marianne laenen schreef op zondag 10 januari 2010, 20:14:


moest dat ! (uit troepteken?) ?

Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 21:27:

Zal ik niet doen, lijkt me levensgevaarlijk...

Tssss..... lijkt mij dat jij nog beter af bent met een volledige narcose of zo!

Jules idem dito. Die heeft voor een apex-resectie zelfs aan de morfine gezeten.
In Nederland nog.... En zelfs daar kwam het nog doorheen.

Ik denk Frans, dat jij tot de mensen behoort, net zoals Jules, die ook heel moeilijk onder narcose te krijgen zijn?
Jules werd ook voortijdig wakker en kon zich verdorie precies herinneren wat er in de operatiezaal gezegd was... 1 arts schijnt een mop verteld te hebben, die kon hij feilloos navertellen.... ;-(( Ook een instrument wat op de vloer gekletterd is...
Nachtmerrie lijkt mij dat. Geen pijn gevoeld hoor... maar gewoon niet genoeg slaapmiddel. En idd...... het lijkt wel alsof jullie een moker-sedatie nodig hebben!
Wat Jules krijgt... gaat een Olifant mee plat. En áls het al werkt.... heeft ie ook zeker een paar uur lol daarvan. Alleen is dan het leed allang weer geleden... dus krijgt ie dan ook nog barstende koppijn... zo'n dag is gewoon een verloren dag...

Ja, voor Jules dus ook...het is absoluut geen aanstellerij. En angst heeft ie allang niet meer! Teveel tandartsen gezien in z'n leven.
Ze heet Patricia..... ) Denk nog geen 1.60..... kleiner als ik... leuk smoeltje...
en zeer vakkundig. Maar er zitten daar meer.... weet je dat ze zelfs apex-resectie's doen? In NL moet je daarvoor naar een kaakchirurg....


Eigenlijk niet eerlijk he? Je gebit... Ellende als het melkgebit doorkomt.... ellende als het voor de 2e keer doorkomt... ellende tijdens..... en ellende als het er definitief uitmoet.....

Wil.

sandratien2 schreef op zondag 10 januari 2010, 21:33:


Alleen de een wat meer dan de ander he?


Wij stoken het hier niet warmer dan 15 graden. In de leefruimte althans. In de slaapkamer, toilet enzo, alleen de vorstbeveiliging. Is geen enkel probleem na een hele korte gewenningsperiode. Alleen als je bij anderen op bezoek bent voelt het aan alsof je in een sauna terecht bent gekomen.


Veel te veel, en daar zou eens wat meer over nagedacht moeten worden. Maar ja, minder mensen is minder kiezers, en minder consumenten. Past niet goed in een groei-economisch model. Dus prediken we doem en verderfenis bij vergrijzing, en delen we kinderbijslag uit in plaats van kinderbelasting.


Toch wel dus???

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 18:59:


Dat ben ik heus wel eens met jouw Frans. Dit paard liep toch ook buiten? Dus ik snap eerlijk gezegd niet waarom je dit nu schrijft? Moest dit gebeurd zijn door over de staldeur te kruipen ofzo, dan had je misschien 'zie je wel' kunnen roepen? Maar nu? Dit kwam 100% door de gladde ondergrond. Ik stond er zelf op te kijken. Het paard deed niet gek, heeft geen ijzers meer, ze liep voorzichtig (tja, ze was natuurlijk behoorlijk kreupel, dus dat is niet zo gek) en ze ging gewoon even rollen en stond heel beheerst recht. En dan blijkbaar in't recht komen is haar been zijwaarts geschoven door de sneeuw.
Moest het mijn paard geweest zijn, had ik haar trouwens ook niet op stal gezet.
Het is alleen zo rottig dat de beslissing om haar wel buiten te laten, nu zo slecht uitdraait. Het was al zo'n moeilijke situatie en de eigenaresse had dan wel het inzicht om tegen het advies van haar DA in, haar paard toch buiten te laten.
En dan gebeurt er zoiets.
Het lijkt wel of Murphy er mee te maken heeft. Dat meisje wordt nu keihard afgestraft hiervoor.


