Michiel schreef op zondag 7 februari 2010, 20:55:
> Anja Seijn schreef op zondag 7 februari 2010, 18:42:
>
>> Wel met hem werken, hij is nog maar 9 jaar en
>> niet helemaal gezond in lijf en leden, maar berijden ... what's in it for
>> him?
>
> Zoals ik al zei, álles!
> Maar niet als hij die eerste stap naar rijden, net zoals elk ander paard,
> niet kan maken op grond van zijn verleden.
> Kan hij dat wel, dan is hij veel beter af.
> Elk paard maakt liever een wandeling met iemand op zijn rug dan
> er naast lopend (mits in beide situaties evenveel gegraasd mag worden).
Dat vind ik wel héél kort door de bocht geredeneerd Michiel. Het ene paard geniet van rennen op hoge snelheid, het andere paard loopt liever lange afstanden in stap.
Paarden die echt graag over lange afstanden hard gaan zijn meestal paarden die speciaal voor dat doel werden gefokt, bijv. dravers en renpaarden. En dan nog, geef zo'n paard werkelijke vrijheid (zonder mens die hem beïnvloedt) en ik denk dat ook zo'n type paard zich al snel meer natuurlijk zou gedragen. Meer natuurlijk = een laag gemiddeld tempo, en veel bezig zijn met voedsel zoeken.
> Waarom? Omdat er veel meer vrijheid is om harder te gaan, voor de
> vluchtreflex geeft het meer ruimte/vrijheidsgevoel, de afstanden die je
> aflegt zijn groter er valt dus meer te beleven voordat je terug gezet
> wordt in de wei, de tijd dat je samen op pad bent is doorgaans langer. De
> hulpen zijn veel veelzijdiger en rijker dus de communicatie ook. Wat wil
> een paard nog meer?
Naast je paard, eventueel met een step of fiets als hulpmiddel zodat je zelf mee kunt in een sneller tempo, kun je m.i. het paard minstens net zo veel bieden als op zijn rug.
Stappen over lange afstanden is wat het paard in de natuur doet. Met af en toe even uitleven door te rennen en te spelen, maar dat kan ook in de wei en/of - met een niet blind paard - onderweg, in vrijheid ergens op een veld en/of met mens naast het paard, al dan niet met step of fiets als hulpmiddel.
De hulpen veelzijdiger en rijker als je op z'n rug zit? Ik zie dat helemaal niet zo; het ligt er maar net aan wat je jezelf en je paard leert als signalen (hulpen).
Lichaamstaal is hét belangrijkste communicatiemiddel tussen paarden onderling. En lichaamstaal kun je veel gemakkelijker toepassen als het paard jouw hele lichaam kan zien
en dat gaat niet als je op zijn rug zit.
Dat "lichaamstaal" gaat niet op voor een blind paard, dat begrijp ik. Ik reageer op jouw schrijven "Elk paard maakt liever een wandeling met iemand op zijn rug dan er naast lopend". Bij een blind paard kunnen de hulpen ook veelzijdig zijn. Paarden kunnen prima stemhelpen leren begrijpen. Ze kunnen een target volgen (je hand, of je schouder, of een een balletje dat aan een steel is vastgemaakt - het kan van alles zijn, eventueel ook iets waarop een geur is aangebracht).
Rijden heeft ook nadelen voor het paard. Het is moeilijker om - op de langere termijn - gezond te blijven als je vaak een ruiter draagt. Je moet dan je manier van lopen meer aanpassen (meer gewicht op de achterhand leren dragen), vergeleken met gewoon lopen zoals je van nature bent gemaakt. Het belast het paard meer, letterlijk.
De begeleider zal op de rug van een paard eerder een voor het paard vervelende fout maken dan een begeleider op de grond. Zeer goede ruiters daargelaten; de meeste ruiters geven onbedoeld en ongewild hun paard toch regelmatig een vervelend gevoel. Bijv. door niet altijd perfect in balans te zijn, door tuigage dat knelt, drukt of irriteert, ... Plus, mijn ervaring is dat ik beter kan zien en begrijpen wat het paard aan mij wil duidelijk maken wanneer ik niet op z'n rug zit maar het hele paard en zijn lichaamstaal kan zien. Dat komt ook de communicatie ten goede.
Vind ik dan dat rijden altijd zielig is voor het paard? Nou nee, dat is doorslaan naar de andere kant van het spectrum. Maar dat een paard liever wordt gereden dan dat er een begeider naast hem mee gaat, dat geloof ik werkelijk niet! Rijden is een mensenwens.
> Maar goed alles op zijn tijd natuurlijk, jouw paard zoals elk paard, zal
> het zelf als positief moeten kunnen ervaren, of het nu blind is of niet.
Mee eens. Ik moedig Anja van harte aan om aan de slag te gaan met Ingenioso; ik geloof zeker dat zijn leven nog verder verrijkt kan worden.
grt,
Karen
Warboel
