Dankje Bianca! Dit ga ik zeker proberen allebij! Haha kan niet wachten tot de sneeuw weg is zodat ik op pad kan!
Pionenen heb ik groten die kleintjes walst hij omver als we er te dicht langs gaan

En bedankt voor de link ik ga meteen even kijken!

Nataschadevreede schreef op zondag 3 januari 2010, 19:31:


Lettfeti,

Als je jezelf deze vragen stelt ben je misschien toe aan het boek "Empowered Horses" van Imke Spilker. Ook ik ben ooit met Parelli begonnen maar toen ik me ging verdiepen in de leerprincipes begreep ik pas echt goed wat ik aan het doen was.

Parelli is een leervorm die vooral werkt met negatieve bekrachtiging (ook wel vermijdingsleren). Het paard doet iets om een pijnlijke/vervelende prikkel te vermijden. Zodra het paard doet wat er gevraagd wordt stopt deze prikkel en op die manier leert het paard dus. Hoewel Parelli tegenwoordig ook met beloningen werkt is er nog wel een hele weg te gaan voor de methode echt paardvriendelijk te noemen is in mijn ogen.

Communicatie voor mij is tweerichtings verkeer. Dit houdt in dat je paard ook "nee" moet kunnen zeggen. Dit is in de paardenwereld eigenlijk ongehoord. Sinds mijn paard zijn eigen mening mag hebben en weet dat er naar hem geluisterd wordt zegt hij vaker "ja" dan ooit. Zegt hij een keertje "nee" dan is dat prima, even goede vrienden.

Imke Spilker stelt dezelfde vragen als jij en komt gaande weg in haar boek met ideeen en antwoorden die zeker de moeite waard zijn. Het boek is te koop via Amazon.com en echt een aanrader als je tot de conclusie gekomen bent dat vragen vaak beter werkt dan dwingen en dat vriendschap met je paard echt bestaat. Lees de reviews maar eens, dan krijg je een goed idee van de inhoud van het boek.

Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 9:47:


Hi Pien,

Heb al een keertje geprobeerd maar werd erop gewezen dat het niet mag.
Kmoet er wel bij zeggen dat het ging maar bij die erg snelle stops moet je echt wel op je paard vertrouwen en andersom.

Gr.Cedric

Cedric Coucke schreef op zondag 3 januari 2010, 20:04:


misschien kan je dispensatie krijgen op medische indicatie?

Nils Vellinga schreef op zondag 3 januari 2010, 19:31:


Even terug naar "af" een paard bezit niks, leeft enkel in het nu, dat je bij elkaar hoort dat weten zij wel en dat leren zij vanuit gelijk-waardigheid

een mens bezit, een paard niet

Fred schreef op zondag 3 januari 2010, 17:11:


Ik kende ook alleen de eventuele link tussen Lyme en laminitis, dus ging er gemakshalve vanuit dat het om Lyme ging.
Maar vond toch nog dit,
http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?idn=988694050&dok_var=d1&dok_ext=pdf&filename=988694050.pdf
nog een stukje vager, maar zou dus misschien en nog zowat kunnen.

Maria Delavega schreef op zondag 3 januari 2010, 19:47:


Wat een soap, dit gaat over mij en over Nick.
Ik kan alleen zeggen wat ik misdaan heb.
Dat was echt heel erg!!!!!!
Ik heb zelfstandig nagedacht.
Een voorbeeld is het magnesium verhaal dat echt als aanval is gezien, maar er is nooit goed gelezen wát ik schreef.. Een echte fout is dat mensen denken dat magnesium een geneesmiddel is.
Zie N. Frank. Endocrinopathic Laminitis, Obesity-Associated Laminitis, and Pasture-Associated Laminitis. Published in IVIS with the permission of the AAEP 2008.
Daarin staat
Het is belangrijk om er rekening mee te houden dat paarden die pijn hebben, door bijvoorbeeld hoefbevangenheid, meer cortisol en catecholamines produceren. Daardoor verergert de insuline resistentie en kunnen er vals positieve resultaten uit de test komen. Als het paard hoefbevangen is en pijn heeft is het beter te wachten met het testen tot de pijn van de hoefbevangenheid is afgenomen. Deze verstorende factor kan ook verklaren waarom sommige eigenaren reacties op het toedienen van supplementen verkeerd interpreteren die worden toegediend voor verhoging van insulinegevoeligheid. Ieder supplement zal effectief lijken te zijn zodra de pijn is verminderd.

