Nils Vellinga schreef op zaterdag 6 februari 2010, 20:25:


Nee, Nils, daar gaat het juist om, ivermectine wordt niet gemakkelijk afgebroken. Daarom is het zo slecht voor het milieu. Ivermectine wordt na toediening voor meer dan 95% uitgescheiden, dus in een organisme wordt het ook amper afgebroken.


Regenwormen overleven voor een belangrijk deel de ivermectine in de mest en kunnen dus nog wel composteren, andere organismes zoals kevers overleven de ivermectine niet.


Uitspoeling is heel wat anders dan afbreken. Nitraten spoelen uit maar komen ook gewoon in het grondwater terecht. Ze zijn wel weg daar waar ze gedumpt zijn maar ze zijn niet in het niets opgegaan. De ene stof spoelt makkelijker uit dan de andere. Voorbeeld: ik heb een wei waar jarenlang aardappelen zijn geteeld, er is hier veel zg bouillie bordelaise oftewel kopersulfaat gebruikt als bestrijdingsmiddel. Bij bodemanalyse blijkt deze koper nog in de grond te zitten, ongeveer 300% van normale waarde, deze waarde is misschien gehalveerd als jij en ik allang begraven zijn. De koper komt uiteindelijk ook gewoon in het grondwater terecht.
Ivermectine is niet wateroplosbaar, het is een stabiel produkt.

Gedver wat een ellende. En nee, je kunt dat niet veranderen. Zo gaat het in sommige landen simpelweg en de burger staat op straat...
Kan je eigenlijk weinig zinnigs zeggen dan behalve wellicht de boel toch proberen te verkopen en met de paarden naar een land te trekken waar je toch wat meer beschermd wordt door de wet.
Eifel lijkt me een mooie mogelijkheid.
En anders is zweden, noorwegen en finland er ook nog altijd. Landen waar grond nog betaalbaar is. En waar veel grond is en een goede wetgeving.

Ik denk dat er niet veel meer mogelijkheden open staan dat te accepteren dat je je huidige plek moet verkopen en je te orrienteren op een nieuwe plek.
Kan dus weinig zinnigs voor je betekenen en alleen sterkte wensen in deze rotsituatie.

Piet schreef op zondag 7 februari 2010, 10:32:


Ik heb jaren terug Inge Teblick gezien, die tijdens een clinic met een blind paard clickerde. Dat paard had het ook nog nooit gedaan. (Ik heb daar meen ik toen ook over geschreven).
Ze is toen begonnen met een bal targetten, voor zover ik me herinner. Eerst vlak voor zijn neus houden, dat het bijna niet mis kon gaan. Na verloop van tijd lag de bal ergens in de stal en zocht het paard de grond af om hem te kunnen targetten. Ook volgde het paard, met een soort ¨tussenbridge¨ langs een arm van iemand de weg naar de bal, het idee van warm, warmer, yes! zeg maar.

Els.

Piet schreef op zondag 7 februari 2010, 10:32:


Ja, ik doe mee ... ik zal voor het verhaal Ingenioso gaan zitten, heb zo al wel mijn ideeën. Ik wil hem niet gaan berijden omdat dat mij uit meerdere hoeken al werd afgeraden. Mijn gevoel daarbij is ook niet goed. Ik zie namelijk niet wat ik daar voor Ingenioso aan toevoeg. Wel wil ik van Ingenioso een Piet Bakker paard maken. Lang teugelwerk om hem sterk en soepel te houden én om afleiding te geven. Ik merk dat als ik hem in de bak aan de dubbele lijn heb, hij zich veilig voelt en durft te lopen. Ik ga mijn verhaal schrijven en ga jou mailen

Els Kleverlaan schreef op zondag 7 februari 2010, 11:52:


Was dat paard volledig blind? Een bal is een dood ding, vrijwel onmogelijk voor een blind paard om deze te gaan "zoeken" en te targetten. Of werkte Inge met geur?

