helena schreef op maandag, 29 november 2004, 14:21:


Is dat boerewijsheid? :)

En wat nou als niemand het paard vast houdt?

Moet je er dan maar een doek over hangen?

Ik stap met een trapje op en het dier kijkt gewoon mee.

Ingrid den Ouden schreef op maandag 29 november 2004 9:41

.
pad.
snijden.
ijzers heeft gelopen de rest van het jaar, dan is het in mijn ogen niet
mogelijk dat de zool te dun is. En het hoefbeen op de zool gaan drukken gaat
ook niet zomaar zonder oorzaak. Bevangenheid is wel een oorzaak waarbij het
hoefbeen op de zool gaat drukken en dus pijn.
zacht niet zou ik even opletten als ik jullie was.

Hoi Ingrid,
Nee, echt, hoefbevangen is ze niet. Daar heb ik wel verstand van.
Iedereen zegt dat het niet kan, dat een paard dat altijd blootsvoets liep
door natuurlijk bekappen moeilijk gaat lopen.
Kennelijk komt het niet zo héél vaak voor. Maar het kan dus wel.
Het is wel een paard dat altijd al gevoelig liep op grint/steentjes. Alleen
is het nu veel erger geworden. Vroeger liep ze gevoelig op een bepaald
stukje, en nu voel ik me een dierenmishandelaar als ik haar er overheen
stuur. Alsof ze over glasscherven of rechtopstaande spijkers loopt.
Maar de nieuwe hoeven lijken al voor 2/3e deel aangegroeid en ik hou hoop
dat het allemaal goed gaat komen. Mocht dat niet gebeuren ga ik iets anders
proberen.
Gelukkig is het vochtig weer, waardoor de bodem zachter is en loopt m'n
paard veel gemakkelijker nu. Ik geef haar zo veel als mogelijk beweging.
Vooral stappen, want draven kan alleen op echt zachte grond en die is hier
maar weinig.

Dat van dat hoefbeen dat op de zool zou drukken heeft Frans hier een keer
geschreven. Dat ongezonde hoeven toch ook vaak een naar beneden hangend
hoefbeen hebben wat op de zool drukt, ook al zijn de hoeven niet 'bevangen'.
Was ik blij met een verklaring!
Want je snapt natuurlijk wel dat ik er echt wel ongerust over (geweest) ben.
En dat ik het ook echt heel vervelend vind dat iedereen roept dat het niet
kan en dat ik wel wat fout gedaan zal hebben.
Denk zelf dat het meer iets is in de trant van wat Ilona schreef:
"Je kunt het namelijk vergelijken met iemand die altijd achter zijn pc zit
te tikken op een toetsenbord en dan ineens een paadje van klinkers aan wil
leggen. Zijn of haar handen zullen dan heel snel open liggen. Maar als
hij/zij doorgaat met het leggen van het paadje dan zal de huid erop
anticiperen door het maken van een eeltlaag, de huid wordt dus sterker en
dikker."
Alleen moet je echt niet verwachten dat dit in een paar dagen gaat gebeuren
hoor! Paar maanden moet je op z'n minst op rekenen. 'k Heb echt veel met het
paard gelopen, ook over de verharde weg. En het is maar de vraag of er al
werkelijk verbetering is. Kan ik niet vergelijken omdat de grond nu veel
zachter is door de vele regen.
Maar ik blijf het natuurlijk bekappen volhouden, omdat ik er nog steeds in
geloof dat het op den duur beter gaat worden.
Ik houd jullie op de hoogte, ga een feestje geven als ze inderdaad over
grind gaat galopperen alsof het een rubber mat is.
Ben ook heel benieuwd hoe het met jouw ruin gaat, Anna! Laat je het me weten
wanneer er verbetering komt?
Groet,
Coralie

