jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:35:


Hahaha! Meid.. wat jij nodig hebt is een 'assertiviteits-cursus'!!
Of die schriftelijk te geven is weet ik niet ( valt te proberen!) maar als je 'tegen de stroom op moet varen' bij je collega's, zou ik proberen in eerste instantie het volgende zinnetje 's los te laten: "Meiden, ik maak me echt zorgen om Suppe, ik kan voor mezelf niet bepalen wat er aan de hand is en geloof niet dat een paard zich kan aanstellen. Wat denken jullie ervan en wat zouden jullie doen?" Als iemand dan toch nog antwoordt met: hij stelt zich aan, dan vraag je: waarom denk je dat? En neem dan geen genoegen met "ja dat zie je toch, of ja dat denk ik"maar blijf dóórvragen!
De bedoeling van doorvragen is niet om een ander oonderuit te schoffelen maar om de ander te betrekken bij het probleem en verantwoordding te nemen voor het antwoord dat ze geven. Zo werk je naar een consensus toe, die voor jou, de ander en het paard aanvaardbaar kan zijn!
Okay, en dat alles in het Noors natuurlijk.. (moet je zelf doen!)

Buigproef: dat is niet de benen optillen, maar de benen met 'kracht'optillen en de gewrichten onder druk zetten. Been wordt echt omhoog getrokken. Even stijf vasthouden ( een minuutje) en dan loslaten. Bij een gezond paard zul je dan - als je het paard meteen erna laat lopen, een paar pasjes 'kreupel' zien en daarna weer 'normaal lopen' . Bij een paard dat een gewrichtsprobleem heeft, blijft-ie kreupel lopen en in eerste instantie veel erger dan voorheen.

Je schrijft dat-ie pas van de ijzers af is... kan het niet zijn dat hij nog gewoon in de gevoeligheidsfase zit? Hoe reageert het paard als je druk op de zool of op de wand uitoefent? Belast-ie het been door er gewoon op te staan, of haalt-ie juist het gewicht eraf ( zoals je ook wel bij bevangenheid ziet?
Hebben jullie de ijzers er zelf afgehaald of heeft een hoefsmid dat gedaan? Zit die wat dichter in de buurt dan de DA? Een goed opgeleide smid kan ook wel een oordeel geven over een hoefprobleem...

En hoe zit het met de afspraken met de vorige eigenaar? Is die niet aanspreekbaar op dit probleem? M.a.w. zou zij niet bereid zijn alsnog een DA te laten komen om in ieder geval het dier nog 's verder na te kijken?

Marianne

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 11:21:


Goed idee. Maar stel dat hij dan nog niet wil lopen kan de pijn ook in z'n benen zitten natuurlijk. Ik geloof eerlijk gezegd niet in aanstelleritus.
Maar probeer dit eens idd...ben erg benieuwd.

Saskia

e m kraak schreef op zaterdag, 27 november 2004, 23:01:


Maar zintuigen kunnen je bedriegen he? Weet je wel zeker dat je jezelf krabt?

Saskia

Hoi Joke,
Je adviseerd Piet de cursus te gaan doen, welke cursus bedoel je.
Wil je mij hierover even berichten,

Groetjes Rita

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:02:

Idunn schreef op zondag, 28 november 2004, 10:07:


