Ons shetje Puk heeft hyperlipemie, zo vertelde de
DA vandaag.
Puk is dus zo'n pony die bij wijze van spreken van het kijken naar gras al
hoefbevangen raakt. En dus zijn we zeer streng voor haar, want dat willen we niet. Alléén hooi. En verder niks.
Desalniettemin leek het de laatste tijd wel of ze toch een
hoefbevangenheid ontwikkelde die niet meer weg wilde gaan. Moeilijk lopen, stijf. Naast een soort radeloosheid (want wat moet je dan uiteindelijk nog doen?) kregen we ook steeds meer twijfels of we nu met
hoefbevangenheid alleen te maken hadden of met meer, want dan kon ze toch ineens weer heel goed en hard over beton lopen.
Thermofoto's wezen op wat mogelijke problemen in de wervels, dus osteopaat gebeld. Daarna had ze nog meer spierpijn, maar dat scheen logisch na dat gekraak.
Toch een bloedonderzoek laten doen. Dat wees ernstige hyperlipemie uit.
Nu weten we dat een pony nooit mag vasten en dus ze heeft altijd toegang tot hooi gehad. Ze eet trouwens gewoon normaal (staat eigenlijk altijd te eten) en drinkt ook normaal. Waardoor wordt het dan veroorzaakt?
Zou het strenge voederregime dan uiteindelijk tot een tekort aan glucose in het bloed hebben geleid? Nu heeft ze iets ingespoten (glucose denk ik) gekregen en moeten we haar
biks geven. Ik vind het eng, maar dit proces moet gekeerd worden.
Maar we zitten wel in een hele moeilijke situatie, ik ben bang dat ze daar nu weer
hoefbevangen van kan worden. Kiezen uit twee kwaden, die misschien wel allebei gaan winnen. Zo voelt het nu.
Is er iemand die hier ervaring mee heeft of er iets zinnigs over kan zeggen?
Warboel