Peter Donck schreef op zondag 7 februari 2010, 10:26:


Oké, duidelijk verhaal, Peter! Dus niks opentrekken, maar gewoon zand toevoegen? Ook geen kokosvezels mengen, zodat de bak mooi vlak blijft? Ik heb namelijk begrepen bij de blauwe buren dat dit één van de eigenschappen is van deze vezels, de bak blijft vlak. Vooral in de zomer als het droog is, wordt de bak niet mul en zakken de hoeven niet door het zand, maar blijven ze mooi "op" de bodem.

Anja Seijn schreef op zondag 7 februari 2010, 11:54:

.

Voor zover ik weet, was dat paard volledig blind. Het kon niet zonder begeleiding ergens heen lopen. Naar wat ik me herinner, kwam het dier ook niet zonder begeleiding buiten, want liep overal tegen aan. Stond dus de hele dag in een box, die ze dan wel door en door kende.

Het was een heel gewone bal. Het paard moest dus ook echt op zoek, met de neus laag over de grond. Maar dat deed het wel. Ook het volgen van de arm deed het goed. Het is al zo´n tijd terug, dus ik weet het niet allemaal meer heel precies. Het was wel heel leuk om te zien, het paard werd echt enthousiast.

Els.

Sandra van Bommel schreef op zondag 7 februari 2010, 11:14:


Moeilijk hoor. Ik herken het twijfelen daarover, heb zelf een chronisch ziek ezeltje. En heb in het verleden voor dezelfde vraag gestaan met betrekking tot een aantal andere dieren (en mensen).


Ik zou als Amber mijn paard was ervoor kiezen haar voorlopig te laten rondopen. Ik denk dat een paard dat liever dood zou zijn een sterk verminderde belangstelling voor eten heeft en zich afsluit, in zichzelf keert.

Als ze mijn paard was zou ik er mee gaan clicker trainen. Dat is totaal anders dan het werk waardoor ze getraumatiseerd is; je kunt elke associatie daarmee gemakkelijk vermijden. Ze hoeft - zeker in het begin - geen halster om en je hoeft geen hulpen te geven in de vorm van fysiek contact (fysieke druk is niet nodig, zelfs niet heel voorzichtig). Laat daarbij ook elke vorm van andere druk weg, door geen verwachting te hebben van wat ze zou móeten doen.

Bij een paard zoals Amber zou ik gewoon in de wei beginnen, bewust op gras. Want wil ze liever grazen ipv meedoen aan het clickerspel? Prima, aan haar de keus.

Op die manier kun je ervaren wat ze zelf aan gedrag aanbiedt, dus wat ze zelf leuk vindt om te doen in ruil voor - als ze het "clicker spel" eenmaal doorheeft - de fun van het oplossen van een puzzeltje / een mentale uitdaging (wát moet ik doen, zodat jij clickt en ik weer een beloning kriijg?), de fun van het samen bezig zijn (met iemand die je vertrouwt, iemand waar je graag bij bent), en in ruil voor kleine voerbeloningen.

Als je op gras begint zijn die voerbeloningen alleen de moeite waard voor haar, als ze het *spelletje zélf * leuk vindt. Ze zal zich niet forceren (niet mentaal en niet fysiek) als ze ook de vrijheid krijgt om niet (meer) mee te doen.

Misschien zorgt clickeren met Amber alleen voor wat gewenste afleiding (mentale uitdaging) en een prettig samen zijn met jou en niet meer dan dat. Prima.
Of misschien zorgt clickeren ervoor dat je Amber uiteindelijk kunt helpen haar trauma's voor bijvoorbeeld de trailer kunt laten overwinnen. Dat zou fijn zijn, want dan kunnen er bijvoorbeeld foto's gemaakt worden waardoor een duidelijker beeld ontstaat van de schade in haar lijf. Misschien blijkt dat ze het leuk vindt (na een tijdje) om samen met jou te wandelen. Ook dat kan een verrijking van haar leven zijn.

Het is niet dat ik denk dat een leven voor haar als grasmaaier per definitie niet de moeite waard is, zeker niet! Maar mbv clicker training kun je haar uitnodigen om te tonen of ze vérder nog iets wil , of ze het fijn vindt om afleiding en/of een mentale uitdaging erbij te hebben.

