Ik weet niet meer wat hier stond, maar ergens las ik dat overbevolking geen probleem mocht zijn...
Oef zeg, vind ik nu net de wezens die meer dan 50% van de tijd op z'n twee achterbenen rondcrosst, de minst leuke die hier op deze aardkloot vertoeven, excuse me voor de uitdrukking. Dus nog meer van datte, wat een horror is me dat zeg...
Lastig leven als je geen mensenvriend bent, overal waar je komt, zwermen ze om je heen, ik kan me echt nergens op m'n gemak voelen.
Misschien associaal, maar ik wil groen rond me zien, wijdse vlakten, vooral veel stilte en natuurlijke geluiden, de kick van een wild beest op je hielen (ooit al eens meegemaakt, dat je moest rennen voor je leven? Als je't overleeft kun je nog een eindje nagenieten van de adrenaline die door je aderen stroomt...)
Geen zorgen over materiële zaken, alles zelf maken, plaats zat voor de dieren, leven om te overleven en af en toe het heerlijke, hallucinante gevoel van honger voelen...
't Zou hard zijn, maar dat is het nu ook.
't Idee van dorpen waar mensen samengetroept zitten, dat roept bij mij beelden van de hel op, waar Japanse steden al redelijk goed naartoe aan't gaan zijn.

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Vorig jaar heb ik Froukje naar de voor ons meest gunstige plek op ons eigen land gebracht. Dat gaf voor haar geen stress, omdat dat bij het hek was waardoor we normaal naar de weg liepen. Daar heeft de da haar in laten slapen.
Willem kon het zien, maar stond niet heel dicht bij. Hij heeft nog wel een tijdje bij haar gelopen. Eerst bleef hij bij haar in de buurt, maar al na een uurtje keek hij niet meer naar haar om. Ze heeft daarna nog een kleine dag aan de weg gelegen, daar had mijn man haar met de trekker heengesleept. Willem was toen heel rustig. Pas op het allerlaatst, toen de kadaverwagen met haar wegreed, heeft hij één maal gehinnikt.
Boy, onze hond hebben we ook op het land in laten slapen. Toen ik er met Bella, onze andere hond naar toe ging, ging ze naast hem liggen. Toen ik weer naar huis ging, ging ze met me mee. ´s Avonds hebben we Boy begraven. Bella heeft toen nog heel even naast hem gelegen en gezien dat hij in de kuil ging. Ze heeft er geen enkel probleem mee gehad dat hij weg was.
Zelf denk ik dat het wel belangrijk is dat dieren afscheid van elkaar nemen. Onze poes heeft deze keer ook afscheid kunnen nemen van Boy en had er nu geen probleem mee. Bij onze andere hond Bessie heeft ze geen afscheid kunnen nemen en daar heeft ze nog dagen naar lopen zoeken.

Els.

Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:28:


Waarom woon je dan in NL?
Dat is als in augustus op vakantie gaan naar de Zuidpool en dan zeuren over de sneeuw.
Kwestie van keuzes maken en de consequenties accepteren. Of niet en dan dus wat anders doen. Of niet en dan niet zeuren.
Take It Or Leave It.

Geen probleem hier
Als we dat willen gaan we, zoonlief en ik, de bergen in en zien we dágen niemand.

Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:28:


Ik vind jou wel heel erg 'idealiseren', maar ergens kan ik het wel goed volgen.

Ik kan de hectiek van sommige dingen heel erg waarderen en heb regelmatig heel graag mensen om me heen. Maar af en toe móet je gewoon je rust herpakken, jezelf even opladen.

Ik heb deze zomer de gelegenheid gehad om elke avond voor het slapen gaan in mijn uppie naar een hele kudde paarden te kunnen kijken. Of gewoon opstaan 's avonds en in het veld naar het onweer in de verte koekeloeren. Dat was echt heerlijk! Totaal niet eenzaam ook.

Maar daarvoor was het druk genoeg geweest, met veel druk werk, een opleiding met veel sociale verplichtingen en fulltime groepjeswerk, wonen in een grote stad in de Randstad, drukke stal, druk sociaal leven toch, enz...

Af en toe even helemaal opladen in de rust...

Is het strand ook zo een heerlijke plek voor! :)

Huertecilla schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:47:


Gave foto HC!

