Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:


Eh, volgens mij kun je ook te veel je best doen...

Net zoals eerder in het topic ook al genoemd werd over het ontspannen zijn en doen alsof...

Als jij je heel hard aan het focussen bent op bv. 'gegrond zijn', stel je je onbewust eigenlijk minder open voor andere dingen.
Tenminste, da's zoals ik het zie, het is lastig uitleggen.

Een beetje het idee van niet kunnen slapen en steeds tegen jezelf zeggen 'je moet nu in slaap vallen, over een paar uur moet je weer op' en dan heel hard je best doen om te ontspannen en in slaap te vallen - wat vaak juist dan niet lukt.

Cindy Helms schreef op maandag 4 januari 2010, 15:10:

En het werkt ook nog

Nils en Olly

Monique Meijer schreef op maandag 4 januari 2010, 16:24:


Heb ik hier een hele tijd geleden al eens over geschreven. Ik hoorde er het eerst over vertellen van een Duits meisje dat met ons mee naar Eddy Druppel is gereden. Ik vind het wel geen mooie rijstijl. En krijgen die Rai-paarden écht geen rugproblemen?

Marianne

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 18:52:


Tja, zweverige zaken kan je beter niet uitleggen, zijn ook niet uit te leggen, ze gebeuren gewoon.
Als het werkt, moet je gewoon tevreden zijn

Nils en Olly

Lena schreef op maandag 4 januari 2010, 19:54:


Nee hoor, gewoon eerlijk. Het ergste wat je kan overkomen is een gedachte. Zonder geachte geen muur maar wel een mooi mens met gevoelens die altijd ook weer oplossen en dan even slapen, lachen en morgen fris weer op.
Wie zei zoiets ook al weer ... michielsonjabarend

Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:



Omdat je dan heel erg in je hoofd gaat en gaat beredeneren wat er allemaal kan gebeuren etc. Als je in je hoofd zit verlies je contact met jezelf, zit je óp het paard in plaats van 'erin'.


Lekker kletsen, wat lachen ---> ontspanning, niet in je hoofd dus.

En ook dat is te verklaren: naarmate je meer op elkaar ingespeeld raakt groeit het vertrouwen, wederzijds gevoel, de zekerheid. Dan kun je in dat gevoel blijven en hoef je niet in je hoofd te gaan.


Groetjes terug, Pien

Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:


Ik herken dit heel erg. Vooral als ik alleen ben, ben ik erg bezig om alles zo goed te doen, dat ik eigenlijk heel gespannen zit en zie (bijvoorbaat) allerlei rampen gebeuren. Eigenlijk zelfs als ik niet alleen ben. Toen ik (nog jong en gezond was:)) bij Pien les had, wist zij mij er altijd goed op te wijzen. Ademhaling zat hoog, schouders niet ontspannen of ik spande mijn kaken, er was niets dat het getrainde oog van Pien niet zag. Ik heb er veel aan gehad. Als ik op een paard zit check ik de punten regelmatig om te zien of ik (nog) ontspannen zit. Maar ik ben er nog lang niet....

Merel Stoffers schreef op maandag 4 januari 2010, 20:36:


Dan weet je ook hoe een paard leeft terwijl het alles opmerkt. Het zegt ook dat je paard jouw rust nodig heeft, als je afgeleid bent komt dat rustiger over.


Ja dat is 1 punt, de extra concentratie. Het andere punt is dat het even duurt, als je net begint met bewust te zijn als een paard, ha ha zachte ogen dus, dit nog niet gelijk ontspannen aanvoelt, het duurt even voordat en door gaat stralen in alles wat je doet. Sommigen worden zich plotseling bewust van allerlei ongemak in hun eigen lijf, alhoewel dat vooral optreed bij mensen die stil op een meditatiebankje gaan zitten. Oei we zweven af ...

Realist schreef op maandag 4 januari 2010, 17:50:


Ach ja, was ik helemaal vergeten.
als we er Tje achter plakken is het zo erg niet hè.
Zweepje- dekentje- tikje- stalletje- spoortje- suplementje- brokje- bitje-


Nils en Olly

verasita schreef op maandag 4 januari 2010, 19:33:


Ik mag het vast niet schrijven, maar stabiel is anders.
De reaktie van Frans was niet tegen jou gericht, maar tegen "Realist", met haar IJzertje

Nils en Olly

Trudy schreef op maandag 4 januari 2010, 15:09:


Ik denk dat Merry wat extra "bescherming" wel kan gebruiken, en jij zal zelf wel het beste kunnen zien wat nu goed is voor haar. Ik denk niet dat je haar een plezier doet om haar nu onbeschermd, vel over been, buiten te sturen. Als ze zelf kan kiezen blijft ze blijkbaar binnen? Dat is duidelijk genoeg denk ik?
Veel plezier met haar, zij mag van geluk spreken dat ze bij jou terecht is gekomen

Groetjes
Sibyl

@ Nils Vellinga

Nils doe me een plezier en zet jouw woorden gericht aan mij in onderstaand topic als je een reactie verwacht:
http://www.paardnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/forumreader.cgi?open=1&forum=pn&selsub=sorry+piet%2Fsorry+trudy%2Fff+nieuw+topic...&skip=0

verasita schreef op maandag 4 januari 2010, 19:33:


???????

Ehm, begrijp ik nu goed dat je mij verwijt dat ik niet heb geopperd dat een hoefijzer een probaat middels is tegen insulineresistentie?

Enne, wat betreft de afloop met Robin:
Wij hebben destijds, na de ontdekking dat Robin leed aan insulineresistentie, gezocht naar een goed middel dat de problemen zou verlichten. De eerste portie magnesium hebben we besteld voor Robin. Ondertussen was Robin weer opnieuw hoefbevangen geraakt, en heeft de eigenaresse besloten dat het zo wel goed was, en hem in laten slapen. Ilona en ik waren erbij. We hadden graag uitgeprobeerd of magnesium hier baat zou hebben gehad, maar we hebben begrip en respect voor de beslissing van de eigenaresse.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Nils Vellinga schreef op maandag 4 januari 2010, 20:38:


haalt de scherpte eraf. Enkel gebruikt voor het paardentheater. Rock wist er duidelijk meer van dan Enno. Ook bij mij merkte het echt wel en ik ben een zeer kritisch persoon nochtans
Misschien ook goed voor een aantal forumschrijvers

Nils Vellinga schreef op maandag 4 januari 2010, 21:11:


Voelt dat lekker? Iemand nog een trap geven als ie al pijn heeft?