Tja en jij staart je blind op het feit dat ik 1 paard heb dat s'nachts op stal staat. (Net alsof een paard wat enkele uren in de schuilstal gaat staan ook niet meer zou weten, hoe hij over die ondergrond moet bewegen? ) Dat we er nog 3 andere 24/7 buiten heb lopen, ga je aan voorbij.
Je doet net alsof een paard 24/7 buiten houden voor mij 'het grote onbekende is'?
Onze andere pony's, die zie je ook niet zomaar ongestraft over die ijslaag crossen hoor. We hebben er maar eentje die dat durft riskeren en die heeft ook al meermaals de grond van dichtbij mogen bewonderen. En het is dat die schijnbaar onkwetsbaar is ofzo, want anders zou ik daar ook niet gerust in zijn.

Wat jij daar schreef maak ik mijzelf ook altijd wijs.
Maar als je dan een paard zich op zo'n banale manier, door met één beentje wat weg te schuiven zich zo ziet verwonden, vind ik dat toch even heel moeilijk om te geloven.

Arabesk schreef op zondag 10 januari 2010, 21:37:


Kijk maar eens hoeveel mensen er zijn op de aarde!! Als dat geen succesvolle diersoort is dan weet ik het niet meer.

http://www.pavo.nl/pavo-dailyplus-instructie-video.html

Hilárisch dit. Allemaal opgehokte paardjes die je met twee handjes gehakseld gras weer hélémaal gelukkig tovert. Niks in de wei met vriendjes, gewoon pavo daily plus en álles is weer goed.

Vroeger heette dat 'aflaten kopen voor een goed geweten' tegenwoordig heet dat 'voederfabrikanten sponsoren om je geweten te sussen'

Tjonge jonge jonge.... wat een idioterie. En dan die serieuze voice over erbij.

Cindy Helms schreef op zondag 10 januari 2010, 21:40:


uitroepteken, dus. Uit en troep zijn andere zaken.

Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 21:40:


Tuurlijk wel! Als je het vanuit de mens bekijkt. Maar op een grotere schaal. Bijvoorbeeld op de levensduur van de aarde stelt het geen fluit voor. Waren we als mensheid niet meer dan een tijdelijke bewoner, (die de ozonlaag een beetje heeft aangepast, dat wel)

Ik heb een soort vergelijkbaar probleem gehad, maar dan met mijn rug. Die had ik flink belast met zwaar klussen. En gewoon lekker stug doorgaan. En vervolgens verder belasten. De spieren die dat werk moesten doen waren ermee gestopt en andere spieren namen het over. Maar ook die stopten ermee, want die waren er niet voor gemaakt. Ik kan nog met moeite lopen.

Ik heb er een jaar over gedaan om weer alles te kunnen. Want inderdaad, die spieren zitten weer vast aan bandjes...en elk klein bandje moet goed staan om je botten weer op de goede plek te kunnen houden. Dat heeft veel tijd nodig. Ik heb een heel plan uitgevoerd van 200 situps per dag, om vervolgens over te stappen naar 3 kwartier balansoefeningen en met zo'n fitbal oefeningen doen. Daarnaast moest ik 2 x per week zwemmen en vooral blijven paardrijden. Maar dat is met zo'n erge bekkeninstabiliteit dan dus niet zo slim. Aan het eind van de rit kon ik alles weer doen, zelfs de paarden bekappen, en had ik zelfs een sixpack . Het was wel keihard werken en vereiste wat zelfdicipline, maar je krijgt er weer zoveel voor terug! Dus blijf vooral vooruit kijken, dan komt het echt wel goed!

Ik heb toen hulp gehad van een fysiotherapeut en een chiropractor. Zij werkten samen wat ontzettend fijn is geweest. De fysiotherapeut heeft mij in het bijzonder geleerd hoe je verantwoord een kruiwagen moet beladen en moet rijden. Hoe ik moet gaan staan tijdens het bekappen van de paarden, hoe te tillen, hoe ik zelfs mest uit de wei moet harken. Echt op mijn dagelijkse dingen afgestemd en dat was erg goed geweest. Ik hoop dat je ook zulke mensen om je heen hebt, dat maakt het een stuk gemakkelijker.

Veel sterkte, en blijf lekker van je paardje genieten!

Groetjes Jolanda