Collane schreef op vrijdag, 17 december 2004, 13:50:
> Ik heb de volgende informatie gevonden, Vitamine B12 zit in
> o.a.:>
> Bananen, zonnebloempitten, noten, alfalfa, fenugriek, gember,
> ginseng, hop, klis,
> koningskaars, paardenbloem, rode klaver. >
> Zeegroenten: chlorella, dulse, kelp, spirulina.>
> Er zijn nog een paar meer, Ik heb ze niet allemaal genoemd.>
> Er zit dus weldegelijk vit.B12 in planten!
Ja, dat zal niemand ontkennen.. de vraag is echter hoe 'beschikbaar' is deze vitamine voor mens of dier.
Met uitzondering van paardenbloem en rode klaver zijn al die andere planten en vruchten voor paarden niet beschikbaar ( tenzij bijgevoerd)
:) Nou ik dachut niet!
Op de eerste plaats zou je er verstandig aan doen om eens een kijkje te nemen op de site van de Ned. Ver. van Veganisten, altijd interessant voor hen die zich bepaalde voedselbeperkingen opleggen (geen dierlijke produkten eten). Ik heb een klein stukje voor je gekopiëerd:
- voor alle duidelijkheid: dit is voor mensen, niet voor paarden maar er staan wel wat relevante dingen in over het aanwezig zijn (of niet!) van Vit B12 in planten ........................
Vitamine B12 lijkt het hete hangijzer in een zuiver plantaardige voeding. Toch zijn een vitamine B12-gebrek en veganisme niet vanzelfsprekend met elkaar verbonden. Ook niet-veganisten kunnen, vooral door een slechter wordende spijsvertering, een vitamine B12 gebrek hebben. Bijna alle gevallen van B12-tekort betreffen juist mensen die wel dierlijke produkten eten.
Wel is het zo dat vitamine B12 maar in zeer weinig plantaardige produkten aanwezig is en dan nog maar in zeer geringe hoeveelheden. Een B12-tekort lijkt bij een veganistische voeding minder voor te komen dan verwacht kan worden op grond van het feit dat die voeding niet of nauwelijks B12 bevat. Mogelijke invloeden zijn een gezonde darmflora, die zelf ook bruikbare vitamine B12 kan produceren, de zeer geringe hoeveelheid die nodig is, ongeveer 2½-miljoenste gram per dag (2,5 µg/dag - Voedingscentrum), en de lichaamsvoorraad die voor jaren voldoende kan zijn. De produktie in de eigen spijsvertering en de benutting van de kleine hoeveelheden uit plantaardige produkten, zijn echter kwetsbaar. Er wordt voor gewaarschuwd dat op den duur tekorten wel kunnen optreden, als er geen betrouwbare bron in de voeding is.
Waarom zou vitamine B12 mogelijk problemen geven bij een plantaardige voeding, die voor het overige zo uitstekend past bij onze natuurlijke behoeften? Een verklaring ligt in het feit dat we tegenwoordig veel meer worden geconfronteerd met chemische stoffen, die B12 kunnen vernietigen. Door een betere hygiëne en het voortdurend (chemisch) reinigen van voedsel (waaronder bestraling), komen we ook veel minder in contact met de nuttige micro-organismen, waaronder de B12-producerende bacteriën.
Het nemen van een aanvulling staat velen van ons in eerste instantie niet echt aan. Maar zo'n klein gisttabletje maakt het wèl mogelijk om zonder risico een puur plantaardige voeding, die zo heilzaam is voor mens, dier en milieu, te gebruiken. Het is maar een klein stukje onnatuurlijk gedrag (en dan een stukje met heel positieve gevolgen) in vergelijking met het vele andere in ons leven dat al verre van 'natuurlijk' is.
Over de voor paarden noodzakelijke Vit.B-complex stoffen pak ik er mijn studieboeken bij en schrijf ik wat in een volgend postje.