Ik denk zeker ook wel dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en daarmee daden, voor het grootste gedeelte dan...
Maar niet iedereen heeft dat lef om te kiezen. :)

https://www.secureconnect.at/4-voeters.nl/petition/091204/index.php

er zijn ook links van filmpjes, maar daar zal ik jullie niet mee pesten..
Niet zo fijn eigenlijk...zo'n donsdekbed

https://www.secureconnect.at/4-voeters.nl/petition/091204/index.php

er zijn ook links van filmpjes, maar daar zal ik jullie niet mee pesten..
Niet zo fijn eigenlijk...zo'n donsdekbed

Merel Stoffers schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:50:


Ik had deze zomer bijna een keuze gemaakt, stond op punt van te vertrekken, maar had daarmee, voor de tweede keer, iemand heel erg veel verdriet aangedaan, echt niet gewoon. Ik ben nu zo'n eitje, dat ik me daardoor laat vangen.
Heb met mensen gepraat, die moeten knokken om in zo'n gebieden te wonen, maar GEEN ENKELE van hen wil nog terug naar de 'beschaving'.
Volg nu opleidingen die me de kans geven om geld te verdienen op plaatsen waar minder werk is.
Daarom hou ik het nu nog even vol en plan de vlucht zorgvuldig, zodat ik niet als een kieken zonder kop aan iets begin.

Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:02:


Ik vind het zo fantastisch dat HC z'n leven daar met ons deelt! Ja hoor, zelfs op bokt lees ik mee als hij er iets post .

Maria Delavega schreef op vrijdag 4 december 2009, 23:02:


De mensen rond je zijn ook belangrijk. Ik begrijp best dat dat je keuzes beïnvloed.
Maar soms is het mogelijk toch alles te hebben, zoals bijvoorbeeld hier in ons eigen België! Het zuidelijk deel van ons land is nooit onhaalbaar ver van Vlaanderen en van de vrienden en familie, en hier is echt nog (betaalbare) plaats en rust. En ja, de Walen zijn 'anders', gemoedelijker, opener, ze nemen meer tijd en ze zijn vééél vriendelijker als de gemiddelde Vlaming. Iets negatief kan ik afgezien van de gaten in de weg voor mijn deur eigenlijk echt niet bedenken. Allen hierheen..ideaal gebied voor een beperkte vlucht

Merel Stoffers schreef :


Ja, op hetzelfde moment dat jij hier naar die hele kudde paarden keek keken wij naar de wijdsheid van de zee. Dankzij jou

Groetjes, Pien

trea hoex schreef op vrijdag 4 december 2009, 16:34:


Hoi Trea,
Als spelt een ouderwets graan is, dan is het langzaam verterend.
De moderne granen zijn snel verterend, en geven daardoor een piek in de bloedsuikerspiegel.
Langzaam verterende granen geven heel langzaam glucose moleculen af gedurende een lange tijd, en zijn daarom veel minder belastend voor paarden/mensen met IR.
(Heb ik geleerd bij de opleiding medische basiskennis op HBO niveau.)
Coralie

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 4 december 2009, 22:58:


Ik geef opleidingen voor een keten. Ik moest ook de donsdingen bespreken en ze garandeerden in... dat hun dons niet van levende pluk kwam en ze alle papieren hebben hiervoor.
Nu, dat kunnen ze gewoon niet garanderen, kijk naar de reportage over levende pluk en de confrontatie met IKEA ivm dons in hun dekbedden. Ze denken dat hun dons van dode eenden komen, maar om zo'n grote hoeveelheden dons te produceren, kan dit niet allemaal van levende dieren komen
Ik vertik het om reclame te maken voor die lelijke, opgeblazen dingen waar dieren voor geleden hebben..

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 december 2009, 14:22:


Hier ook twee die er niet aan denken om brut om te gaan met dingen maar als je zo een verwoestend beesteke heb staan, blijft ge wel nadenken hè

Unartica schreef op vrijdag 4 december 2009, 16:33:


Tja, wat is een hoop geld? Ik denk dat ik ondertussen al in de buurt van die som zal zitten met al het knutselwerk en de diverse roosters, maar 't is wel eigen creatie
Kzou er alleen mijn hand ni voor in't vuur steken dat sommige paarden deze bakken ni kunnen verplaatsen, mijn bakken zijn ook best zwaar (vrij zwaar pallet eronder) en eentje is vrij hoog en op een dag stond deze een paar meter verder, dichter bij het licht. Wij met drie maar denken dat iemand van ons het had gedaan, nee zenne