Peter Donck schreef op zaterdag, 4 december 2004, 12:14:
>> Peter Donck schreef op zaterdag, 4 december 2004, 10:45:
>>
>>> ik las hier al een paar keer dat mensen hun paarden

> om hun paarden in te schakelen
> in een "begrazingsprojekt"
> en hoe gaat dat in zn werk
>
Massa's afspraken, vaak ongeschreven, en een scala van verschillende constructies, Peter.
De simpelste (waar je als "inschaarder" niets aan hebt) is dat een beherende organisatie gewoon haar eigen graasdierenbestand koopt. Dat heeft Natuurmonumenten decennia terug al gedaan.
Dan zijn er "collectieven" die afspraken met beherende instanties voor inscharing maken. Daar heeft vooral de ijslanderwereld al wat langer ervaring mee (ijscoos only).
Relatief recent zijn er op de idee gekomen "natuurboer" te worden. Hans v.d. Lans met zijn "Ecoplan" is daar bijvoorbeeld een grote in met iets van 700 dieren. Een andere is de stichting Ark.
Nu het economisch met de agrarische sector feitelijk afgelopen is in het te volle, te versnipperde en vooral te dure NL komt er logischerwijs ook onder particuliere (agrarische) grondeigenaren meer wil ruimte beschikbaar te stellen voor extensievere vormen van inscharing. Dat is een kwestie van met die persoon kontakt zoeken. Maar dit is nmm al niet de "natuur"-inscharing die jij bedoeld.
Echte (mwa, wat is natuur in NL

) natuur-inscharing kom je niet makkelijk tussen. De vraag is ook maar of je dat moet willen...
Je moet goed bedenken dat de belangen van de natuur-inschaarder (aansturen van vegetatieve ontwikkeling door begrazingspatronen) NIET overeenkomen met die van jou als pony-eigenaar! Het zal de beheersinstantie in feite worst zijn of er aan het eind van de winter 50% dooie ponies in het veld liggen (want da's óók natuurlijk en weer lekker voor o.a. de vossen). Dat het voor het oog van de publieke camera zover niet komt ligt alleen aan opiniedruk. Eén en ander staat ook nogal eens op zeer gespannen voet met de NLse wetgevingen.
Groeten, Egon