clarissa ruijgrok schreef op maandag 25 januari 2010, 9:27:
> o my god. Deze cowboy snapt er niks van, al zijn hele leven
> lang.
> Ik heb een reactie eronder geschreven, de reacties zijn wel erg
> jubelend, ff een ander geluid maar. Het paard staat zeer
> gespannen bij hem, en als hij hem aait stapt het achteruit
> Verder vind ik de houding van deze man erg ongeïnteresseerd en
> zeer ingenomen met zichzelf, gebogen houding. Dit is geen open
> houding. Is wat mij dan even opvalt.
Absoluut respectloos vind ik het vasthouden en later wegschieten van de brandende sigarettenpeuk wat deze overjarige cowboy in het begin laat zien. Maak die peuk uit als je met een paard aan de gang gaat en al helemaal als je je laat filmen.
Ook zou ik die neurotische bordercollie binnenzetten wanneer ik een jong paard ging beclickeren.
Maar dan, het clickeren zelf. De cowboy lanceert in dit filmpje een nieuwe trainingstool, het zg "synchroonclickeren". Dit is een hele knappe versie van slingeren met de zweep en op hetzelfde moment clickeren. Zulks vergt een enorme linkerhand-rechterhandcoördinatie en is dus heel knap en zeker een filmpje waard.
Ook erg vernieuwend is de transformatie van de click tot commando-tool: als ik met mijn zweep zwiep en tegelijkertijd click, is dat voor het paard een teken om in een hoek te gaan staan. Hiermee wordt het 'ouderwetse' clickeren met de click als
bridge, in één machtige beweging aan de kant gezet, wat zeg ik, voorbijgestreefd.
Bewonderenswaardig vind ik het acceptatieniveau van het jonge paard. Het dier ondergaat de potpourri aan tegenstrijdige signalen zoals geclick, gezwiep, geaai, onduidelijk uitwijk- en toenaderingsgedrag van de kromme cowboy zonder aggressief te worden! Wellicht omdat het dier gedurende de hele sessie een totaal andere focus heeft: door dat hek naar de grotere ruimte toe, weg!
En ineens is daar het woord, verontschuldigend bijna: "End".
Warboel