Wij praten met een vresenlijk accent... Spreken wij niet gewoon een dialekt? Somigen "woorden" zijn hetzelfde, anderen verschillen hemelsbreed. Maar het paard snapt het wel. Want als ik lach, straal ik een positieve, blij emotie uit. Dat pikt het paard op. Omgekeerd hetzelfde. Volgens mij hoef je geen kind uit te leggen dat een paard dat met ontblotte tanden en de oren in zn nek naar je toekomt boos is. Dat straald hij uit en ookal is de taal anders, de emotie word aan het gedrag gekoppeld (tenslotte, geen lichaamstaal zonder emotie) . Wij mensen hebben de paardentaal ook moeten leren. Ik heb nog nooit een mens met de oren in zn (die liggen daar altijd) nek en zn tanden ontbloot op me af zien stormen om mij ff lekker te gaan bijten. Omdat ik iets doe dat hem neit zint. En toch snap je het. Als wij mensen zo gemakkenlijk paardentaal kunnen leren begrijpen, zal dat andersom dan neit zo zijn? Woorden buiten beschouwing gelaten. Die kunnen er altijd later nog aan geplakt worden. Waarom zou een paard geen paards tegen jou kunnen praten en jij mensenlichaamstaal terug? Als je het beiden maar begrijpt. Jij engels tegen mij, ik nederlands naar jou. En toch is er communicatie.
Wat betrefd het leidende hengst, merrie en veuelen nabootsen.
Gisteren zei Egon het heel treffend, nog nooit een paard zo snel van geslacht zien veranderen.... Wij mensen zijn anders. Drijvende punten geloof ik best in, merk het ook. Dat is paardentaal. Maar niet alles. Als ik voor mijn paard spring met een energieke lichaamstaal, draait ze om. Als ik niet kijkend voor haar ga staan, gewoon van daar sta ik, dan stap ze op me af en gaat of staan kroelen of saampjes over de velden uitkijken of vragen wat we nu weer gaan doen (klikkeren ). Net waar ze zin in heeft. En ik natuurlijk. Geen cominucatie zonder 2 individuen. Maar volgens het boekje zou ze dan toch echt stil gaan staan.... Oplettend op mij. En als ik in de drijfpositie mijn blik van haar afdraai wat langzamer ga lopen en minder energiek lijk gaat ze promt stappen. En als ik dan vervolgens stil ga staan gaat zij ook stilstaan. EN blijft met een oor op mij gericht staan, veder gaan stappen? Komt ze naar me toe? Draaien? EN ik sta nog steeds in de drijfpositie... En dan zou het toch volgens paarden taal haar meoten laten drijven? Maar mijn mensenlichaamstaal zecht iets anders.
Ik denk dat veel knelpunten qua comunicatie ook komen dat onze emotie niet echt klopt met wat we doen. Dat we ons agressief groot maken maar de onderliggende emotie niet klopt. Dan snapt een paard er neits meer van. Zeker omdat het eigenlijk een aangeleerde taal is. En dat wij mensen de taal van de paarden neit goed snappen. Niet goed genoeg hun gevoel laten spreken. Want het paard heeft feilloos door wat wij voelen. EN dat is denk ik nog belangrijker in de comunicatie. En spiegelen ook. Want dat is bij beiden soorten hetzelfde en heel handig bij onzekerheid.
Consequentie en duidelijkheid, misschien moet ik maar eens een onderschrift ermee maken. Zelf vind ik het ook erg moeilijk maar ik ben bezig het steeds meer op een reitje te zetten. Wat doe ik? Wanneer moet ze reageren als ik het zeg en wanneer mag ze kiezen? Ik denk dat het grootste knelpunt bij omgaan met paarden consequentie en duidelijkheid is. Ook bij mezelf, zeker.
groetjes Ebby

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 11:32:


Nou, ik zei het gisteren nog tegen mijn dochter: ik ben vier en veertig jaar en voor het eerst in mijn leven geloof ik dat ik een socialiserings probleem heb.
Ppppffff, nederlanders zijn veelste rechtstreeks en veelste confronterend.
En ik ben geboren (noord) amsterdamse, dus ik heb helemaal mijn hart op mijn tong liggen.
Maar ga ik kronkelen, om maar niemand te bezeren of ze geen gevoel te geven "persoonlijk aangevallen" te worden......dan loopt het gesprek helemaal spaak.
Het volgende wat je schrijft: hoe ik de vragen moet stellen...........ze komen gewoon niet!
Dus ik kan niet eens een vraag stellen. :)
Ik heb op donderdag gevraagd of we op zaterdag samen konden komen, om te kijken of we een ander systeem kunnen bedenken: voor het werk in de stallen, over de paarden te praten enz.....omdat ik elke dag alleen ben, al het werk doe en daar genoeg van krijg......ik wil kunnen overleggen.
Zaterdag op de afgesproken tijd, krijg ik van èèn een melding....."ik kom maar niet."
En van haar hoorde ik ook dat de andere twee ook niet kwamen.
Nummer vijf is nog maar net erbij gekomen en er nog niet bij betrokken.

En daar stond ik.....ze namen niet de moeite om te komen en ook niet eens de moeite om mij te laten weten dat ze niet kwamen.
Voel ik me dan bescheten?

Ik heb me dan ook al voor genomen het roer om te gooien.
Ik verzorg de box van mijn paard en èèn extra en de andere zeven doen ze s'avonds zelf maar.
De tijd die ik dardoor over hou , ga ik aan mijn paard, aan Suppe en twee paarden die bij de stallen horen besteden.
En de rest bekijken ze maar..................niet leuk, maar blijkbaar ben ik de enige met een probleem......en Suppe dan.


Daar ga ik van de week ook mee aan de slag.
Kijken wat er gebeurt.