Als je handvatten wilt hoe je dat dan in de praktijk precies zou kunnen doen, vraag maar! Ik vind het leuk om daarin mee te denken, en dat geldt vast ook voor Piet, voor Eva, voor Inge en wellicht nog andere mensen. Via het forum of via privé mail; wat je wilt.

Sterkte / succes,
Karen

Anja Seijn schreef op zondag 7 februari 2010, 11:59:


als je er géén paard in laat zallie wel vlak blijven
wat dacht je dat die kokosvezels kleine kaboutertjes zijn die alles weer mooi vlak leggen ?

wat je saharastuif betreft : rondom een dichte haag aanleggen waardoor de wind géén vrij spel heeft
en daarin of daarachter nog een extra bomen-wind-breekscherm

joop schreef op zondag 7 februari 2010, 11:21:


De klou is; dat er weinig nitraten uitspoelen van de mesthoop, ze blijven in de mest tot ze word uitgereden/gespreid over het veld.


Koper en ivermectine zijn natuurlijk niet vergelijkbaar, maar ik begrijp je punt.
De natuur is inventief, misschien dat er gewassen zijn die koper uit de bodem trekken/benutten, zoals een eik, kalk uit diepere lagen haald en benut?


De Ivermectine in de mest is nog schadelijk voor andere mechanismen, ja, maar dat is - voordat het door de regen/mestworm is gepasseerd.
IN de mestworm word het produkt geneutraliseerd. Wat ik niet weet, welke invloed de temperatuur (+60 graden) in de mesthoop op ivermactine residu heeft.

Nils en Olly

Els Kleverlaan schreef op zondag 7 februari 2010, 12:02:


Mijn zuster had een kat, die op 19 jarige leeftijd volledig blind was.(is 25 jaar geworden)
Die wist haar weg perfect te vinden in de tuin en keuken, zolang zich niets verplaatse.
Ze wist zelfs nog muizen te vangen en op de kast in de keuken haar slaapplaats altijd te vinden.
Nu kan het zijn dat een paard dit vermogen niet bezit, omdat het zo niet bedoeld is, het IS tenslotte een prooi dier?

Nils en Olly

Britt Claeys schreef op zaterdag 6 februari 2010, 23:33:


En ik krijg nog steeds een error 404, als ik in Instellingen/ Forum setting, op "opslaan" klik

Nils en Olly

Anja Seijn schreef op zondag 7 februari 2010, 11:59:



Yep ,is zoals Peter zegt, Anja gewoon verhogen en goede kwaliteit zand erop dat aangedamd word (is belangrijk) de meeste pistebouwers /loonwerkers zorgen voor een zacht bodempie omdat DAT héél goed is voor de paarden hun voetjes .Als je dan sporadisch eens met een betonrol erover gaat krijg je een mooie harde bodemopp die toch véél water doorlaat en droog blijft .Tijdens stortbuien ga je nog wel plassen krijgen maar die zakken zéér snel weg naar lager gelegen grond "zolang" die niet oververzadigt is !!! In de winter moet het al héél grof worden eer zo'n opp bevriest en glad word door de grove korrelstructuur v/h zand

Anja Seijn schreef op zondag 7 februari 2010, 11:52:


Leuk!
Voor wat het rijden betreft, mijn gedachte daarover is dat wanneer je zoveel grondwerk met hem gedaan hebt, dat hij leert jou altijd te kunnen vertrouwen en je kunt dat vertalen naar op zijn rug, dan heb je een goede kans dat je een werelds rijpaard ervan kunt maken wat zich helemaal voor zijn veiligheid op jou richt, net als nu met de dubbele lijn.

Ik kan nog steeds niet besluiten wat nu wijsheid is: enten tegen het West-Nijl virus in het voorjaar of niets doen. Enten verlaagt de weerstand, maar dit virus is geen vriendelijke jongen.
Daarbij komt dat dit een enting is die echt in het voorjaar moet, omdat de werking (geen jaar, ik dacht een maand of 6, 7, 8) dan in het muggenseizoen optimaal is. In de winter vliegen er geen muggen die de ziekte overbrengen.
Daarom ben ik toch nog erg benieuwd wat anderen hierover denken.
Ook ben ik benieuwd naar de meningen van mensen met veel paarden zoals Pien en Eddy.

Moniek