook alleen al als je es opschrijft wat je eet op een dag...
Des te meer ik me hierin verdiep en het zelf ben gaan doen realiseer ik me dat het juist veel groente is. Op één of andere manier zat het eerder in m'n hoofd als "geen groente eten" . Ik merk nu dat op de pasta, rijst en het brood na het niet veel van m'n normale eten afwijkt. Behalve dat ik nu veeeeel vetter en veel meer ei eet. Juist dat meer vet mogen eten is wel bevrijdend. Ik vond het wel lekker om wat meer olie over de sla te doen maar mocht dat niet van mijzelf vanwege de calorieën... Heel herkenbaar dus, het bevrijdende

Wil schreef op maandag 15 februari 2010, 13:29:


Dat maakt het dus juist zo vreselijk moeilijk. Gisterenavond hebben wij onze hond, Woody, een beagle van ruim 10 jaar oud moeten laten inslapen. Vrijdagochtend was ze serieus ziek ... van dierenarts doorverwezen naar kliniek. Ze was superbenauwd en had geen trek in eten. Een beagle die niet eet is serieuze shit! Enfin ... röntgen van de longen, echo van het hart, later een ECG ... hele dag en nacht in zuurstofhok. Woody had serieuze hartklachten, vochtafdrijvers en harttabletjes mee naar huis gekregen en van dag tot dag bekijken. Zaterdag ging goed, alhoewel ze me wel de hele dag heeft liggen aanstaren. Zondag ... wat een toestand ... weer niet willen eten en benauwd. We hebben er alles aan gedaan om het het diertje zo comfortabel mogelijk te maken. 's Middags kon ze nauwelijks nog lopen en draaide haar ogen constant heen en weer ... als een soort ruitenwissers. Accuut de kliniek gebeld en onmiddellijk met de hond langs gegaan. Woody gaf over ... de brokken van een dag ervoor kwamen onverteerd naar buiten?! Gedoe met ogen is neurologisch, waarschijnlijk een tia. Eén oor was plotsklaps heel erg smerig ... nader onderzoek ... tumor. Wij hebben besloten Woody met rust te laten en haar vredig te laten inslapen. Dat vredig viel knap tegen ... de slaapspuit vond ik ronduit akelig ... ik heb het gevoel dat het hondje voelde dat ze vertrok en ze kermde zoals ik haar nog nooit had horen kermen ... ik heb het hele hondje nat gejankt. Rationeel weet je dat je het voor haar goed doet, maar emotioneel ... pffff, dan ga je twijfelen ... heb ik wat gemist bij Woody, doe ik er goed aan, mag ik dit wel beslissen ... Aan de andere kant vind ik als mens dat je je verantwoordelijkheid dient te nemen en een dier niet onnodig moet laten lijden. Zo sta ik ook ten opzichte van mijn eigen leven, mensen én dieren hebben recht om op een waardige manier dit leven te verlaten. Maar de pijn wordt er niet minder om!

Frans Veldman schreef op maandag 15 februari 2010, 12:03:

je hebt het allemaal al gezegd
maar blijft de vraag met wat je die kweekvis gaat voeren
(hetzelfde geldt voor vlees hoor)
met roofvisserij op zuidamerikaanse ansjovis ?
met sojabonen uit het platgebrande regenwoud in brazilie ?
met mais van de barestripped pampas uit argentinie ?
met gerekupereerde dierlijk afval van wegens dreiging geruimde veebedrijven ?
en waar waren die alweer mee gevoerd ??????

opnieuw gras is een deel van de oplossing !