Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 21:20:
> Liesje_Olli schreef op maandag 21 december 2009, 17:50:
>
>> Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 0:25:
> gedrag. Oorspronkelijk wou ik Nathalie en co ook nog vragen of
> de paarden dezelfde uitdrukking hebben bij het oefenen thuis
> maar dan ging het helemaal kritiekerig overkomen en dat is het
> zeker ni. Maar bij deze...
If it walks like a duck, quaks like a duck, looks like a duck....It's a duck!
Laten we er geen doekjes om winden, een paard wat dwingt met de oren is niet happy en vrolijk, zeker als daar nog staartgezwiep bij komt. Het is ALTIJD protest. De dingen gaan niet zoals hij wil en dan is het een reactie op de situatie waarin het zich bevindt.
Nou heb ik helemaal niks met
Parelli, maar dat wil niet zeggen dat het bij
clickertraining niet voorkomt.
Paard doet iets, jij bent niet tevreden en laat geen click horen. Shit, "zegt" paardlief en hop daar kunnen de oren in de nek gelegd worden.
Bij mijn Don is er nog iets heel anders aan de hand. Als wij samen wat clickeren en Shiny staat dichter dan 10 meter in zijn buurt dan zijn die oren achteruit gelijmd, ze komen niet van zijn plaats.Constant roepend naar Shiny: Heb niet de euvele moed om dichterbij te komen!!! Ik ben bezig met mijn baas en de beloning is voor MIJ alleen! Rot op!!
Het lastige is dat dit bijna niet weg te trainen is, want zodra ik die oren rechtop getraind heb komt Shiny dichterbij en wordt de druk om ze toch weer in de nek te leggen voor hem ondraaglijk groot. Je kunt wel het uiterlijk veranderen , maar natuurlijk niet het innerlijk. Dus ik stoor me er maar niet meer aan, 'k weet hoe het komt
Warboel
