Peter Donck schreef op zondag 7 februari 2010, 12:36:


Wij zijn bezig een levend wilgenvlechtscherm aan te leggen. Dat hoeft niet heel breed te zijn, je kan het snoeien, maar houdt wel goed de wind tegen. Ik heb dat gezien op een biologisch tuinen complex. Wilgen ca. 1 tot 2 meter uit elkaar zetten. Takken die aan de zijkanten groeien in elkaar vlechten en dan kan je de voor en achterkant gewoon snoeien (en aan je paarden voeren). Zowel zomer´s als in de winter houdt dat goed de wind tegen.
(Ze hadden ook heel leuke portaaltjes van wilg gevlochten, waar je lekker in kon zitten met zelfs een wilgendak boven je hoofd)

Els.

Els Kleverlaan schreef op zondag 7 februari 2010, 14:24:


Het is niet zozeer wind tégen te houden, want dan krijg je valwinden, de functie van een heg moet vnl die van windbreker zijn, zodat wind er wel doorheen kan, maar sterk geremd wordt.
Vandaar dat de tuinbouw werkt met fijn gaas van kunststof. Misschien een oplossing tot je heg die functie kan overnemen.

Hoi Sandra,

Het is een o zo bekend dilemma. En ik ben bang dat het dat wel zal blijven!

Het wel willen eten en drinken zegt voor mij ook niet zoveel over de kwaliteit van leven. Ik heb een heel oude geit gehad, die op een gegeven moment door haar pootjes zakte en niet meer op kon staan. Ze lag gewoon op haar buik, met de kop omhoog. Ze mekkerde als we bij haar kwamen en at en dronk wat we haar aan boden. En ook meste en plaste ze nog, wat uiteraard een smeerboel gaf op de vloer onder haar. M.a.w.: het koppie werkte nog, maar de pootjes konden niet meer. We hebben haar in laten slapen, omdat ze volgens ons geen kwaliteit van leven meer had, maar ik weet niet hoe ze daar zelf over dacht.

Het is altijd zo ontzettend moeilijk om in te schatten hoe een dier zich voelt. Ik zou haar gewoon in het land laten lopen en, wat je al doet, een beetje met haar clickeren om haar aandacht te geven. Af en toe kan je misschien proberen ietsje verder te gaan met haar aanraken, maar mijn ervaring is dat het ene paard daar wel van houdt en het andere niet. Onze Willem is bijv. een enorme knuffel, maar Boully moet daar niets van hebben. Die staat het liefst gewoon lekker bij je zonder aangeraakt te worden.

Moeilijk hoor! Houd vooral goed je zelf in het oog. Ook jij moet je er nog wel bij voelen!

Els

Hier heb ik ook over zitten denken.
Ik weet een aarden wal, om een gebied, waar Wapiti herten worden gefokt.
Een wal opgetrokken uit boomstronken en afgedekt met aarde.
Die ligt er al meer als 18 jaar en heb ik nog nooit modderig gezien!
De herten maken er veel gebruik van, gezien de vele kriskras lopende wissels.
Zelf zat ik te denken aan een wal van schoon bouwpuin (!) en daar een laag grof (gebroken)zand overheen. (= niet ronde zandkorrels). Dit stuift ook niet en waait niet weg, maar klinkt in door het "hoekige" struktuur.
Dit lijkt mij "natuurlijker" voor de hoef dan een aarden wal, dat hebben ze in de wei al, toch?

Nils en Olly

Piet schreef op zondag 7 februari 2010, 14:40:


Okay, sorry Peter, ik heb het verkeerd geformuleerd. Uiteraard houdt zo´n wilgenscherm de wind niet tegen, er zit best wel ruimte tussen de takken, maar het wordt wel luw erachter, waardoor je veel minder stuif hebt.
Dat gaas ken ik, maar dat is best prijzig (naar onze mening, dan). Wilg groeit ontzettend snel en is heel gemakkelijk te stekken. Het voordeel van het vlechten is dat je het scherm vrij smal kunt houden. Dat is gemakkelijk als je niet zo veel plaats hebt om je bak.

Els.

Wij hebben een zandberg voor de paarden. Ze spelen erop, liggen erop, graven er gaten in, staan er op de uitkijk en staan er droog. Dus in eerste instantie heel leuk. Maar na verloop van tijd wordt de berg steeds lager en breder. Als het erg droog is in de zomer verspreid het zand zich in alle richtingen en is het best stoffig.
Dus af en toe moet er nieuw zand op.

Moniek

bedankt voor je reactie. Met die geit hebben jullie het enige humane gedaan lijkt me. Maar idd... eten en drinken zegt niet alles. Is veelal toch instinct, denk ik.
Typisch genoeg houdt ze wel van aanraking. Kroelen in nek, aan de oren en haar hoofd vindt ze heerlijk. Alleen die manenkam en schoft he... en bij heupen/si gewricht. Oorzaak dat ze daar niet graag aangeraakt wil worden is pijn, lijkt me.
Inderdaad heb ik alle plannen om haar nog wat soepel te maken maar laten varen en hou ik het op spelletjes.
Maar het blijft moeilijk te bepalen waar je grenzen moet trekken en of een paard al dan niet veel pijn heeft...
De janken niet he.