Hallo Inge,
Bedankt voor je antwoord.
Toch heb ik het idee dat je me niet helemaal begrepen hebt.
Ik geef toe dat andere methoden, zoals gebruik van geweld, ook heel
beschadigend werken. En dat clickeren wat dat betreft in ieder geval een
stuk subtieler is.
Maar het lijkt me dat een paard gewoon gek kan worden van alles dat hem
gevraagd wordt. Dan weer dit, dan weer dat. (Mensen kunnen heel inconsequent
zijn.)
Of het paard kan onverschillig en bot worden, moeilijk hanteerbaar. Wat voor
zijn/haar 'carrière' desastreuze gevolgen kan hebben...
Je schrijft:
(-) "Het is zeker mogelijk een paard gigantisch te frustreren of
oncontroleerbaar te maken. Ik denk echter dat het paard zélf daar geen
"schade" van ondervindt. Het gedrag zal zich immers alleen voordoen in
bijzijn van de trainer (die een "cue" is voor het aangeboden gedrag)."
Maar paarden verwachten dan toch dergelijk gedrag van alle tweebeners? En
zijn hun vertrouwen in mensen dan kwijt geraakt? Of zie ik dat verkeerd?
Groet,
Coralie

Inge Teblick schreef op zaterdag 27 november 2004 10:18

Coralie schreef op Fri, 26 Nov 2004 20:42:25:


Niets is onmogelijk. Aan het andere eind van de clicker staat een mens, en
mensen staan ervoor bekend dat ze paarden gigantisch kunnen verknoeien.
Nochtans - ik denk dat de kans groter is dat de mens wordt beschadigd dan
het paard. Fysiek, dan, bedoel ik.
Stel dat iemand een paard beschadigt door het toedienen van veel druk, omdat
hij wil dat het paard ervoor wijkt. Rapporten genoeg daarover, lijkt me, ook
"paardvriendelijke" methodes - instructeurs die een halfuur of langer staan
te slaan op een paard om het naar links of rechts te krijgen of in de
trailer te krijgen (er staan mij een paar zeer concrete voorbeelden voor het
oog van mensen waar de meesten onder jullie wel van hebben gehoord). Wat
zoiets doet voor een paard, ongeacht hoe je het verpakt in woorden, is niet
goed - niet fysiek, maar zeker niet mentaal. Geweld om iets aan te leren is
een contradictie/ zodra een paard zich schrap zet (fysiek/mentaal) om de
veelheid aan druk te verwerken, leert hij niets; je kan hoogstens een
bestaand gedrag afbreken.
Enfin, daar kunnen we ons iets concreets bij voorstellen. Wat zou het ergste
zijn dat je met clickertraining overkomt? Dat je paard totaal
oncontroleerbaar wordt, omdat hij voor het voedsel werkt en niet heeft
geleerd beleefd te blijven, dat de aangeleerde gedragingen niet in stapjes
worden ingedeeld en dus door het paard begrepen worden, dat de timing off is
zodat paarden gedrag gaan aanbieden op een bijzonder gefrustreerde manier.
Het is zeker mogelijk een paard gigantisch te frustreren of oncontroleerbaar
te maken. Ik denk echter dat het paard zélf daar geen "schade" van
ondervindt. Het gedrag zal zich immers alleen voordoen in bijzijn van de
trainer (die een "cue" is voor het aangeboden gedrag). Het is het paard dat
"vrijwillig" beslist tot het doen van dit gedrag. Hij zou héél boos kunnen
zijn, en daarbij natuurlijk wel zichzelf kunnen pijn doen, of de trainer
kunnen pijn doen. Maar het is de trainer die het meeste schade ondervindt,
denk ik.

Voedsel is een gigantisch sterke motivator. Paarden gaan dwars door mensen
voor voedsel-zonder-regels. Daarom, als je een probleem hebt met je paard,
zal naar voedsel grijpen de situatie niet verbeteren. Je wordt er geen
betere trainer van als je denkt dat voedsel het wel even voor je zal
oplossen. Naar de bridge grijpen, daarentegen wel, omdat je ermee leert hoe
trainen in elkaar zit.

Natuurlijk zullen mensen afhaken bij clickertraining, omdat ze zelf in de
problemen komen, gewoonlijk omdat ze die berg motivatie niet aankunnen. Het
paard daarentegen heeft geen probleem .

met vriendelijke groeten,
Inge

Marianne schreef op maandag, 29 november 2004, 12:59:


Het lijkt mij ook niet echt mogelijk maar er zijn inderdaad paarden die van zwart naar wit gaan, of andersom, dat weet ik niet zeker, dus vandaar dat ik twijfel. Mijn tinker heeft ook stippen die in de zomer bijvoorbeeld veel lichter van kleur zijn.