Mag niet op PN. Aanvullende en onderbouwde informatie wordt als aanval gezien.
Dit is de reden dat ik ben weggestuurd. De reden is dat als je helpt om de site kloppend te maken dat niet in dank wordt afgenomen ondanks dat je de informatie en de bronnen toestuurt.

Mijn bijdragen mogen hier ook wel verwijderd door de jaren heen.
Mijn advies aan Frans en Ilona, begin opnieuw, leer goed lezen wat iemand werkelijk bedoelt en probeer te zorgen dat de website geloofwaardig blijft.
Nog wel wat leuke linkjes voor jullie
http://www.sciencebasedmedicine.org/?author=1200
http://www.skeptvet.com/index.php?p=1_4_Introduction
Dat zijn allemaal toegankelijke wetenschappers.

Een goed 2010 voor iedereen. Ik wil me verder niet met deze soap bemoeien.

Ik denk dat "leiderschap" en leiding geven wel nodig is, wat niet uitlsuit dat dit niet in vriendschap en samenwerking kan.
Want uiteindelijk bepaal ik meestal wel wat er gebeurt, al houd ik rekening met verzoeken van Piablo.

Het "mentaal leiden" komt maar na jaren. Het intuitieve dat ik met Atout Pique had, vb denken aan galop en we gingen al, in het bos denken links of recht en hij deed het heb ik nu met Piablo na 3 jaar nog niet helemaal. Wat ik wel meer heb met hem dan ik toen had is controle en toch ook meer wederzijds begrip.
Ok, ik ben ouder en "rijper' geworden, dat helpt relativeren .

Als je er meer over wil weten/leren kan ik je ook de werkzijze van Terra Natura aanraden en vb de boeken van Linda Kohanov.
Het werkt absoluut, maar er zijn geen quick fixes, het kost de tijd die nodig is. Dit in tegenstelling met vb Parelli wat een zeer resultaatgericht programma is in mijn ogen.

Als het er op áánkomt, dan moet dat voor jouw eigen veiligheid en ook dat van je paard. Zeker als je niet alleen in een besloten weiland of paddock met je paard communiceert, maar ook "buiten", zonder omheiningen, waar je rekening moet houden met andere mensen, andere dieren, en verkeer.

Dus is het heel slim en heel effectief om zó met je paard om te gaan en hem zó te trainen, dat hij als gewoonte WEL zin heeft om te luisteren.
De vraag of het echt MOET of dat het "slechts" om een (vrijblijvend) verzoek gaat, komt immers alleen aan de orde wanneer degene aan wie wat gevraagd wordt, niet gemotiveerd is om het gevraagde te doen... pas dan ga je uitproberen of het echt moet, of dat je er onderuit kunt.

De kern van goed leiderschap is volgens mij dat je goed kunt motiveren. Motiveren doe je ondermeer door niet alleen te vragen maar ook te luisteren, door niet alleen te luisteren maar ook te geven, door het iets aanleren zó aan te pakken dat je paard telkens succesvol is, door rechtlijnig (consequent en duidelijk) te zijn, zelf goed in je vel te zitten, gericht op het positieve. Eigenlijk komt in mijn beleving "een goede leider zijn" (voor je paard) heel dicht in de buurt van "een goede vriend zijn"!

Op die manier wordt het opvolgen van jouw vragen een plezierige gewoonte, een vanzelfsprekendheid. En dan komt de vraag of iets echt MOET of dat je het "slechts" verzoekt niet of bijna nooit aan de orde.

vr. grt,
Karen

Merel Stoffers schreef

Hey Merel, weet je nog dat we het erover hadden dat mijn lesmerries
-uit twee verschillende groepen- onderling zo liepen te ruziën tijdens de lessen? (zie boven).

Welnu, twee weken geleden hebben we van twee groepen (de Winnergroep en de Dravergroep) één gevormd (13 merries en één leidruin) en het gaat perfect. Nog niet alle rangordes zijn helemaal bepaald maar er is geen geruzie meer, nieuwe vriendschappen, meer rust en onderlinge samenwerking.
Puck heeft een belangrijke stap terug moeten doen ten gunste van Amber en dat lijkt eigenlijk erg goed uit te pakken voor Puck. Eindelijk hoeft ze zich niet meer zo te bewijzen en de bitch uit te hangen. Er is veel meer rust in dat paard aan het komen.

Groetjes, Pien