Een vraag die me erg bezig houdt de laatste tijd ivm aanvullende info die ik heb gekregen....
Hoe bepaal je of de kwaliteit van het leven nog goed is voor je paard?

Ik zal proberen om het probleem in het kort te omschrijven. Ik heb al een aantal keer topics geopend omtrent amber met vragen. Amber is een merrie, 18 jaar, sinds april bij ons en vanaf het begin trubbelkind.
Met zekerheid Kissing Spines in schoft. Mogelijk veel meer artrose in oa rug, maar foto's konden nog niet worden gemaakt ivm ernstige stress
Weet sinds gisteren dat er ook sprake is van een trailertrauma.

Zeer kort levensloop: Draver, doktersbehandeling nodig gehad in die tijd, niets meer gemaakt, veulen gekregen (tenminste 1) verwaarlozing, dressuuropleiding (kon toen alle gangen incl galop), verschillende eigenaars, veel mee gesprongen, uiteindelijk hier terrecht gekomen waar de problemen zich opstapelen.

Ze loopt wat stijf, nek is stijf, flipt als ze denkt dat je wilt opstijgen (paniek en dreigen, wit van de ogen zichtbaar, hoofd hoog, oren in de nek, in de lucht bijten, dreigen, heftig slaan met de staart, dreigen te trappen) maar doet dat ook wel als je grondwerk met haar wilt doen, zelfs in stap.
Als ze gewoon in de wei staat en je gaat naar haar toe, is ze zeer vriendelijk, wil graag kriebelen en aandacht en kun je er bij wijze van spreke onderdoor lopen. Ze zal echt niets doen.
Kriebelen met de andere paarden doet ze niet, is er soms wat zuur na, zondert zich vaak af (maar raakt in paniek als er eentje de wei uit gaat) rent niet, speelt niet, behalve als ze op adrenaline is.
Loopt niet kreupel, maar ontlast in rust wel steeds hoef waar ze al meer problemen mee heeft gehad. In hoef is geen probleem te herkennen. (ze is ijzerloos)

Omdat laden en onderzoek elders vanwege haar stress nog niet mogelijk is, staat ze momenteel op metacam in overleg met da om te kijken of dat een verschil in gang of gedrag teweeg brengt
Tot nu toe geen enkel resultaat. Gedrag en beweging blijven hetzelfde.

Laatste info... 6 jr geleden kreeg ze een dressuuropleiding en kon alle gangen, incl soepele galop. Stond bekend als een zeer lief en betrouwbaar paard, absoluut veilig, zelfs voor onervaren mensen.
3-4 jaar geleden werd ze verkocht aan ene Lena met de mededeling dat ze niet kon galopperen omdat het een draver was
(vlgs da en therapeut is het opeens krijgen van problemen met galop een eerste indicatie dat er iets niet goed is)
Lena geloofde het verhaal en dochter ging er volop met springen. Paard was ook toen superbraaf en betrouwbaar.
Lena vond het paard zelf niet zo lekker zitten. Ze liep wat stijf.
Een jaar later was de dochter er moe aan, maar was amber ook een zuur paard geworden.
Lena heeft het nog geprobeerd, maar paard liep erg stijf en oncomfortabel en toen Amber haar ook nog vol in het gezicht beet, was voor haar de maat vol
Hoefsmid beweerde dat Amber een rugprobleem had.
Voorgaande eigenaresse kwam kijken, zei dat er niets mis was met het paard, kocht het en verkocht het weer meteen (voor behoorlijke prijs en met kapot zadel).
Nieuwe eigenares ging weer volop rijden en wrs springen (eigenaresse hield van springen) en was Amber na 1 jaar hartstikke beu.
Vertelde ze niet, maar het was duidelijk dat ze het paard niet moest.

Nu staat ze dus hier en moet ik de conclusie trekken dat de schade die ze heeft opgelopen omvattend is. De link voor haar werk=pijn is duidelijk. Hoe ze zich voelt in de wei?
Weet ik niet....
Ze ziet er tevreden uit, maar rent of speelt niet. Kroelt ook niet met de andere paarden. Verdraagt nauwelijks aanraking manenkam/schoft.

Ik ben geneigt te zeggen... goed, dan maar grasmaaier en lekker laten rondlopen.
Voor zolang ze wil...
Maar hoe weet je wanneer ze nog wil? Of haar levenskwaliteit nog goed is?
Hoe bepaal je wanneer je haar geen plezier meer doet daarmee?

Ze eet en drinkt overigens goed.
Maar hoe het verder zit.....

Kortom... hoe bepaald je voor je paard wat het beste is....?