Ik heb geklopt, gedrukt, gekeken.
Hij reageerd niet op kloppen of drukken.
Het voelt niet warm aan en staat niet bol.
Maar ik heb de indruk dat zijn hoeven nog dun zijn, er is veel(verkeerd) weg gesneden een paar maanden terug toen de hoeven verwisseld werden.
Hij stond te veel op zijn tenen.
Daarna heeft mijn collega de ijzers er onderuit gehaald en de hielen laag gemaakt.
Toen kon hij opeens veel beter lopen.

Na een paar weken hadden we een hoefcursus van een noorse PN-guru en die heeft hem toen nog eens nagekeken en zei dat het er goed gedaan uitzag en zo moest lukken.


Zij is al blij van het probleem af te zijn.
Hij zou nog een draversverzekering hebben.
Maar het probleem is, dierenartsen zien paarden op ijzers.
Van natuurlijke bekapping en de filosofie daar achter.....kijken ze je aan alsof je chinees praat.

En zoals gezegd..........ik sta alleen op een eilandje en de anderen houden zich weg en willen bij hun mening blijven.....als ik al een kans krijgen om er over te praten.

Gezellig he?
De noren zijn heel goed in zwijgen, zuchten en geen duidelijke mening geven.
Ik ga maar verhuizen naar China.


Joke.

ebby schreef op zondag, 28 november 2004, 11:51:

Jeetje zeg, wat kan ik goed afdwalen... Maar goed, hier wou ik nog iets over zeggen maar be dat vergeten.
Een mens is een mens, geen paard. Geen kudde genoot, geen onderdeel van de kudde (uitzonderingen daar gelaten). Weinig paarden die nog in een kudde hebben gestaan met een leidendehengst. Denken jullie nou echt? (daar ben ik dus niet zeker van ) dat een mens in de drijvende "hengst" positie een koppeling maakt naar een leidende hengst die hij misschien nog nooit heeft gezien? Een mens aan de schouder naar een veulen? Dat daarom geen invloed heeft? Daar geloof ik echt niet in.
Stella mag wat mij betrefd naast mn schouder lopen. En dan loop ik naast die van haar. En als ik stop, stopt zij. Echt geen veulen koppeling.
nogmaals groetjes Ebby (druk een goed onderschrift aan t verzinnen)

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 11:45:


Ik heb bij Pieter Baalbergen de cursus communiseren met paarden gedaan.
Deel èèn en deel twee.
Hij geeft cursussen in Zwolle en ergens in het zuiden van het land.
Ook cursussen natuurlijk paard rijden (heb ik toen ook gelijk gedaan).

Je leert vooral veel over jezelf, hoe jij op een paard overkomt en hoe je dat kunt verbeteren.

Ik besef mij nu ,dat menschen hun oren altyd naar achteren hebben.Dan moet ik toch zeker mijn best doen ,om mijn prooidier paard op zn gemak te stellen.HAHAHA

Hoi Joke,

Bedankt voor de snelle reaktie
Hoe kan ik pieter Baalbergen bereiken, heeft hij een internet site of iets dergelijks waarop ik informatie kan vinden en krijgen.
Hoe lang duurde de cursus?
Het zou prettig zijn als er iets is in de omgeving van Noord Brabant, hoe dichter bij huis hoe prettiger.
Misschien zijn er ook anderen die weten waar nuttige en goede cursussen gegeven worden met betrekking tot het omgaan en begrijpen van paarden in de omgeving van Noord Brabant.
Maar wanneer ik daarvoor naar Zwolle moet doe ik dat waarschijnlijk ook hoor!!!
Groetjes Rita

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:05:

HerkenT,Jo.Heb mij ook jarenlang als een goedwillend sloofje opgesteld(ben ook een amsterdamse ,van geboorte)(Zijn alle Amsterdammers zo????.Op t moment ,dat je wat aan wilt kaarten,blijft t huis leeg.Ze dachten ,Natuurlijk Oh Oh Nou komt t ...Ik ben 52 moeten worden,voor ik door had,dat ik ermee moest stoppen.......Goeie bslissing....Denk lekker aan je zelf,en dan komt er meer ruimte om aan Suppe te denken,,,,,,Succes.trudy

Trudy schreef op zondag, 28 november 2004, 12:09:


De oplossing?
Je haar laten groeien en twee van die puntige feestmutsjes opzetten!
M.

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:02:


Om de materie zou eenvoudig mogelijk te houden heb ik me beperkt tot praten. Natuurlijk heb je gelijk.


welke taal leer ik daar spreken dan? Paardentaal? Mens/paardtaal
paard/menstaal? Of leer ik op een voor het paard begrijpelijke manier orders te geven. En welke cursus had je dan in gedachten voor me?


Dat is mijn vraag inderdaad.


Waarom maakt dat verschil Joke?

Piet