Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 21:56:

Als zelfstandige in een onbestaande sector kan ik (net zoals ongetwijfeld een paar anderen op dit forum) zeggen: als je een schijn van kans wil hebben, blijf dan vooral uit de slachtofferrol en ga niet navelstaren. Niemand heeft daar boodschap aan, en in de eerste plaats de mensen waarvoor je wat wil doen niet.
Vreemde binnenkomer op dit forum is dit hoor.

Niettemin veel succes gewenst..

Groet,
E

Nils Vellinga schreef op zondag 6 december 2009, 20:09:


Ik heb een verlanglijstje Nils en daar staat zó veel op, o.a. zo'n grote hooiruif
Zijt blij dat uw paarden niet in de bakken gaan staan, das ni zo plezant, maar ge wordt wel creatief

Vandaag de nieuwe rooster voor de eerste maal in gebruik, gisteren moesten de hoeken nog wat bijwerkt worden. Zet ik de rooster in den bak, in de andere bak nog altijd de oude rooster, laat ik de paarden terug bij de bakken en buiten wat gesnuif, kreeg ik niks te zien. Met drie stonden ze aan één bak te eten, maar die mazen zijn wel groter, slimme beestekes
Ikke daar maar wat staan tureluren om te kijken of ze wel genoeg hooi uit deze mazen kregen maar nada! Derjuist nog eens gaan kijken en 1/4 is uit de bak dus het lukt MAAR ze hebben wel weer goe met den bak gedanst

De rooster is al een pak steviger dan die ik in elkaar had geknutseld en hij past mooi in de bak maar hij is wel een stuk zwaarder. Goe voor het concept op zich maar iets minder gemakkelijk om deze eruit te halen. Maar dan kweken we nog maar wa forsballen hè!
Als ik mijn fototoestel ni vergeet, zal ik dinsdag fotookes maken, morgen ben ik er steeds in den donkere (de dagen gaan bijna terug lengen, eindelijk...)

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 december 2009, 14:17:


Al dat dierenleed voor consumptie is zo ongelooflijk onrechtvaardig en de ogen gaan zo traag open bij de mensen. zovelen willen gewoon niets weten. Gelukkig wordt het vegetarisme nu ook gepromoot voor eigenbelang waardoor het de dag van vandaag toch meer belangstelling krijgt.

Nils Vellinga schreef op zondag 6 december 2009, 20:18:


Ik heb ook al aan een elastiek gedacht maar gaat dat niet snel stuk? Of rekt het niet snel uit?
Ik heb ze de bak nog nooit zien optillen door aan de rooster te tillen, wel omdat Jeanneke deze verschuift als ze haar voorbeen erin zet, dat gaat een rekkertje niet tegenhouden hè

Anja Seijn schreef op zondag 6 december 2009, 21:52:


tegen dan ben ik thuis normaal. Als je zin heb in een theetje of koffie, spring dan maar binnen. Dan kan je onze mini-lusiërs eens ontmoeten

muiske89 schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:35:


Ai die dokters soms hé, was zelf waarschijnlijk nog een heel traditionele vleeseter. Hier is de langste vegetarier al 10j zonder vlees of vis en had bij bloedbeeldcontrole onlangs een hemoglobine van 12,5. Verzorg jezelf met veel groene groenten, noten en andere vleesvervangende producten en volhouden.

Huertecilla schreef op zaterdag 5 december 2009, 9:34:


Ik zou het echt niet kunnen en wil geen vlees meer eten maar heb echt respect voor de manier waarop jullie de dieren na een respectvol leven slachten.
dieren

ElkeW schreef op zondag 6 december 2009, 21:43:


Zover Nederland extensieve houderij kent (dat is dus iets anders dan wat in de supermarkt "biologisch" genoemd wordt op het pakje, lieve mensen) komt dat vanuit natuurbegrazingen. Makkelijk gaat dat niet, want wetten en praktische bezwaren zijn in de weg gezet door het Ministerie.

NL is, met name sinds de MKZ-crisis, volkomen in de greep van de bio industrie en een rampland voor dierenhouders. Toen ik 20 jaar terug hier op het platteland kwam te wonen hadden veel mensen een paar biggen of kalveren o.i.d. voor eigen diepvries. Dat beeld is totaal verdwenen, ook de zelfslachtende slagers konden meest niet aan de bio industriële eisen voldoen en bestaan dus niet meer.

hoi Elke,

vanop de zijlijn van de dramadriehoek nuanceren en aangeven dat er naast zwart-wit ook grijs bestaat, dat ieder gegeven in een context kadert, impliceert niet noodzakelijk een slachtofferrol

als je zelf actief bent als paardencoach, wil ik je graag eens ontmoeten volgend jaar.

ter info zoekt het NAC nog gastsprekers over werken met paarden, als dit je werkdomein is en dit iets is wat je kan interesseren, stuur me gerust een mailtje dan geef ik je de contactinfo door.

groetjes,
anke

klaartje schreef op zondag 6 december 2009, 22:04:


Ofwel baden in water met een flinke scheut javel, ofwel in een biotex sopje!

Marianne

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 22:59:

Oh nee, helemaal niet, ik doe niets met paarden in mijn werk
Ik wilde eigenlijk alleen maar zeggen dat je best wel eens je twijfels kan uiten, maar misschien beter niet op een internetforum, komt toch nooit over zoals je het in't echt zou zeggen (nuanceren). Mijn bericht ook niet als ik het zo lees..
Verder vind ik het wel een mooi initiatief, en ik zie zelf ook wel de waarde van paarden als kapstok om een hoop mensenproblemen aan te haken
Succes ermee..
E

Piet schreef op zondag 6 december 2009, 16:21:


Neen dat is het(show bedoel ik) zeker niet Piet en je uitleg over hoe je grootvader met doden van een dier omging hield duidelijk de boodschap in dat het niet uit plezier was maar dat het een noodzakelijk iets was voor hem op dat moment. Anderzijds vind ik het toch een eerlijke zaak wat er met de geit gebeurde en heel wat minder laf dan de meesten van ons die mishandelde dieren uit de supermarkt kopen.( het groeiproces is wel in gang maar vergt jaren)

grtjes

ElkeW schreef op zondag 6 december 2009, 23:10:


spijtig dat je geen paardencoach bent ! ik probeer nl. met zoveel mogelijk paardencoaches in contact te komen, om krachten te bundelen en samen te werken. als een bedrijf vraagt naar paardencoaching voor een groep van 30 mensen, kan je dat met 1 paardencoach niet aan, en HAE mensen zijn dun gezaaid in Belgenland, dus ervaren partners zouden welkom zijn. mocht je - of iemand anders op dit forum - op iemand botsen: let me know.

juist, wat je schrijft komt soms anders over dan wat je zou zeggen. mijn postje geeft blijkbaar de indruk dat er twijfels zijn, terwijl ik eigenlijk net het omgekeerde bedoelde. had ik enige twijfels over de waarde van paardencoaching, was ik er nooit aan begonnen en was ik mooi bij mijn PR gebleven. de realiteit heeft soms iets anders in petto dan wat je nastreeft. wie weet wat er kan gebeuren? de paarden kunnen ziek worden, ik kan een ongeval krijgen, noem maar op. en dan is het bye bye Equiboost ! omgekeerd kan het verhaal ook plots in een stroomversnelling geraken.

een mens kan maar zijn best doen zeker?

vele groetjes,
anke