Coralie schreef op Mon, 29 Nov 2004 11:36:59:


Ja, ik hou je op de hoogte. Ik ben ook benieuwd naar jouw ervaringen, dus hou mij ook op de hoogte!

Gr Anna

Nick Altena schreef op maandag, 29 november 2004, 14:28:


Hoi Nick,

Ik heb in mei mijn paard gekocht. De vorige eigenaar had altijd alleen maar in de manege gereden, of buiten. Maar nooit op de harde weg.
Toen zijn hoeven bekapt moest worden was degene die dat bij mijn vorige paard deed er niet. Hij is toen gewoon (=conventioneel) bekapt. Ik denk dat hij in augustus natuurlijk is bekapt.
Hij heeft echter altijd gevoelig gelopen op grind, ik was nog steeds niet helemaal tevreden. Maar ik heb zelf ook het idee dat eerst die oude hoef(wand) uit moet groeien (en daar is nu nog maar zo'n 1,5 cm van over).

Mijn vriendin heeft de steunsels inderdaad wat bijgesneden, maar echt veel was dat niet trouwens.
Vooral sinds hij in de uitloopstal staat loop hij dus echt moeilijk op de harde weg.
Vandaag heb ik hem gelongeerd om te kijken of hij echt wel goed loopt (bang geworden voor evt. hoefbevangenheid!), maar dat is gewoon goed.
Zelf had ik hetzelfde idee als Ilona over die geirriteerdheid (vergelijking typen- stratenmaken). Dus dat hij even van de uitloop af moet en er dan na een dag of wat weer op.

Groet, Anna

Marianne schreef op maandag, 29 november 2004, 13:59:


Fijn dat jullie allemaal zo mee denken.

Marianne fijn dat je die mensen uit Utrecht gevraagt heb om de uitslag door te geven. Ik weet namelijk niet echt meer wat ik er mee moet.

Het paard is zo vrolijk als wat. Eet de heledag kleine hapjes en heeft veel contact met zijn merrie's. In de wei doet hij het niet, enkel als hij heel even niets te doen heeft of hij het eten niet snel genoeg kan krijgen. Hooi moeilijk pakbaar maken werkt dus niet omdat hij dan luchtzuigen makkelijker vind.
Er zit ook wel stress zuigen bij, maar hij staat ook gewoon lekker ontspannen te zuigen. Met stress doet hij het dus meer, maar dagelijks doet hij het dus altijd een uurtje of wat. De band helpt iets, maar hij zuigt er dus gewoon doorheen.
Ik ga die band er weer is een week af halen en de situatie als nu gewoon zo houden.

Ik baal er wel een beetje van. Er is iets niet goed, maar weet niet wat. Heb nog nooit paarden met zulke soorten problemen gehad. Ook weer goed om mee te maken, maar leuk is anders.

Marianne schreef op maandag, 29 november 2004, 12:59:


je zal wel gelijk hebben hoor. Daarom zet ik er ook duidelijk bij dat het bij een appaloosa wel kan gebeuren.
Ik heb nu een jaar een appaloosa (nu 1,5 jaar oud). Die is echt heel erg aan het veranderen. het basis patroon van de vlekken blijft echter wel hetzelfde. Alleen op veel plaatsen verdwijnt het pigment.
Zo had hij eerst echt een donkergrijze mond. Later kwamen daar roze spikkels op en nu is hij bijna geheel roze grijs gemarmerd.
Zijn hoefjes waren geheel zwart(op 1 na, die is wit). Nu zijn ze allemaal gestreept (op de witte na dan).
Ook in zijn staart komt een hele lichte pluk. Er komen steeds meer stippen op hals en hoofd en zijn benen worden nu van zwart op eens weer creme. Overal op zijn lijf zijn ook vele witte haren verschenen. Maar dit was bij de vorige keer verharen ook het geval waarna hij weer donker werd.
een paard ( in ieder gaval appaloosa) kan dus wel degelijk heel erg veranderen van kleur(en aftekeningen).

helena schreef op maandag, 29 november 2004, 14:21:


Ik zou ook zeker het oog niet bedekken, maar gewoon op tijd beginnen met oefenen...

Jean Mclean schreef op maandag, 29 november 2004, 17:23:

Weet je uit wat voor een kruising je tinker komt?
Over wat voor een stippen heb je het? Heeft ze verder nog kenmerken die kunnen wijzen op een appaloosa achtergrond?