Ik denk dat "leiderschap" en leiding geven wel nodig is, wat niet uitlsuit dat dit niet in vriendschap en samenwerking kan.
Want uiteindelijk bepaal ik meestal wel wat er gebeurt, al houd ik rekening met verzoeken van Piablo.

Het "mentaal leiden" komt maar na jaren. Het intuitieve dat ik met Atout Pique had, vb denken aan galop en we gingen al, in het bos denken links of recht en hij deed het heb ik nu met Piablo na 3 jaar nog niet helemaal. Wat ik wel meer heb met hem dan ik toen had is controle en toch ook meer wederzijds begrip.
Ok, ik ben ouder en "rijper' geworden, dat helpt relativeren .

Als je er meer over wil weten/leren kan ik je ook de werkzijze van Terra Natura aanraden en vb de boeken van Linda Kohanov.
Het werkt absoluut, maar er zijn geen quick fixes, het kost de tijd die nodig is. Dit in tegenstelling met vb Parelli wat een zeer resultaatgericht programma is in mijn ogen.

Als het er op áánkomt, dan moet dat voor jouw eigen veiligheid en ook dat van je paard. Zeker als je niet alleen in een besloten weiland of paddock met je paard communiceert, maar ook "buiten", zonder omheiningen, waar je rekening moet houden met andere mensen, andere dieren, en verkeer.

Dus is het heel slim en heel effectief om zó met je paard om te gaan en hem zó te trainen, dat hij als gewoonte WEL zin heeft om te luisteren.
De vraag of het echt MOET of dat het "slechts" om een (vrijblijvend) verzoek gaat, komt immers alleen aan de orde wanneer degene aan wie wat gevraagd wordt, niet gemotiveerd is om het gevraagde te doen... pas dan ga je uitproberen of het echt moet, of dat je er onderuit kunt.

De kern van goed leiderschap is volgens mij dat je goed kunt motiveren. Motiveren doe je ondermeer door niet alleen te vragen maar ook te luisteren, door niet alleen te luisteren maar ook te geven, door het iets aanleren zó aan te pakken dat je paard telkens succesvol is, door rechtlijnig (consequent en duidelijk) te zijn, zelf goed in je vel te zitten, gericht op het positieve. Eigenlijk komt in mijn beleving "een goede leider zijn" (voor je paard) heel dicht in de buurt van "een goede vriend zijn"!

Op die manier wordt het opvolgen van jouw vragen een plezierige gewoonte, een vanzelfsprekendheid. En dan komt de vraag of iets echt MOET of dat je het "slechts" verzoekt niet of bijna nooit aan de orde.

vr. grt,
Karen

Merel Stoffers schreef

Hey Merel, weet je nog dat we het erover hadden dat mijn lesmerries
-uit twee verschillende groepen- onderling zo liepen te ruziën tijdens de lessen? (zie boven).

Welnu, twee weken geleden hebben we van twee groepen (de Winnergroep en de Dravergroep) één gevormd (13 merries en één leidruin) en het gaat perfect. Nog niet alle rangordes zijn helemaal bepaald maar er is geen geruzie meer, nieuwe vriendschappen, meer rust en onderlinge samenwerking.
Puck heeft een belangrijke stap terug moeten doen ten gunste van Amber en dat lijkt eigenlijk erg goed uit te pakken voor Puck. Eindelijk hoeft ze zich niet meer zo te bewijzen en de bitch uit te hangen. Er is veel meer rust in dat paard aan het komen.

Groetjes, Pien